น้องนนท์

แต่เสียวกลัวพลาดเหมือนกัน นะ

      บุพการีเขาฉลาดเลี้ยงลูก...... คุณภาพชีวิตที่มีค่าเป็นบวก รออยู่ข้างหน้า ครับ

คนละเรื่องเลย แต่เด็ก ในเมืองก็ขยันนะ ขยันเรียน และ เล่นเกมส์

เป็นตัวอย่างที่ดีมากเลยค่ะพี่แดง  แต่ก่อนสมัยหนูเป็นเด็กก็จะถูกเลี้ยงให้ช่วยเหลือตัวเอง ต้องเลี้ยงน้องให้พ่อแม่ ต้องช่วยงานบ้านและงานอื่นตามกำลัง พอช่วยงานนอกได้ เช่น ในไร่ ในนา พ่อแม่ก็จะพาไปฝึกหัดทำ เหนื่อยเมื่อไรก็พัก ตอนเด็กเรารู้สึกเหนื่อยตามประสาเด็กนะคะ แต่ความเคยชิน กลายเป็นเหมือนหน้าที่ที่เราต้องรับผิดชอบไปเรื่อย ๆ เช่นต้องตักน้ำใส่โอ่งไว้ให้พ่อแม่ หุงข้าวทำกับข้าวไว้ให้ก่อนพ่อแม่กลับจากนา โตมาก็ต้องไปช่วยงานในนาเต็มที่ เกือบจะไม่ได้เรียนต่อเพราะแม่ป่วย ต้องทำนาสองคนกับพ่อ น้องยังเล็ก ต้องขี่จัรกยานไปเรียน กศน. ที่ตัวอำเภอทุกวันเสาร์อาทิตย์ ว่างจากนาตัวเอง ก็ไปรับจ้างที่อื่น ไม่ว่าจะไร่อ้อย ตัดถั่วเหลือง เกี่ยวข้าว ดำนา ก่อสร้าง เย็บผ้า รับจ้างหมด พอมาถึงตอนนี้รู้สึกว่าชีวิตที่แสนเหนื่อยของเราที่ผ่านมา มันช่างมีคุณค่ามากเลยค่ะ พ่อยังแซวกับน้องสาวหนูอยู่จนทุกวันนี้เลยว่าชีวิตหนูน่าจะเขียนนิยายได้ 1 เรื่องเลย อิอิ นาน ๆ หนูจะเล่าชีวิตหนูให้เพื่อสนิทฟังสักครั้ง  รุ่นน้องที่ทำงานด้วยกันยังไม่ค่อยจะเชื่อเลยว่าทำมาขนาดนั้นเลยหรือ  แต่นี่คือความภูมิใจของเรานะคะ....พี่แดงเขียนบล๊อกนี้หนูก็ได้แรงบันดาลใจเพิ่มขึ้นในการที่จะเลี้ยงลูก และปลูกฝังลูกต่อไปค่ะ

สงสัยต้องเปิดบล็อกนี้ให้ลูกชายพี่ดูแล้วล่ะ....ลูกชายพี่คุณหนูเทวดาจริง ๆ ลูกพี่ 14 แล้วบางครั้งพี่ยังป้อนข้าวให้อยู่เลย  จริง ๆ