เสนอนิทานอิสาน เรื่อง เทวดา บ่อจั๊กคึด (เทวดาไม่รู้จักคิด)
วันนี้หลังจากเครียด กับการงานมาทั้งวัน
เข้ามาเจอนิทานก้อม ของ “จารย์ใหญ่”
แห่ง ชมรมศิลปวัฒนธรรม อิสานจุฬา
ขอบคุณหลายเ้ด้อ จารย์ใหญ่
ฮา กลิ้งเลย อยากให้พี่น้องบ้านสวนฯ
ของเราได้ผ่อนคลายกันบ้าง หลังจาก
พี่น้องเรา พบเจอเรื่องหนักกันมาพอสมควร
..กระทาชาย ชาวนา อายุอานามไม่น้อยรายหนึ่ง
เป็นคนขี้บ่น นู่น-นั่น-นี่-ไปเรื่อยเปื่อย
ตื่นเช้าขึ้นมาแต่ล่ะวัน เห็นอะไร
เป็นขัดอกขัดใจ-ขัดหูขัดตาไปซะหมด
(เหมือนใครหว่า)
..วันหนึ่ง แกไปเลี้ยงวัวอยู่กลางทุ่ง
ลมพัดโชยเย็นสบาย ไม่น่าจะมีอะไร
ขุ่นเคืองให้บ่น แต่จนได้ “ บ๊า ย่างไปเบิ่งบักแตง บักอึ๊ อยู่โพน ก๊กบก เกิ่นน๊า”
แกคิดพลาง เดินไปดู ถั่ว ดูแตงโม ฟักทอง แตงไทย
ที่ปลูกไว้ แล้วก็บ่นพึม “บ๊ะ แม่นแถนไท้เทวดาได๋ปั้นแต่งโลกนี้มาน้อ
คิดได้แนวได๋ บักแตง บักโม ต้นเครือน้อยๆ
ซ่างมาแต่งลูก แต่งหมาก ให้เป็นหน่วยใหญ่ๆ”
ที บักบก ต้นใหญ่ปานได๋ หน่วยมาคือท่อโป้มือ
เทวดาคึดแบบซี้ มันบ่อถืกล่ะว้า”
ขณะที่คิดๆอยู่แกก็เดินไปนั่งพักไต้ต้นกะบก
ลมทุ่งพัดวูบมาแรงพอควร พัดเอาลูกกะบกร่วงลงมา
โดนหัวแก ดังโป๊ก “โอ๊ยๆๆ ท่านเทวดา ท่านคึดบ่อผิดดอก
ท่านคิดถืกแล้วล่ะ ป๊าดคั่นหมากบก หน่วยใหญ่
ท่อบักแตงไทย หัวข่อยสิเป็นแบบได๋ ค่อยบ่อจ่มให้เทวดาแล้ววว”
นิทานเรื่องนี้: สอนให้รู้ว่า จงอย่าคิดแหกกฏ ธรรมชาติ จะโดนลงโทษ ฮ่าๆๆๆ
คำศัพท์เพื่อความเข้าใจ
และได้ อรรถรส ในนิทานอิสานจ้า
ย่าง = เดิน
บักบก = ลูกกะบก
บักอึ๊ = ฟักทอง
แถนไท้ = เทวดาผู้สร้างโลก
โป้มือ = หัวแม่มือ
จ่ม = บ่น
คั่น = ถ้า
ท่อ = เท่า
หมายเหตุ: คำศัพท์เหล่านี้บางคำ ความหมายเฉพาะนิทานนี้เท่านั้นจ้า
- บล็อกของ ป้าหน่อย
- อ่าน 7205 ครั้ง
ความเห็น
สายพิน
10 พฤศจิกายน, 2010 - 20:34
Permalink
เรื่องขำขัน
ขอบคุณค่ะ ไว้นั่งฟังคุณป้าหน่อยเล่าเลยดีกว่า เสียงในฟิล์มอย่างเดียว จะได้เรียนฟังสำเนียงและความหมายไปด้วย...
...ยากเหมือนกันเนาะ...แต่พออ่านคำแปลเรื่องลูกกระบกค่อยขำได้น่ะค่ะ
...ว่าจะไปอยู่อีสาน ...จะเอาตัวรอดไหมนี่
satjang
10 พฤศจิกายน, 2010 - 20:39
Permalink
ป้าหน่อย
แวะมาขำ หากเจอทุเรียน อย่างที่ สมช. ว่าคงเคืองเทวดาหลายกว่านี้
ปล. นิทานก้อม มารู้จักก็เพราะคุณพ่อบ้านเพิ่นมาเปิดให้ดู เสียงในฟิล์มมาก ๆ บางทีก็ต้องขอให้เพิ่นแปลให้ด้วย แต่ก่อนไม่รู้จักคอนเสิร์ตเสียงอิสาน ตอนนี้ไม่ดูไม่ได้ ตลกสุด แต่หากทะลึ่งมาก ๆ ก็ต้องกรอหนี...
...2553 ปีที่ 1 ที่เริ่มเดินตามรอยพ่อ...
น้ำหวาน
10 พฤศจิกายน, 2010 - 23:21
Permalink
55555555ป้าหน่อย
ป้าหน่อยหวานแวะมาขำด้วยมาขำตอนดึกซะด้วยนะ
อย่าหาว่าหวานบ้าซะละ55555555555555
เทวดาท่านทำคิดได้ถูกต้องที่สุดแล้ว
ม่วนหลายเด้อป้าหน่อย หวานสิหัวไปจนมื้ออืนเด้อจ้า
ป้าหน่อย
11 พฤศจิกายน, 2010 - 07:59
Permalink
555 -น้ำหวานขำผู้เดียว
เผื่อหมู่นำแหน่เด้อ
อย่าซุขำผู้เดียวเบิ๊ดหลายเด้อ
ลูกอิสานกันดารแท้ แต่บ่อเหี่ยวทางน้ำใจเด้อ
หากแหม่นใหลหลั่งรินปานฝนแต่เมืองฟ้า
มาเด้อพวกพี่น้อง สานสัมพันธ์ให้มันแก่น
ให้ยืนยาวแนบแน่นพอปานปั้นก้อนข้าวเหนียว เด้อพี่น้อง
กิ่ง_พม่าคอนศรี
14 พฤศจิกายน, 2010 - 14:45
Permalink
ป้าหน่อยคะ
เข้ามาขำด้วยคนค่ะ ถึงจะช้าไปนิด แต่คิดว่าขำยาว(ช้า)กว่าคนอื่นค่ะ
ฮ่า ๆๆๆๆๆ
รุทธิ์ อีเกียแดง
10 ธันวาคม, 2010 - 20:40
Permalink
ป้าหน่อย
ป้าหน่อยโปรโมทนิทานจารย์ใหญ่แล้ว
บ่โปรโมทนิทานกับนิยายให่อีเกียแดงน้อยนำแนครับ แห่ะๆ
หน้า