ยังจำได้ไหม ! วันแรกที่รู้จักบ้านสวนพอเพียง

คุณก้อย ของผมก้อจะคล้ายๆทุกๆท่าน สมช. เปิดเว็บดูการจัดแบบแผน

 ตามแนวเศรษฐกิจ พอเพียง พร้อมๆกับการเกิดบ้านสวนที่ผมคิดไว้ในใจ

 เรามีที่ดิน ที่เพิ่งซื้อไว้ด้วยและก้อได้ตั้งชื่อว่า บ้านสวนพอเพียง

 แล้วก้อบังเอิญ มาเจอ ชื่อเว็บ นี้อีกมันช่างคล้องจองกันพอดี ทีแรกไม่คิดว่าจะมีเว็บ

 ชื่อนี้ พอเจอ ก้อรีบสมัคร เข้ามาเลย แต่ยังไม่ได้เขียนบล็อค อ่านอย่างเดียว

 หาความรู้ไปเรื่อยๆ เขียนไม่เป็น มาช่วงหลังๆก้อแนะนำตัวบ้าง เขียนบล็อคบ้าง

 สอบถามบ้าง เป็นการเพิ่มพูลความรู้ไปในตัวด้วย อยากจะบอกว่า สมช.บ้านสวนฯนี้

 มีจิตใจที่ดีงาม แบ่งปันทุกท่าน ขอให้เฮงๆ รวยๆ สุขภาพแข็งแรงทุกท่าน

 ( ไม่รู้ว่า ท่านประธาน ผู้ใหญ่ และกรรมการ จะอนุญาตให้ใช้ชื่อบ้านสวนพอเพียงนี้

    หรือไม่ แต่ยังไม่ได้ขึ้นป้าย ) ขอบคุณครับ

ผมเพิ่งรู้จักเว็บนี้เพราะน้อง ส.ม.ช.บ้านสวนผู้น่ารักคนหนึ่งแนะนำ

ก็เลยเข้ามาสมัครเป็นสมาชิก ยังไม่ถึง 2 เดือนเลยครับ

เข้ามาเพราะกล้วยป้าเล็กแท้ๆเทียว

น้องชายบอกว่าอยู่อุบลฯ มีผู้ปลูกกล้วยน้ำว้า

พันธุ์ไส้เหลือง เพราะเคยอ่านผ่านๆ

ให้ ถามลุงกลูเกิ้ลให้หน่อย

เพราะที่น้องย้ายไปอยู่ไฟฟ้ายังไม่เข้า

เล่นเน็ตมือถือ ยาก+แพง

อ่านเรื่องกล้วยของป้าเล็ก

เลยอ่านๆๆๆๆๆ ไปเรื่อยๆ

ความรู้สึกอยากมีส่วนร่วมแบ่งปัน

พาให้เราอยากเข้าบ้านน่ะ 

เล่นเน็ตเรื่อยเปื่อยแล้วมาเจอเวปบ้านสวนพอเพียง

ด้วยความซุกซน+สงกะสัย จะเป็นยังไงน๊า..

เก๊าะเลยเข้ามา เดินสะเปะสะปะ งง งง เข้ามา

มาวันแรกทักทายป้าเล้กคนสวยก่อนเล้ย...

หลังจากนั้นเก๊าะต้องมาเป็นประจำ

ทำไงได้เก๊าะหลงรักเข้าเต็มเปาแล้วอ่ะนะ

อยากบอกบ้านสวนดังๆว่า รักนะจุ๊บ จุ๊บ

ที่ได้มารู้จักบ้านสวนพอเพียง คงเป็นเพราะ

พรหมลิขิตบันดาลชักพา ดลให้มาพบกันทันใด ก่อนนี้อยู่กันแสนไกล พรหมลิขิตดลจิตใจ ฉันจึงได้มาใกล้กับเธอ แฮะๆ ขออภัย เพ้อเจ้อไปหน่อย

แต่ถ้าไม่ใช่พรหมลิขิตแล้ว อะไรล่ะที่ทำให้พวกเราได้มาพบกัน

จริงๆ แล้วรู้จักบ้านสวนพอเพียงจากการค้นในกูเกิ้ลเรื่องการปลูกข้าว คือมีความสงสัยว่าเราจะปลูกข้าวโดยไม่ขังน้ำ แต่ใช้วิธีปลูกแบบยกร่องเหมือนปลูกผักได้มั๊ย ก็เจอที่น้องโสทรโพสต์ไว้ว่า "ปลูกข้าว ถึงไม่ได้ข้าว ก็ยังได้ซัง" เอาสิ มีคนคิดแบบนี้ด้วยหรือ(วะ) จากนั้นก็(เสพ)ติด เรื่อยมาจนถึงทุกวันนี้ จนเมียแอบค่อนขอดว่า คุยกับสมาชิกในเวบมากว่าคุยกับเมียซะอีก แล้วเพื่อนท่านอื่นละ เป็นเพราะพรหมลิขิตแบบผมหรือเปล่า

ลุศักราชปี 2310 ครั้งเมื่อเสียกรุงศรีอยุธยา หลากคนดีศรีอยุธยาแตกกระสานซ่านเซน หนีพม่าระอาสงคราม..เที่ยวหลีกลี้หลบซ่อนแต่ในพงป่า จนได้มาพบกับสหายกลุ่มหนึ่งรวมกันอยู่หากแต่หาใช่รวมก๊กเหล่าเพื่อลาภยศแลกระหายสงครามแต่ประการใดไม่..หากแต่ด้วยอิดหนาระอาใจกับการล่อหลอกตั้งตนเป็นใหญ่เป็นก๊กเป็นเหล่าที่มีมากมายแต่หาได้จริงใจต่อบ้านเมืองไม่

การอยู่อยากสงบเงียบ..ช่วยเหลือเกื้อกูล..แบ่งปัน..มีน้ำใจต่อกันของ..บ้านเรือกสวนพอเชย..นั้นมีนายบ้านโสผู้กล้าแกร่งและมีญานเสมือนหยั่งรู้..เป็นผู้นำ..แม้นมิได้สะสมกำลังแต่หากมีผู้พร้อมใจและร่วมแรงเข้าสมทบหาได้น้อยไม่..เมื่อได้สมทบด้วยแม่นายแจ้ว..กำลังแห่งบ้านสวนดูจะเกรียงไกลจนเป็นที่จับจ้องของกลุ่มก้อนก๊กอื่น

ครั้งหนึ่งเคยนายบ้านโสได้เปรยกะข้าว่า..นับแต่นี้..แม้นมีบุพเพต่อกัน..หน่อเนื้อนาบุญแห่งเราผองบ้านเรือกสวนพอเชย กาลหน้าอีกสักสองร้อยกว่าปี..เราจักได้พบพานกัน..เสมือนดั่งแม่นายแจ้ว..ที่เคยกล่าวไว้ถึงอานิสงค์แห่งการทำบุญร่วมชาติ..เมื่อนั้นเราผองจากต่างทิศแดนไกล..จักมารวมใจในแห่งหนหนึ่งซึ่งแม้นมิรู้จักมักคุ้น..มิเคยต้องปะหน้า..มิเคยได้เสวนา..มิเคยได้พบพาน..ก็จักได้คุ้นเคยเสมือนหนึ่งในวงศา..กาลนั้น..ด้วยความเขลา..ข้าจึงหาได้เข้าใจนัยยะแห่งการทายทักนั้นไม่

ฤดูร้อน..ปลายเมษายน 2553..ขณะที่ข้าพเจ้านั่งค้นหาการข้อมูลการขุดสระ..เพื่อวางแผนในการปรับสวนที่สวนบ้านคา ราชบุรี..ก็ให้บังเอิญเสริชเจอบล็อคที่มีภาพรถแบ้คโฮกำลังขุดสระที่ลึกมาก..มีหลายภาพพร้อมคำบรรยายอย่างดีใจว่าพบตาน้ำแล้ว..เจ้าของกระทู้ดูหน้าตาคุ้นๆไงก็ไม่รู้..แล้วในบล็อคก็มีผู้คนหลายคนแสดงความยินดี พูดคุยอย่างสนิทสนม..แวบหนึ่งเหมือนมนต์ดลใจให้อยากติดตามเรื่องราวของคนกลุ่มนี้ที่อยู่ใน "บ้านสวนพอเพียง"

แรกๆ..ก็เป็น..ไอ้เสือซุ่ม..แอบดู..แอบมอง..แอบอ่าน..แอบสังเกตุผู้คนในบ้านนี้..เออแฮะ..แปลกกว่าที่อื่น..ทำไมคนบ้านนี้กล้าเปิดเผยหน้าตาตัวตนที่แท้จริง..ทำไมคนบ้านนี้ดูสนิทสนมกลมเกลียวรักใคร่หยอกเอินกันอย่างน่ารัก..ทำไมคนบ้านนี้ถึงมีน้ำจิตน้ำใจจ่ายแจกเมล็ดพันธ์และความรู้..

เมื่อซุ่มแอบดูอยู่ได้สักสองอาทิตย์..จึงตัดสินใจว่า..ก็น่าที่จะเข้าไปสัมผัสดูไม่มีอะไรเสียหาย..หากไม่ต้องกับจริต..ก็ถอยออก..ก็เลยลองสมัครเป็นสมาชิกดูทั้งๆที่ไม่ชอบเพราะรู้สึกว่าโลกอินเตอร์เน็ตมีความลวงมากกว่าความจริง..วันแรกที่สมัครความเก้อเขินและไม่ไว้วางใจถูกชะล้างจากคำกล่าวต้อนรับพร้อมให้ข้อมูลที่น่าสนใจเกี่ยวกับเรื่องขุดสระที่อยากรู้..ติดตามได้สักพักก็มีปัญหาเรื่องสุขภาพตา..เก็บตัวเงียบสักพัก..เมื่อดีขึ้นก็กลับเข้ามาใหม่อย่างสงบเสงี่ยมและระแวดระวัง..วันเวลาที่ผ่านไปเริ่มสัมผัสจับต้องได้ว่า..ที่นี่น่าจะปลอดภัย..ก็เลยพยามแทรกตัวเข้ามาสร้างความสนิทสนมกับผู้คนรอบข้าง..จากสงบเสงี่ยมก็เริ่มขบกัดซัดจิกบ้างเล็กๆน้อย..จนเลยเถิดเหมือนเสพติดบางสิ่งบางอย่างเข้าไป..ดีใจที่นี่มีความเอื้ออาทรต่อกัน..ดีใจที่นี่ไม่แบ่งชั้นวรรณะ..ดีใจที่ยี้ไร้สีการเมือง...และที่ดีใจที่สุดคือที่นี่ให้การต้อนรับ..คนจรหมอนหมิ่นอย่างเรา..

หลายครั้งที่อ่านเม้นท์ของประธานแจ้ว..โดยเฉพาะเรื่องราวที่พบปะกันเป็นครั้งแรก..ไม่ว่าจะเรื่องราวคุณหลวงแวะเยือนสมาชิกที่ไม่เคยพบกันมาก่อน..ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการรวมตัวเยี่ยมยายอิ๊ดที่เพิ่งกลับมารักษาตัวที่บ้าน..เรื่องราวที่จันทร์เจ้าบุกเมืองตรัง..เรื่องราวที่ชาวกรุงนัดรวมพล..เรื่องราวป้าเล็กนัดชาวอุบล..เรื่องราวผญ.โสแวะเยี่ยมลูกบ้าน..มีคำนึงที่คุ้นหูของประธานแจ้วมากคือ..เหมือนทำบุญร่วมกันมาก่อน..เลยพาลให้นึกถึงเรื่องราวที่จินตนาการในย่อหน้าแรก..เรารู้จักกันตั้งแต่ครั้งกรุงศรีอยุธยาแตก