ใจจะขาด..เมื่อเธอโดนปาดคอ

วันนี้เศร้ามากมาย..เรื่องมีอยู่ว่า..เมื่อเช้าคนสวนของรพ.มาตัดหญ้าในสวนสมุนไพรให้..อุตส่าวิ่งไปเตือนและปักไม้กั้น ต้นถั่ว มะโหน่ง...ถั่วครกของน้องต๊อก.ส่วนต้นอื่นๆ เช่นผักปลัง ดอกชมจันทร์.. ถั่วพูมีค้างกันอยู่แล้ว..เลยไม่ห่วง...แล้ววันนี้วุ่นกับนวดคนไข้และสับขมิ้น มีเวลาแวบมาดูตอนเย็น..  ภาพที่เห็น..อึ้ง..พูดอะไรไม่ออก

เริ่มจากผักปลังแดงที่กำลังแตกยอดสวยงาม โดนเอ็นเครื่องตัดหญ้ากรีดซะเหลือเกือบติดโคน

ผักปลังขาว...ปลูกไว้ 4 ต้น วันก่อนโดนตัวอะไรไม่รู้กัดโคนตาย ไป 1 วันนี้โดนบั่นอีก 1

อีก 1 ชีวิตที่กำลังสวยงามออกฝักให้กินเป็นสิบฝักแล้วไม่อยากเชื่อพอเดินเข้าสวนตอนเย็นโดนตัดขาดไม่มีโอกาสออกลูกให้อีกแล้ว

โดนตัดโคน...ร้ายแรงกว่าโดนหนอนโดนเพลี้ยกินเป็นไหนๆ...วันนี้กลับมาด้วยความเศร้าไปเลย เล่าให้เพื่อนฟัง..เค้าแค่ยิ้ม..

หลายต่อหลายครั้งเคยเจอเหตุการณ์ที่เพื่อนหรือใครๆที่เลี้ยงหมา เลี้ยงแมว แล้วบาดเจ็บ หรือไข้ เจ้าของจะเสียใจมากมาย เราไม่เคยซึมซับความรูสึกตรงนั้นเพราะไม่ได้รักและผูกวัน.. เหตุการณ์วันนี้เกิดกับต้นไม้ที่เราเฝ้าดูแลมาทุกวัน...เข้าใจถึงความรู้สึกของผู้สูญเสียได้ลึกซึ้งเลย..จะดุคนสวนเค้าก็คงไม่ตั้งใจเป็นอย่างนี้...ได้แต่เก็บซากผักปลังที่เหลือมาลงถุงชำใหม่...ส่วนถัวพู..คงต้องเอาต้นฟักเขียวไปปลูกแทน...***ถั่วพุ่มของมะโหน่งยังอยู่  ถั่วครกของน้องต๊อกก็อยู่... ชมจันทร์โดนตัดไป  2  วันนี้เลยเบลอ..นำมาให้ดูได้อย่างที่เห็น..***

 สุดท้าย..ยังมีสิ่งดีๆเข้ามาทำให้มีกำลังใจขึ้นมาเล๊กน้อย..เนื่องจากได้รับน้ำใจจากลูกศิษย์ที่ได้รับพันธืผักจากโครงการของกสน.มาแบ่งถั่วฝักยาว คะน้า มะเขือยาวและผักบุ้ง..และเม็ดเล็กๆในซองเป็นผักกาดม่วงของป้าเล็ก...ช่วยประคับประคองหัวใจไม่ให้บอบช้ำมากขึ้น...ขอบคุณมากนะคะ