คุณแม่เป็นปลื้มอีกแล้ว

หมวดหมู่ของบล็อก: 

 วันนี้ไปดูการเรียนการสอนของ ทาเกฮีโร่ และเทรุอะกิอีกแล้ว ปีหนึ่งมี 2 ครั้ง ที่ทางโรงเรียนเปิดโอกาสให้ผู้ปกครองไปดูว่าเด็ก ๆ ทำอะไรบ้างที่โรงเรียน วันนี้มาดูกันนะค่ะ ว่าอิ๋วปลิ้มอะไร

                   

ขยะที่บ้านแต่เทรุอะกิเอามาทำหุ่นยนต์ ทั้งชั้น เทรุอะกิได้ตึ้งโชว์หน้าห้องคนเดียว

                    

ผมไอเดียเก่งไหมครับ กล่องเครื่องดื่มเพิ่มกำลังของคุณแม่  ตามด้วยกล่องขนมที่กินหมดแล้ว  ตรงตาอาจมองไม่ค่อยเห็น เทรุอะกิก็เอาของกล่องเล่นกลม ๆ  2 อันมาทำเป็นตา ตรงปากก็เอาใส่ของกระดาษฟอยด์ ที่เป็นไม้มาตัด ทำเป็นปาก ส่วนคอ แก้วใส่น้ำแข็งใส ตั้งแต่เดือน 9 ที่ไปทานในงานเทศกาลอาหารไทย เขา เอากลับมาด้วยไม่ให้แม่ทิ้่งขยะ  ทุกอย่างที่เขาเก็บไว้แม่เพิ่งรู้วันนี้เองว่า เทรุอะกิอยากทำอะไร 

                     

อันนี้เป็นภาพวาด ของเทรุอะกิ ป.2 ถูกไปติดโชว์อีกครั้งตรงทางเข้า ซึ่งทางเข้ามี 3  ทาง  ส่วนมากก็อยู่ใกล้ทางขึ้น ไปห้องเรียนค่ะ  

                   

อันนี้เป็นภาพวาดของทาเกฮีโร่ ป.3 ค่ะ ครี้งนี้หารูปในห้องไม่เจอ เลยถามเจ้าตัวว่าทำไมไม่มีรูปที่วาด คำตอบคือ แม่ไม่เห็นหรอตรงบันไดทางขึ้นนะ ติดโชว์อยู่ตรงนั้น แม่เลยต้องได้วิ่งจากชึ้น 3 ลงมาชึ้น 1 เพื่อถ่ายรูปค่ะ 

                  

วันนี้มีเป่าขลุยค่ะ

                

เทรุอะกิวันนี้ร้องเพลงและตีกลองค่ะ

               

                 

ขอโยชิเอะจังแจมเด้วยคน  อาทิตย์ที่แล้ว คุณแม่หยุดงานครึ่งวันมาดูค่ะ เห็นโยชิเอะจังบอกว่า หนักมาก 

              

วันนี้คุณแม่เป็นปลื้มที่ 3 ใบเถา เป็นเด็กดี และตั้งใจเรียน ทุกคนเหมือนจะรู้ว่าตัวเองมีหน้าทื่อะไร  ทั้ง ๆที่คุณแม่ก็ไม่ได้สอนอะไร การบ้านก็ต้องทำเอง เพราะคุณแม่สอนไม่ได้  วันนี้เดี๋ยวเด็ก ๆ กลับมาคงให้รางวัลหน่อยแล้วหละ ถึงจะมีแม่เป็นคนต่างชาติ แต่พวกผมก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าใครครับ 

ความเห็น

ปกติเทรุอะกิจะมีไอเดียทางด้านนี้ค่อนข้างเยอะ เห็นครู ๆทั้งหลายบอกมา ส่วนตัวพี่ พี่ก็ไม่ค่อยได้ใส่ใจอะไรมากหรอก เขาอยากทำอะไรก็ปล่อยให้เขาทำ แล้วก็คอยดูแค่นั้นเองว่าเขาจะทำอะไร ส่วนพี่ทาเกฮีโร จะเรียนค่อนข่้างเก่ง  สอบ ได้เต็ม 100 เกือบตลอด แต่อย่างไม่ได้เลยก็ 95 คะแนนค่ะ ส่วนโยชิเอะ ก็คงอาศัยจำเวลา พี่ ๆทำ ค่ะ 

ทุกวินาทีมีค่า ถ้าเรามีความหวังเราจะไม่เคยพ่ายแพ้

มีลูกอย่างนี้ ดีใจแทน ยิ้มได้ หายเหนื่อยครับ

มิตรภาพไร้พรมแดน

พอตอนอย่างนี้ก็ยิ้มไม่หุบค่ะ เพราะคุณครูแล้วก็บรรดาคุณแม่ทั้งหลายชมกันใหญ่เลยว่า 3 ใบเก่งนะ ทั้ง ๆ ทีเราเป็นคนต่างชาติแต่ก็สอนลูกได้ไม่ต่างจากคนญึ่ปุ่นค่ะ

ทุกวินาทีมีค่า ถ้าเรามีความหวังเราจะไม่เคยพ่ายแพ้

น้องอิ๋ว เด็กๆ น่ารักจัง มีโอกาสพาไปอุบลฯบ้างนะคะ

กลับเมืองไทยคราวหน้า จะพาเด็ก ๆ ๆไปขอขนมหวานบ้านป้าวิ ทานให้ชื่นใจไปเลยค่ะ

ทุกวินาทีมีค่า ถ้าเรามีความหวังเราจะไม่เคยพ่ายแพ้

พี่อิ๋ว ปลืมใจไปด้วยครับ พี่อิ๋วเลี้ยงลูกได้ดีมากเลย ทั้ง ทำงานบ้าน งานส่วนตัว ทำสวนครัว แกะสลัก และยังรับงานมาทำ ตอนดึกอีก อักทั้งดูแล ลูกๆด้วย  ผมนึกแล้ว ดูแล้วประทับใจมากครับ

พี่ก็ไม่ค่อยได้ทำอะไรเท่าไหร่หรอก แต่คิดว่าเด็ก ๆ คงเห็นว่าเราทำอะไรอยู่  บางทีการกระทำ ดีกว่าคำพูด พี่ก็เลยไม่ค่อยพูดมาก แต่ให้เขาดูจากการการะทำของเราค่ะ

ทุกวินาทีมีค่า ถ้าเรามีความหวังเราจะไม่เคยพ่ายแพ้

ปลื้มแทนคุณแม่ค่ะ โคโดโม๊ะซังมีผลงานเยี่ยมจริงๆ โรงเรียนเค้าส่งเสริมให้นักเรียนแสดงออกดีจัง

_________________________  

Our way is not soft grass, it’s a mountain path with lots of rocks. But it goes upward, forward, toward the sun. – Ruth Westheimer

หน้า