จะรีบไปไหนๆ พักเดี๋ยวนึงซี....

ชีวิต ผมรู้สึกว่า มันเหมือนกับการขับรถบนถนนนั้นหละ....

 นอกจากสภาพความพร้อมของตัวเราเองเป็นสำคัญแล้ว สภาพของรถก็มีส่วนอย่างสูง ที่จะพาเราไปยังจุดหมายนั้น และโดยทั่วไป ทั้งเราและรถก็ไม่ได้ถูกปรับมาใช้ เพื่อที่จะขับแข่งกับใคร นอกจากตัวเองเป็นสำคัญ

บนเส้นทางผ่านแห่งชีวิต ที่ต้องมีขึ้นมีลงสัมผัสเนินสูงควนต่ำ เสี้ยวซ้ายเลี้ยวขวา เบรกชะลอเร่งตามจังหวะ และมีบ้างในบางครั้งที่เราต้องผ่านสมรภูมิลูกรังฝุ่นฟุ้งไปอย่างตั้งใจ หรือมีบ้างที่อาจต้องหยุดพัก เพื่อเติมพลังแรงกายแรงใจ ศึกษาเส้นทาง เพื่อที่จะวิ่งไปข้างหน้ากันอีก อย่างมีความพร้อมและเท่าทัน แม้นแต่อาจจะต้องถอยหลังกลับวกกลับย้อนไปยังเส้นทางสายเก่าที่เพิ่งผ่านมา หากรู้ว่าเส้นทางข้างหน้านั้น อาจจะมีอุปสรรคที่มากมายเกินกว่าสภาพเราและรถจะอำนวยรับไหว ย้อนกลับไปยังเส้นทางที่เรารู้สึกว่าปลอดภัย บ้างครั้งมันเหมือนอยู่กับความวกวนซ้ำๆแต่มันก็มีความงอกงามแห่งสติ ทบทวนของบทเรียน  มันก็คงไม่ยุ่งยากมากมายอะไร หากเราต้องรอหรือเร่งรุดติดตาม ปัญหาก็คือเราอาจจะไปวิ่งทับเส้นทางของใครที่เขาอาจจะรู้สึกว่ารถของเราเป็นอุปสรรคในการสัญจรของเขา

แต่ก็เชื่อว่ายังดีกว่าที่จะขับรถสุ่มไปในเส้นทางที่เราไม่อาจรู้ เพราะไม่ว่าสายทางเดินนั้นจะสั้นหรือยาว ใหม่หรือเก่า กับเป้าหมาย  เสบียงข้อมูลความรู้ก็จำเป็นอย่างยิ่งที่ต้องเตรียมติดตัวไป  มากมายพอๆกับความมุ่งมั่นตั้งใจ จะประสบความสำเร็จถึงที่หมายอันเป็นออฟเจ็ค ในการเดินของชีวิตหรือไม่ เป็นอีกเรื่องหนึ่ง แต่แอกชั่น ข้อมูลของชีวิตที่เราได้สัมผัสย่อมเป็นบทเรียนที่สำคัญหากเราจะนำมาปรับใช้สำหรับการเดินบนเส้นทางอีกครั้งต่อไป

ชีวิตก็เหมือนการเดินทางบนท้องถนน มีบ้างที่ตลอดเส้นทาง เราอาจจะพบเจอกับอุบัติเหตุข้างทางที่ขับผ่าน แน่นอนมันย่อมทำให้เราได้รู้สึกถึงความตื่นตัวและกระชับวงความระมัดระวังมากขึ้น หรือไม่อีกนัยหนึ่ง เราก็อาจขาสั่น ท้อแท้ จนหมดสภาพที่จะเดินต่อไปได้อย่างสมบูรณ์  ก็ดีเหมือนกันที่เราจะได้ถือโอกาสพักและทบทวนกับก้าวย่างที่จะเพิ่งผ่านมาและอีกจังหวะต่อไปที่สำคัญ

หลายครั้งเส้นทางที่เราคิดว่าปลอดภัยที่สุด กลับเป็นเส้นทางที่อาจย้อนมาเป็นอันตรายกับเรามากที่สุดอีกเช่นกัน เส้นทางสายตรงทาง ยาวและง่าย  เพราะมันอาจจะทำให้เราหลงเผลอไปกับความสำเร็จที่กำลังรุดหน้า หลงเร่งจังหวะโดยขาดความรอบคอบของข้อมูล หรือมักผ่อนคลายตัวเองจนแอบพลั้งเผลอหลับใน

ผมเชื่อในชีวิตที่ควรจะมีอะไรที่ตื่นเต้นท้าทายบ้าง แต่ต้องเป็นความท้าทายที่ตั้งอยู่บนพื้นฐานเหตุผลข้อมูลรองรับ

ชีวิตก็เหมือนกับการขับรถบนท้องถนนนั่นหละ

ไม่แปลกหากชีวิตจะได้กอดคอกับอุบัติเหตุอย่างใกล้ชิด จากการกระทำของเราเองก็ดี หรือจากยวดยานของคนอื่นก็ดี หากแต่ชีวิตเราดำรงอยู่ในความพร้อม คอยระมัดระวังตั้งมั่น ตั้งตนอยู่ในภาวะสติ สิ่งที่เกิดและคาดหมายว่านั่นคือความเลวร้ายที่สุดของชีวิตก็อาจจะแปรสภาพผ่อนหนักเป็นเบาได้ในช่วงเวลาขณะนั้น หรืออาจจะพักฟื้นตรวจสภาพความพร้อมได้เร็ว ยังพอมีสภาพที่ดำรงและคงเดินหน้าต่อไปได้

ชีวิตที่ปลอดภัยจึงเป็นชีวิตที่ค่อยเป็นค่อยไปตามเส้นทางก้าวย่างวิถี อย่าให้ต้องถึงขั้นโครมเดียวจอดกันเลย หมดสิ้นทุกสิ่งทุกอย่างอยู่ตรงนั้น ล้มละลายพ่ายจมไปพร้อมๆกับจังหวะปะทะเสียงดังหรือตกขอบร่องน้ำริมถนนของชีวิต

ความเร็วอาจจะทำให้ถึงที่หมายได้โดยไว แต่ก็ใช่จะเป็นหลักประกันที่ชัดเจนได้ว่า จะถึงที่หมายโดยปลอดภัยกันทุกคน

ในวารดิถีปีใหม่นี้ ผมจงไม่มีอะไรที่จะอวยพรท่าน มากไปกว่าขอให้ท่าน มีและใช้สติ ใช้ชีวิตกันในแบบไม่รีบเร่ง เร่งจนลืมที่จะมองเห็นสภาพข้างทางที่สวยงาม เร่งจนความสุขกระดอนหล่นหาย เร่งจนลืมหันมามอง มาสัมผัสถึงแววตาความห่วงใยของคนรอบข้าง เร่งเพื่อที่จะไปถึงจุดหมาย  แล้วคิดว่านั่นคือความสุขที่แท้จริง ผมเชื่อว่า ด้วยปาณิทานที่เรามีร่วมกันในบ้านสวนแห่งนี้ จะทำให้เราทุกคนต่างก็มีความสุข กับสภาพข้างทางที่สวยงาม ความห่วงใยจากประกายใสๆในแววตาระหว่างเดินทางร่วมกัน

สวัสดีปี่ใหม่ครับทุกคน...