นิพพานอยู่แค่ปลายจมูก

อนุโมทนา....สาธุค่ะ

อยากไปมั่งจัง มีโอกาศคงได้ไปแน่ เมือ่ก่อนก็ไม่ค่อยรู้สึกกับเรื่องแบบนี้ แต่ปัจจุบันเริ่มหันเหมาแล้ว สงสัยได้วัย

อนุโมทนาค่ะ

หนูขออนุโมทนาสาธุด้วยคนนะค่ะ

อนุโมทนา สาธุ ด้วยคนค่ะ ลุงพี

หนูยังไม่เคยไปเลย อยากลองไปเรียนรู้บ้างเหมือนกัน

ตอนนี้ก็ทำอยู่ที่บ้านทุกคืน ค่อยๆเข้าสมาธิ ดูจิตตัวเอง รับรู้อยู่เสมอ เห็นกิเลสก็เห็น แต่ยังปล่อยวางไม่เป็นเลย เหมือนคนอื่นมาบอก ยังผิวเผิน

อยากลองเรียนรู้อย่างจริงจังบ้าง ที่ผ่านมาเราอาจจะยังปฏิบัติไม่ถูก เผลอใจไปเพ่งก็บ่อยค่ะ

ธรรมผมไม่ค่อยเข้าใจ แต่แค่ปลายจมูกนี่ดูคล้ายๆ กับความรัก ที่เขาว่าความรักเหมือนผีเสื้อ ถ้าไล่จับมันมันก็บินหนี ถ้าเราอยู่เฉยมันก็มาอยู่ใกล้ๆ

จะชวนเถรชวนชีหนีวัดไหมเนี่ยเรา อิอิ

ผมเองเป็นคนที่ทำสมาธิไม่ได้..จิตไม่นิ่ง..เคยคิดอยากเข้าไปศึกษาและสัมผัส..แต่ก็ยังไม่ถึงจุดที่ใจมันเรียกร้องจิงๆ..ธรรมมะก็รู้อย่างงูๆปลาๆ..หนังสือด้านนี้ก็ยังอ่านน้อยมาก..แต่ก็มีความเชื่อในปรัชญาแห่งพุทธะ..ที่เห็นเป็นจริง..และนำมาเตือนสติตัวเองตลอด..ทั้งเรื่องไตรลักษณ์..โลกธรรมแปด..จนสามารถสลัดหัวโขน..ความอยาก..และการยึดติดได้ในระดับหนึ่ง..

ไม่เคยไปปฏิบัติธรรม..แต่ชอบปลีกวิเวก..อยู่กับตัวเอง..มองเรื่องราวต่างๆที่ผ่านมาด้วยสติและจิตที่เป็นกลาง..เชื่อมโยงกับหลักธรรมสากลที่ทุกคนต่างรู้แต่ไม่ซึ้ง..เมื่ออยู่กับความเงียบ..ความสงบก็จะเกิด..ปัญญาก็จะทำเห็นสัจธรรมจริงๆ...สักวันคงมีโอกาสไปกะลุงพีบ้าง..เผื่อได้แนวทางที่ดีกว่าค้นหาเอง..

จิตเป็นนาย กายเป็นบ่าว

ถ้าทำใจได้ ทุกอย่างก็ว่างเปล่า

อนิจจัง(ความไม่เที่ยง) คือ ทุกสิ่งมีเกิดมีดับ

เป็นไปตามกาลเวลา ข้อนี้ไม่มีใครหลีกเลี่ยงได้

เกิด แก่ เจ็บ ตาย ทำใจยอมรับมันทุกขณะจิต

แล้วเราจะดำเนินชีวิตอย่างมีสติ จะทำให้เราหลีกเลี่ยง

สิ่งไม่ดีได้หลายอย่าง เพราะเราจะไม่อยากสูญเสียเวลา

ในการทำความดี ดีกว่าต้องมาคิดได้ตอนใกล้ตายว่า

รู้อย่างนี้ ทำอย่างนี้ ทำอย่างนั้น ตั้งแต่ตอนนั้น ตอนนี้

ทุกขัง คือ สภาพที่ทนได้ยาก ถ้าทนได้ก็ไม่ทุกข์

คนเราชอบทำตัวเองเป็นถังขยะของความทุกข์

ใครเค้าโยนทุกข์อะไรมาใส่ก็รับมาทุกข์เสียหมด

ถ้าเราลองหันมามองตัวเอง บ้างครั้งเราทุกข์

เพราะคนอื่นเสียมากกว่าทุกข์เพราะตัวเอง

เขาจะว่า เขาจะนินทา เขาจะอย่างนั้น เขาจะอย่างนี้

เขาเนี่ยแหละ สำคัญกับเราจริงๆ ทำให้เราทุกข์ได้มาก

อนัตตา(ความไม่มีตัวตน) คือ ไม่มีสิ่งใดเป็นของเรา

อย่าไปยึดติด ยึดมั่น ถือมั่น ร่างกายยังไม่ใช่ของเราเลย

แขน ขา ที่อยู่กับเรา หากมันขาดจากเราไป กองอยู่ข้างหน้า

เรามันก็ไม่ใช่ของเราแล้ว เพราะฉะนั้น อย่าไปยึดว่าอันนี้ของเรา

อันนั้นของเรา

...กฎไตรลักษณ์...