ธรรมมาตา

สุขหรือทุกข์..สัมผัสได้ด้วยจิตของคนคนนั้น..สุขของคนคนหนึ่งอาจเป็นทุกข์ของคนอีกคนหนึ่ง..กลับกัน..ทุกข์ของคนคนหนึ่งอาจเป็นสุขของอีกคนหนึ่งเช่นกัน..แต่จะสุขหรือทุกข์ของแต่ละคน..จะไม่มีผลอันใด..หากสุขหรือทุกข์นั้นไม่ก้าวข้ามมากระทบบุคคลภายนอก..ปัญหาของมนุษย์เราคือ..สุขหรือทุกข์..มักจะมีสัญชาติญาณเป็นตัวสะท้อนปฏิกริยา..หากไร้การควบคุมโดยปัญญา..ปัญหาก็จะเกิด..ปัญญาจะเกิดได้สติต้องมาก่อน..

สุข คือการทนได้ ทุกข์ คือการทนไม่ได้

เคยได้ฟังคำพูดนี้มาจากท่านวิทยากรท่านหนึ่ง ลองเอามาคิดดูก็คิดว่าน่าจะใช่ มันอยู่ที่จิตเราเอง ซึ่งบางครั้ง บางอย่างผ่านเข้ามาในชีวิตก็ทำใจให้สุขไม่ได้เหมือนกัน แต่ปัญหา บางทีมันก็สามารถทำให้เกิดปัญญาขึ้นมาได้ด้วย เช่นกัน แต่สำคัญที่สุด ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นมากับชีวิต เราต้องมี สติ อยู่เสมอ

ขอบคุณสำหรับข้อมูลดีๆค่ะ ขอให้ชีวิตมีความสุขนะค่ะ

จริงค่ะ...การทำอะไรด้วยความรู้สึกตัวอยู่ตลอดเวลา...การทำอะไรต้องรู้ตัวอยู่เสมอ  หากผิดพลาดหรือพลั้งพลาด  เราก็จะได้ไม่ต้องโทษใคร..เพราะเราทำไปด้วยสติครบถ้วน  และยอมรับผลของการกระทำนั้นๆด้วยตัวของเราเอง 

สมมุตนะครับ...

ผมละสังขารตอนอายุ..เจ็ดสิบปี(ของจริงอาจวันนี้วันพรุ่งมิอาจรู้แจ้ง)

เจ็ดสิบ ลบด้วยเวลานอน หนึ่งในสามของชีวิต..ก็ประมาณ ยี่สิบปี

หักวัยเด้กที่มิอาจรู้อิโหน่อิเหน่อีกสัก สิบปี เราจะเหลือเวลาที่ตื่นอย่างมีสติ ก็ประมาณ สี่สิบปี

ในจำนวนที่เหลือนั้น...ผมยังไม่หักความเจ็บไข้ อกหัก ผิดหวัง กินไม่ได้นอนไม่หลับ สารพัดปัญหา อีกมากมาย

แล้วผมจะมีความสุขอย่างแท้จริงสักกี่ปีกันครับ...

แล้วเราจะรู้ไหมครับ...ว่าเราจะมีชีวิตอยู่ได้คนละอีกกี่เวลานาที...

วันนี้หละครับ..คือวันที่ดีที่สุด....

จะสุขหรือทุกข์อยู่ที่ใจ

การรู้ตัวตลอดเวลาว่าเราทำอะไรอยู่จะได้ไม่พลั้งเผลอ

พระพุทธศาสนาสอนว่าโลกนี้คือทุกข์ ชีวิตเป็นทุกข์ เกิด แก่ เจ็บตาย ไม่ได้ของที่ตนปรารถนาก็เป็นทุกข์ สูญเสียสิ่งที่รักที่ชอบใจก็เป็นทุกข์ ความคับแค้นใจก็เป็นทุกข์ โดยสรุปพระพุทธศาสนาสอนว่าทุกข์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคือทุกข์ในขันธ์ห้าคือรูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ

อยู่กับสิ่งที่เรามี ไม่ใช่อยู่กับสิ่งที่เราหวังความสุขก็จะเข้ามาโดยที่เราไม่รู้ตัวเพราะเราไม่เคยมีทุกข์  

จะสุขหรือว่าทุกข์ก็เป็นแค่เพียงความรู้สึก

เราไม่รับรู้มากมาย ก็ไม่..อะไร..เลย

สาธุ