ไปทำบุญกัน....

ที่บ้านมีประเพณีทำบุญเดือนสิบ เพื่อระลึกถึงบรรพบุรุษ และแผ่กุศลให้ผีไร้ญาติ ช่วงนี้แม่จะกวนกระยาสารทซึ่งกระยาสารทของแม่หรือสูตรของหมู่บ้านจะไม่เหมือนกระยาสารททั่วไป คือจะไม่ใส่แบะแซ ที่ทำให้จับเป็นก้อน กระยาสารทที่บ้านจะร่วน ๆ ยิ่งได้ขูดมะพร้าวโรยหน้าก็จะอร่อยอย่าบอกใคร

ปีนี้แม่วัย 79 มีพี่สาวช่วยกวนกระยาสารท ก้อยลางานได้ก็บึ่งกลับวันพุธเย็นเพื่อไปเตรียมของทำบุญแต่เช้าวันพฤหัส...ช่วงเช้าก็ตักบาตรเลี้ยงพระตามปกติ พอสายก็ถวายเพล หลังจากนั้นชาวบ้านจะเอาของที่จะทำบุญให้ผี ให้พระสวดหรือแกะออก ที่บ้านเรียกอีกอย่างว่า "บุญแก้ห่อข้าว" ของทำบุญจะแบ่งให้ผีบรรพบุรุษ และอีก 1 ชุดให้แม่โพสส หรือตามไร่นาเพื่อให้การทำไร่นาไม่ติดขัด (เขียนผิดไปบ้างก็ขออภัยนะคะ)

ผลไม้จากสวนเป็นหลัก....บางอย่างก็ต้องซื้อ

สารพัดอาหารที่พ่อชอบทาน พ่อเสียตั้งแต่ก้อย 4 ขวบความจำเกี่ยวกับพ่อจึงมีน้อยนิดหากเทียบกับพี่ ๆ

ก้อยมาเรียนหนังสือตั้งแต่เด็ก ๆ เพื่อน ๆ ในหมู่บ้านส่วนใหญ่ก็ไปทำงานต่างเมือง งานบุญอย่างนี้ได้เจอเพื่อนวัยเด็กที่ไม่ได้เจอกันร่วม ๆ 20 ปี และเพื่อนบ้านด้วยที่หน้าตาเปลี่ยนไปตามเวลา แต่ปีนี้คนมาทำบุญน้อยกว่าทุกปี...ปกติศาลาจะเต็มไปด้วยชาวบ้าน ปีนี้นั่งกันโหรงเหรง

 แม่กรวดน้ำ...เรียกญาติโกโหติกามารับบุญ...รายชื่อก็เพิ่มขึ้นทุกปีแม่วัยเกือบ 80 ท่องสับไปมาบ้าง

เอาของที่จะถวายให้ผีบรรพบุรุษให้พระทำพิธี...

พระก็จะแกะห่อ หรือ ของที่ชาวบ้านเตรียมมา ที่บ้านเลยเรียกว่า "ทำบุญแก้ห่อข้าว"

จากนั้นเอาของที่เตรียมไปเซ่นไหว้ผี... ส่วนใหญ่เป็นของที่เราคิดว่าญาติที่เสียชีวิตชอบทาน

การทำบุญแบบนี้ก็ทำให้ญาติที่ไม่ได้เจอกัน ก็มาพบปะ พุดคุย ถามสารทุกข์สุกดิบ...