….............ที่มา ๒๗ ขอแลก....................
ในยุคของสังคมเครือข่ายที่สามารถติดต่อกันได้อย่างรวดเร็วทันใจข้ามซีกโลกได้ภายในเสี้ยววินาทีแบบนี้ บางทีผมเองซึ่งร่ำเรียนมาทางสาขาวิชาอิเล็กทรอนิกส์ยังอดตื่นตะลึงไม่ได้
อาจเพราะเติบโตมากับกลิ่นโคลนสาบควาย ควันไฟจุดปรนเพื่อปลูกไร่ข้าว ห้วย คลอง ภูเขา และโตรกธาร ไม่กี่วันที่ผ่านมาเพิ่งได้นั่งคุยกับดอกเตอร์หมาดๆ ซึ่งเกิดจากถิ่นเดียวกับผม เติบโตมากับเรื่องเล่าอันพิสดาร ดวงไฟยามพลบค่ำซึ่งลอยต่ำไปที่นั่นที่นี่ชวนให้ขนหัวลุก การเผาศพกลางแจ้งอุดจาดตา ความป่วยไข้ของผู้คนในยุคที่หยูกยาและหมอเป็นเรื่องห่างไกล
ดอกเตอร์หนุ่มเกิดในยุคโบราณร่ำเรียนในยุคสมัยใหม่ ใช้บีบีเป็นเครื่องมือสื่อสารประจำตัว - โลกเปลี่ยนไปแล้ว
ตอนนี้เป็นแบบไหนก็เป็นอย่างที่เราๆ ท่านๆ เห็นอยู่เป็นอยู่ ใครตั้งรับทันก็เป็นสุข ตั้งรับไม่ทันก็ทุกข์ถม
ต้นไม้หลายต้นในสวนผมถูกส่งมาจากถิ่นไหนแสนไกล มางอกงามเติบโตบ้าง ตายไปบ้าง ต้นไม้หลายต้นจากสวนผม ไปงอกงามในถิ่นไหนบ้างจำไม่ได้แล้ว
วันนี้ผมเห็นความเชื่อมร้อยกันของสมาชิกในสังคมเครือข่ายต่างๆ ในระยะห่างที่พึงมีต่อกันได้ ก็ถือเป็นเรื่องงดงามอย่างหนึ่งของสังคมแบบนี้ ที่ได้เอาด้านดีมาสมานกัน
ชีวิตประจำวันของผมเปลี่ยนไปพอสมควร ทุกครั้งที่ถึงเวลาของหน้าน้ำ ผมจะเดินดูริมคันนา ดูต้นข้าวที่จมหายไปในสายน้ำ วันนี้ผมนั่งๆ เดินๆ อยู่ริมเตาเผาเหล็ก บางครั้งก็ปลีกเวลาไปปรุงยาสมุนไพรไว้ใช้เองบ้าง ขายบ้าง บางเวลาก็สะพายเครื่องตัดหญ้า ออกไปตกแต่งผิวโลกในสวน บางทีขุดดินปลูกต้นไม้ที่เพื่อนส่งมาให้
หลายครั้งที่การซื้อข้าวของจำเป็นบางอย่างเพื่อการประกอบอาชีพเป็นเรื่องไกลเกินฝัน จึงใช้ช่องทางของสังคมเครือข่ายในระบบอินเตอร์เน็ทป่าวประกาศถึงเพื่อนว่าใครที่สามารถส่งของที่ผมต้องการมาให้ผมได้ ผมจะขอแลกกับมีดซึ่งผมทำเอง
ขึ้นป้ายบอกไว้ไม่นานก็มีเพื่อนบางคนก็นำเสนอมาให้ ผมก็แลกไปตามสัญญาในถ้อยคำ หลายครั้งที่หลายอย่างในชีวิตไม่อาจซื้อหาได้ด้วยเงิน
แน่หละ..ทั้งสุขและทุกข์
ใช่หรือไม่ที่ว่าการบริการ การซื้อ การขาย จุดจบอยู่ที่ความพึงใจของสองฝ่าย ที่ตกลงร่วม...การแลกเปลี่ยนก็เฉกกัน
นี่ไม่นับเป็นเรื่องที่งดงามดอกหรือ? หากเราสามารถสร้างสังคมการแลกเปลี่ยนโดยความพอใจ ไม่เกี่ยวกับมูลค่าที่นับเป็นตัวเงิน หากแต่นับด้วยความพึงใจของคนที่เราแลกเปลี่ยนด้วย
พอใจ – จบ
ผมแลกต้นไม้บางต้นกับเมล็ดไม้บางสายพันธุ์
อยากได้เตาอบเพื่อนมาใช้ในการอบมีดในบางกระบวนการ ผมแลกด้วยมีดเล็กๆ เล่มหนึ่ง
เพื่อนพึงใจ ผมพึงใจ - จบ
ที่แถมมาคือมิตรภาพที่ต่อเนื่องยาวนาน
ตอนนี้ผมอยากได้น้ำยาล้างจานอเนกประสงค์ ผมจะขอแลกด้วยอะไรดี?
........................................................................
- บล็อกของ sailomloy
- อ่าน 7540 ครั้ง
ความเห็น
sailomloy
20 พฤศจิกายน, 2010 - 22:00
Permalink
มนต้นกล้า
นี่ก็แรงค์อีกคนแระ...
แหม..
ออกปากรุนท็อกที !!!
เจ้โส
17 พฤศจิกายน, 2010 - 10:13
Permalink
สายลมลอย
ไม่มีน้ำยา .... มีแต่เส้นหนมจีนแลกได้ป่ะ คริ คริ
garden_art1139@hotmail.com
sailomloy
20 พฤศจิกายน, 2010 - 22:00
Permalink
เจ๊โส
แรงค์ - เอิ๊กๆ
ออกปากรุนท็อกที !!!
KASETMCOT
17 พฤศจิกายน, 2010 - 10:17
Permalink
สายลมลอย
หายไปนานกลับมาอีกด้วยความคม(มีด) ไม่มีน้ำยาให้แลกครับ มีแต่ความจริงใจครับ
sailomloy
20 พฤศจิกายน, 2010 - 21:59
Permalink
KASETMCOT
ยินดีครับ
ออกปากรุนท็อกที !!!
แดง อุบล
17 พฤศจิกายน, 2010 - 10:36
Permalink
พี่สายลมลอย
คิดถึงนะค่ะ
"เชื่อในผล แห่งการทำความดี"
sailomloy
20 พฤศจิกายน, 2010 - 21:58
Permalink
คุณแดง ครับ
เช่นกันครับ
งานการในสวนในนาดีไหมครับ...
ออกปากรุนท็อกที !!!
มานี มานะ วีระ ชูใจ
17 พฤศจิกายน, 2010 - 10:49
Permalink
ใครหนา
มูลค่า...ที่ถูกตราตรึงด้วยราคาข่มทับ
หรือคุณค่า ที่เรียกใช้หาตามความพอใจ
มูลค่า อยู่ที่คุณค่า แล ราคา...
เป็นเรื่องของความพอใจ...ยอมรับซึ่งกัน
ผมหยิบใช้ทั้งสองอย่างนั้น แล้วแต่อุปทานใจ
เป็นเพียงแค่มดตะนอย ตัวจ้อยจิด ทีพลัดติดกลางช่อ พอเพียงใหญ่
คือหนึ่งเสียงหนึ่งคิดเห็น ที่เป็นไป อาจถูกใจหรือไม่บ้าง ลองชั่งดู
sailomloy
20 พฤศจิกายน, 2010 - 21:58
Permalink
มานะฯ
คม
ออกปากรุนท็อกที !!!
แจ้ว
17 พฤศจิกายน, 2010 - 13:13
Permalink
ของต่อของ
ระบบที่เคยเกิดมาในสมัยก่อน ย้อนมาถึงสมัยนี้หาได้ยากยิ่งนัก เอาหมูไปเอาไก่มา แต่ยังอยากให้เกิด ชอบระบบนี้มาก ๆ ใครมีอะไรเอามาแลกเปลี่ยนกันตามระดับความพอใจ....
สังคมออนไลน์ก็ยังหาน้ำใจงดงามจากกันได้...
มาถึงวันนี้ มีดจากสายลมลอย มีตรา...มียี่ห้อแล้ว.... ลูกชายบอกว่าทำไมวาดควายได้ง่ายจัง เพิ่งนึกออกว่ามันคือตราอะไร.....
หน้า