ศิลปะและวัฒนธรรมคนญี่ปุน

   สายฝนพร่างพรู ไม่ออกไปไหนมีเวลาเรียบเรียงชีวิตการเดินทางเรียนรู้ ฟ้ากว้าง ทางไกล เดินทางกันไป ทำอยู่ทำกินกันไป แบ่งปันสิ่งดีงามกันไป ท้ายสุดก็หลบมาเดินทางภายในอยู่กับแผ่นดินเกิด

 ก่อนลายาว ขอนุญาติแผยแพร่วัฒนธรรมคนญี่ปุน ได้ไปเห็นไปรู้มาเมื่อกันยายนปี๕๑ ค่ะ

    ในโตเกียวท่ามกลางความเจริญทางเทคโนโลยีและสินค้าแบรนเนมสูงสุด  ยังมีร้านหัตถกรรมไม้กวาดทำมือหนึ่งเดียว ที่น่าคิดกว่านั้นคือใยพร้าว ใยตาลตโนด ดอกหญ้า ล้วนแล้วแต่ส่งไปจากเมืองไทยอันอุดมสมบูรณ์หลากหลายของเรา

  ศิลปการมัด การผูก

ขนาดเล็กไว้กวาดตามซอก ตามมุม เหมาะมือ

แบบกลมๆ เรียบง่าย ดูดี

ส่งหนังสือพิมพ์กับรถถีบ บ้านเราไม่ทันใจเสียแล้ว ช้าไม่เป็น

สองท่านนี้ บอกว่า อาศัยฝีมือ และใจรัก ใช้ชีวิตเรียบง่าย เข้าถึงธรรมชาติเขาจึงให้เป็นศิลปิน

นาฎโยคะโนราแบบโบราณ บ้านเราได้ฟังได้ชมคราใด ก็อิ่มอกอิ่มใจลืมไม่ลง

อาจารย์ธรรมนิตย์ หลายคนคงรู้จัก 

แล้วพบกันใหม่