….............ที่มา ๒๙ ของแถม....................

หลายคนคงงงว่าทำไมผมไม่เขียนอะไรในวาระของที่มาในงานมีดที่ผมโพสครั้งนี้ ว่ากันตามความเป็นจริง ผมตีบตันครับ งานที่ทำอยู่เป็นงานที่ต้องใช้ทำแรงงานและมันสมอง ทั้งอาศัยความรู้ที่ได้ค้นคว้ามาและที่ด้นค้นพบเอาเองที่หน้างาน

หมดวันก็หมดพลัง ปกติถ้าคิดอะไรได้ก็จะรีบเขียนบันทึกไว้ก่อน จะเป็นคำสั้น(คีย์เวิร์ด)หรือบทสนทนาแจ๋วๆ ที่(แอบ)ได้ยินมาจากผู้คนรอบข้าง

ช่วงนี้ยอมรับ...หมดจริงๆ หมดรูป

มีดที่เห็นออกมาเป็นกองๆ นั่น ใช้เวลาเฉลี่ยต่อเล่มตั้งแต่ต้นจนจบน่าจะเกินสองวันต่อเล่ม ทั้งนี้ไม่นับที่ต้องเริ่มใหม่อีกหลายครั้งแต่เล่ม เพราะมันไม่ผ่าน สรุปว่า เป็นงานที่เต็มไปด้วยผลของความทุกข์ แม้ว่าเวลาที่เสร็จเป็นชิ้นงานออกมาแล้วจะมีสุขเจือปนอยู่จางๆ

ต้องบอกว่าจางๆ เพราะความรับผิดชอบมันจะติดตัวไปจนกระทั่งมีการใช้งาน ตามจุดประสงค์ของการทำ ผลต่อจากนั้น จากนั้น ฯลฯ

ทำมีดชุดนี้ผมถึงกับบ่นออกมาดังๆ ว่า เฮ่ย...แม้จะมีคนจ้างให้ทำในสิ่งที่ชอบ ที่ชอบ แต่ถ้ามันเต็มไปด้วยอะไรขนาดนี้ ตรูก็เบื่อเป็นนะเฟร้ยเฮ้ย...(อันนี้บ่นจริงๆ ในทวิตเตอร์ ถามผญ.ดูได้เลย ในประวัติทวีตเก่าๆ )

ครับ...บ่น แต่ไม่หยุด เป็นเรื่องของอารมณ์ไม่เกี่ยวกับเหตุผล ไม่ต้องหาเหตุมารองรับความชอบธรรม เพราะนี่เป็นผลของความชอบทำของตัวผมเอง

สองวันก่อนงานจะเสร็จ โรงตีมีดซึ่งเคยเป็นโรงเตาเผาถ่านขนาดสี่ถัง สองร้อยลิตร ขึ้นโครงด้วยไม้เสม็ด มุงด้วยจาก ทำเป็นรูปดอกเห็ด ลมโชยสบาย รับใช้ผมมานานเกือบสองปี ฝนใหญ่บวกกับฝีมือเชิงช่างเถอะระดับวิศวะกะทำให้เสาเริ่มโย้ ตัวอาคารเริ่มเอน

เช้านั้นเองผมโยกๆ แล้ววิ่ง เสาทั้งหมดล้มลงพับเพียบ หลังคาทรงเดิมครอบทุกดสิ่งทุกอย่างด้วนในไว้มิดชิด

... ฝุ่นมะเร็งปลิวคว้างในอากาศ

ผมเท้าเอวยืนมองแล้วหัวร่อ – ไม่มีอะไรแน่นอนยาวนานหรอกหนอโลก – โลกย์

ก่อนหน้านั้นผมทำมีดพับเล็กๆ จากเหล็กตะไบเก่ามาสองอัน อันแรกทำด้ามด้วยไม้มะพร้าวตามการสั่งจากเพื่อน อีกอันเป็นรากไผ่ขนาดเล็กเพื่อทดสองความเหมาะสมและความแข็งแรงของโครงสร้างเมื่อตอกหมุดให้หัวหมุดทองเหลืองบานเป็นล็อคกันใบหลุดออก

ไม้มะพร้าว..ไม่ผ่าน รากไผ่..ผ่าน และผมก็ชอบในความเล็กกระจิ๋วหลิวเหมือนมีดเหลาดินสอ พกห้อยคอเป็นมีดประจำตัวไว้แก้ปัญหาได้ ทำเสร็จลองใช้งานในการทำมีดแกะสลักชุดที่เห็นอยู่ และผ่านในความคิดของผม

กลายเป็นว่า มีดชุดนี้และมีดพับอีกอัน เป็นมีดที่เกิดพร้อมกัน ในภาวะของการแตกดับของอาคารสร้างมีด

ผมจึงตัดสินใจให้มีดพับอันนี้เป็นของแถมประจำตัวของคุณพัชไปด้วยกันกับมีดที่ขาย และหวังว่ามันจะเป็นมีดที่คุณพัชใช้งานทุกวันในชีวิตประจำวัน ทั้งตัดเชือก เหลาดินสอ ตัดกระดาษซองจดหมาย ฯลฯ ตามความสะดวก

เป็นของแถมที่เกิดจากความตั้งใจทำออกมาให้ดีที่สุดเท่าที่ผมสามารถทำได้ ณ ขณะนี้

ด้วยมิตร

สายลมลอย // สวนขี้คร้าน //  สิ้นเดือน พ.ย. ๒๕๕๓

         ๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐