คุณแม่เป็นปลื้มอีกแล้ว
วันนี้ไปดูการเรียนการสอนของ ทาเกฮีโร่ และเทรุอะกิอีกแล้ว ปีหนึ่งมี 2 ครั้ง ที่ทางโรงเรียนเปิดโอกาสให้ผู้ปกครองไปดูว่าเด็ก ๆ ทำอะไรบ้างที่โรงเรียน วันนี้มาดูกันนะค่ะ ว่าอิ๋วปลิ้มอะไร
ขยะที่บ้านแต่เทรุอะกิเอามาทำหุ่นยนต์ ทั้งชั้น เทรุอะกิได้ตึ้งโชว์หน้าห้องคนเดียว
ผมไอเดียเก่งไหมครับ กล่องเครื่องดื่มเพิ่มกำลังของคุณแม่ ตามด้วยกล่องขนมที่กินหมดแล้ว ตรงตาอาจมองไม่ค่อยเห็น เทรุอะกิก็เอาของกล่องเล่นกลม ๆ 2 อันมาทำเป็นตา ตรงปากก็เอาใส่ของกระดาษฟอยด์ ที่เป็นไม้มาตัด ทำเป็นปาก ส่วนคอ แก้วใส่น้ำแข็งใส ตั้งแต่เดือน 9 ที่ไปทานในงานเทศกาลอาหารไทย เขา เอากลับมาด้วยไม่ให้แม่ทิ้่งขยะ ทุกอย่างที่เขาเก็บไว้แม่เพิ่งรู้วันนี้เองว่า เทรุอะกิอยากทำอะไร
อันนี้เป็นภาพวาด ของเทรุอะกิ ป.2 ถูกไปติดโชว์อีกครั้งตรงทางเข้า ซึ่งทางเข้ามี 3 ทาง ส่วนมากก็อยู่ใกล้ทางขึ้น ไปห้องเรียนค่ะ
อันนี้เป็นภาพวาดของทาเกฮีโร่ ป.3 ค่ะ ครี้งนี้หารูปในห้องไม่เจอ เลยถามเจ้าตัวว่าทำไมไม่มีรูปที่วาด คำตอบคือ แม่ไม่เห็นหรอตรงบันไดทางขึ้นนะ ติดโชว์อยู่ตรงนั้น แม่เลยต้องได้วิ่งจากชึ้น 3 ลงมาชึ้น 1 เพื่อถ่ายรูปค่ะ
วันนี้มีเป่าขลุยค่ะ
เทรุอะกิวันนี้ร้องเพลงและตีกลองค่ะ
ขอโยชิเอะจังแจมเด้วยคน อาทิตย์ที่แล้ว คุณแม่หยุดงานครึ่งวันมาดูค่ะ เห็นโยชิเอะจังบอกว่า หนักมาก
วันนี้คุณแม่เป็นปลื้มที่ 3 ใบเถา เป็นเด็กดี และตั้งใจเรียน ทุกคนเหมือนจะรู้ว่าตัวเองมีหน้าทื่อะไร ทั้ง ๆที่คุณแม่ก็ไม่ได้สอนอะไร การบ้านก็ต้องทำเอง เพราะคุณแม่สอนไม่ได้ วันนี้เดี๋ยวเด็ก ๆ กลับมาคงให้รางวัลหน่อยแล้วหละ ถึงจะมีแม่เป็นคนต่างชาติ แต่พวกผมก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าใครครับ
- บล็อกของ amporn
- อ่าน 8360 ครั้ง
ความเห็น
amporn
21 พฤศจิกายน, 2010 - 12:35
Permalink
น้องก้อย satjang
ปกติเทรุอะกิจะมีไอเดียทางด้านนี้ค่อนข้างเยอะ เห็นครู ๆทั้งหลายบอกมา ส่วนตัวพี่ พี่ก็ไม่ค่อยได้ใส่ใจอะไรมากหรอก เขาอยากทำอะไรก็ปล่อยให้เขาทำ แล้วก็คอยดูแค่นั้นเองว่าเขาจะทำอะไร ส่วนพี่ทาเกฮีโร จะเรียนค่อนข่้างเก่ง สอบ ได้เต็ม 100 เกือบตลอด แต่อย่างไม่ได้เลยก็ 95 คะแนนค่ะ ส่วนโยชิเอะ ก็คงอาศัยจำเวลา พี่ ๆทำ ค่ะ
ทุกวินาทีมีค่า ถ้าเรามีความหวังเราจะไม่เคยพ่ายแพ้
รัตนพงษ์
20 พฤศจิกายน, 2010 - 23:20
Permalink
เป็นปลื้มครับ
มีลูกอย่างนี้ ดีใจแทน ยิ้มได้ หายเหนื่อยครับ
มิตรภาพไร้พรมแดน
amporn
21 พฤศจิกายน, 2010 - 12:26
Permalink
พี่รัตนพงษ์
พอตอนอย่างนี้ก็ยิ้มไม่หุบค่ะ เพราะคุณครูแล้วก็บรรดาคุณแม่ทั้งหลายชมกันใหญ่เลยว่า 3 ใบเก่งนะ ทั้ง ๆ ทีเราเป็นคนต่างชาติแต่ก็สอนลูกได้ไม่ต่างจากคนญึ่ปุ่นค่ะ
ทุกวินาทีมีค่า ถ้าเรามีความหวังเราจะไม่เคยพ่ายแพ้
สาววาริน
20 พฤศจิกายน, 2010 - 23:47
Permalink
หลานป้าเก่งจังเล้ย
น้องอิ๋ว เด็กๆ น่ารักจัง มีโอกาสพาไปอุบลฯบ้างนะคะ
amporn
21 พฤศจิกายน, 2010 - 12:22
Permalink
ถ้ามีโอกาสนะค่ะ
กลับเมืองไทยคราวหน้า จะพาเด็ก ๆ ๆไปขอขนมหวานบ้านป้าวิ ทานให้ชื่นใจไปเลยค่ะ
ทุกวินาทีมีค่า ถ้าเรามีความหวังเราจะไม่เคยพ่ายแพ้
Tui
21 พฤศจิกายน, 2010 - 04:58
Permalink
พี่อิ๋ว ปลืมใจไปด้วยครับ
พี่อิ๋ว ปลืมใจไปด้วยครับ พี่อิ๋วเลี้ยงลูกได้ดีมากเลย ทั้ง ทำงานบ้าน งานส่วนตัว ทำสวนครัว แกะสลัก และยังรับงานมาทำ ตอนดึกอีก อักทั้งดูแล ลูกๆด้วย ผมนึกแล้ว ดูแล้วประทับใจมากครับ
amporn
21 พฤศจิกายน, 2010 - 12:20
Permalink
คุณตุ้ย
พี่ก็ไม่ค่อยได้ทำอะไรเท่าไหร่หรอก แต่คิดว่าเด็ก ๆ คงเห็นว่าเราทำอะไรอยู่ บางทีการกระทำ ดีกว่าคำพูด พี่ก็เลยไม่ค่อยพูดมาก แต่ให้เขาดูจากการการะทำของเราค่ะ
ทุกวินาทีมีค่า ถ้าเรามีความหวังเราจะไม่เคยพ่ายแพ้
boston
21 พฤศจิกายน, 2010 - 15:44
Permalink
เด็กๆเก่งจัง
ปลื้มแทนคุณแม่ค่ะ โคโดโม๊ะซังมีผลงานเยี่ยมจริงๆ โรงเรียนเค้าส่งเสริมให้นักเรียนแสดงออกดีจัง
_________________________
Our way is not soft grass, it’s a mountain path with lots of rocks. But it goes upward, forward, toward the sun. – Ruth Westheimer
หน้า