ผักเชียงดา ผักพื้นบ้าน แต่.....

          ผักเชียงดา (Gymnema innodorum Dence.) ผักพื้นบ้านทางภาคเหนือของไทย พบได้ในประเทศอื่นเช่นกัน เช่น อินเดีย ศรีลังกา มาเลเซีย เวียตนาม จีน ญี่ปุ่น และแอฟริกา ผักเชียงดาใช้ประกอบอาหารทั้งผัดและแกง รวมกับผักชนิดอื่น เพราะผักเชียงดาจะทำให้รสชาติของผักอื่นๆดีขึ้น นอกจากนี้ชาวเหนือยังใช้ผักเชียงดาพอกกระหม่อมเพื่อรักษาไข้หวัด และยังใช้เป็นส่วนประกอบในตำรับยาแก้ไข้ด้วย ภาษาฮินดูเรียกผักเชียงดาว่า "Gurmar" แปลว่าผู้ฆ่าน้ำตาล เพราะถ้าลองเคี้ยวใบแก่ของผักเชียงดาแล้วลองชิมน้ำตาลทราย เราแทบจะไม่รู้รสหวานของน้ำตาลเลย

          ผักเชียงดามีคุณค่าทางโภชนาการสูง ในยอดอ่อนและใบอ่อนมีวิตามินซี เบต้าแคโรทีน และสารต้านอนุมูลอิสระในปริมาณสูง นอกจากนี้ผักเชียงดายังมี กรดจิมนีมิก (gymnemic acid) ที่มีรูปร่างโมเลกุลเหมือนน้ำตาลกลูโคส เวลาเราทานผักเชียงดาเข้าไป ลำไส้จะดูดซึมกรดจิมนีมิกเข้าสู่ร่างกาย(กระแสเลือด)ได้ดีกว่าน้ำตาล มีผลทำให้การดูดซึมน้ำตาลลดลง นอกจากลดการดูดซึมน้ำตาลแล้ว ผักเชียงดายังช่วยเพิ่มปริมาณอินซูลิน(สารที่ควบคุมปริมาณน้ำตาลในเลือด)ให้สูงขึ้น ด้วยคุณสมบัติทั้งสองอย่างนี้จึงทำให้ผักเชียงดาสามารถลดน้ำตาลในเลือดได้และดีกว่ายาแผนปัจจุบันที่ใช้รักษาโรคเบาหวานที่ชื่อ ไกลเบนคาไมด์ เสียอีก

         ผักเชียงดาจึงมีประโยชน์มากสำหรับผู้ป่วยโรคเบาหวานและผู้ที่ต้องการควบคุมระดับน้ำตาลในเลือดโดยไม่ต้องอาศัยยา แต่น่าเสียดายว่าสารสกัดจากผักเชียงดาได้ถูกจดสิทธิบัตรเป็นผลิตภัณฑ์เสริมอาหารสำหรับผู้ป่วยโรคเบาหวานเรียบร้อยโรงเรียนญี่ปุ่นไปแล้ว เสียดายมั๊ย

หน้าตาผักเชียงดา ต้นนี้ยังเด็กอยู่ อายุเกือบปีแล้ว

ข้อมูลจาก : ศูนย์ข้อมูลสมุนไพร โรงพยาบาลเจ้าพระยาอภัยภูเบศร