เรื่องเศร้า ๆ จาก พ่อคนหนึ่ง

หมวดหมู่ของบล็อก: 

วันนีได้รับ FW เห็นเนื้อหาเข้ากับสังคมยุคนี้เลยนำมา เสนอให้อ่านกันค่ะและคิดว่าคงไม่มี ใครเป็นแบบนี้ในบ้านสวนเราหรอกค่ะ


"เลิกงานเร็วเลยพาพี่นุ่มไปซื้อของใช้ที่ห้างแห่ง หนึ่ง รอต่อแถวจ่ายตังค์นานเลย เจ้านุ่มก็เริ่มวันนี้
งอแงๆ ง่วงนอน สังเกตุว่าคิวด้านหน้าเรามากันเป็นครอบครัว มีพ่อแม่ลูกสาววัยประมาณเจ้านุ่ม แล้วก็ผู้ชายสูงอายุคนหนึ่ง ที่หนูน้อยเรียกว่า "ปู่" คุยกันยิ้มแย้มแจ่มใสดี ซื้อของใช้ล้นตระกร้าเชียวค่ะ

พอแคชเชียร์คิดเงินของครอบครัว นี้จนเสร็จได้ยินคร่าวๆว่า "ทั้งหมดพัน(กว่าๆ)บาทค่ะ...." ผู้เป็น"ปู่ " เป็นคนเปิดกระเป๋าสตางค์ใบเก่าๆ จะจ่ายเงิน พร้อมทำท่าอ้ำอึ้ง มีลูกชายลูกสะใภ้จ้องตาเขม็ง หุบยิ้มทันที


" ว่าไงพ่อ จ่ายเค้าไปสิ" ลูกชายบอก คุณปู่ยังทำท่าอ้ำอึ้ง

"ไหน ดูหน่อย มีตังค์เท่าไหร่" คุณปู่ยื่นกระเป๋าตังค์ให้ดูข้างใน


 "อ้าว ไหนว่ามีตังค์เยอะไง แล้วแบบนี้จะชวนมาซื้อของทำไม ไม่มีตังค์จ่ายก็ไม่บอก อายเค้าจริงๆ" ลูกชายลูกสะใภ้พากันมองคุณปู่ด้วยสายตาที่เหมือนดูถูก...รำคาญ

ใน ที่สุดเค้าก็พากันทำสิ่งที่เราไม่อยากจะเชื่อสายตา คืออุ้มลูกเดินหนีไปเลย พร้อมกับโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยง ไม่สนใจลูกสาวที่ร้องว่า "ปู่ๆๆๆ ปู่มาด้วย"

คุณปู่ยืนคอตก หน้าเศร้าอยู่หน้าแคชเชียร์ พอเด็กถามว่าจะเอายังไง คุณปู่เปิดกระเป๋าตังค์ให้เด็กดูแล้วบอกว่าให้ คิดเงินตามนี้ ได้ของเท่าไหร่เท่านั้น (เด็กนับแล้วมีแปดร้อยบาทค่ะ)

ระหว่าง รอแคชเชียร์คิดเงินใหม่ ได้ยินคุณปู่เล่าว่า แกบ้านอยู่ต่างอำเภอห่างไปเป็นร้อยกิโล ลูกหลานไม่ไปหานานแล้ว แกจึงตัดสินใจรวบรวมเงินทั้งหมดที่มีนั่งรถเข้ามาเยี่ยมลูกหลาน ในเมือง แล้วชวนออกมาซื้อของ ลูกแกก็ไม่ถามสักคำว่าเงินมีเท่าไหร่ หยิบของเอาๆ แกก็ไม่เคยรู้ราคาของ เพราะอยู่
บ้านนอกก็ซื้อร้านของชำทีห้าบาทสิบบาท ใครจะจะรู้ว่าของในห้างใหญ่เค้าซื้อกันทีละเป็นพัน

เรา จ่ายเสร็จเห็นคุณปู่ยังเดินเคว้งอยู่แถวๆนั้น ก็เลยถามแกว่าจะกลับยังไง แกบอกว่าพอขึ้นรถกลับเป็น ( อ้าว แล้วตังค์ล่ะ เมื่อกี้เห็นจ่ายไปหมดแล้วนี่นา ) แต่ก็ยังลังเลอยู่ กลัวลูกกลับมาตามหาแล้วไม่เจอมือถือก็ไม่รู้เบอร์ เลย ตัดสินใจพาคุณปู่ไปที่แผนกประชาสัมพันธ์ประกาศหาลูกค่ะ จากนั้นเราบอกให้รอสักพัก ถ้าลูกไม่มาจริงๆ ให้ไปขึ้นรถที่คิวรถ( ฝากเด็กที่ปชส.ค่ะ ว่าให้ย้ำคุณปู่อีกที) พร้อมกับให้เงินแกเป็นค่ารถไว้ค่ะ
จริงๆอยากรอดูสักพัก แต่เจ้านุ่มไม่ไหวแล้วค่ะ งอแงเหลือเกิน

คุณ ปู่น้ำตาคลอบอกเราว่า "มันคงไม่ทิ้งปู่จริงๆหรอกนะ นี่ก็ได้ของไปเยอะเหมือนกันถึงจะซื้อได้ไม่หมดก็เถอะ นี่มันไม่เคยกลับไปหาปู่เลย ก็เพราะปู่มันจน ไม่มีสมบัติอะไรให้ " เราปลอบใจแกไปบอกว่าเดี๋ยวเค้าคงกลับมาน่ะ คงเดินไปดูอย่างอื่นก่อน

เดิน กลับบ้านด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูกเลยค่ะ หันหลังกลับไปมองเห็นคุณปู่ยังยืนคอตกที่เดิม ในใจคิดวนเวียนตลอดเวลา

.... นี่เค้าทำแบบนี้กับพ่อตัวเองได้ยังไงนะ ...

... พ่อไม่มีตังค์พอเนี่ย มันผิดด้วยหรือ? เค้าไม่รู้ห รือไงว่า เงินเท่านี้อาจจะเป็นเงินที่คุณปู่เก็บมาทั้ง
ชีวิตก็ได้ (คนชนบทจะไปหาเงินจากไหนล่ะ?) ...

...แล้วเค้าจะสอนลูกให้กตัญญูต่อ พ่อแม่ได้อย่างไร ก็ทำพฤติกรรมแบบนี้กับพ่อตัวเองให้ลูกเห็น....

จริง อยู่ พื้นฐานครอบครัวนี้อาจจะมีอะไรลึกซึ้งมากกว่านี้ แต่เป็นเรา เราคงไม่มีวันทอดทิ้งพ่อให้ได้รับ
ความเจ็บปวดอับอายจากการที่ไม่มีเงินซื้อของให้ลูกหลานได้พอแบบ นี้หรอก เป็นเรา เราคงบอกพ่อว่า
" ไม่เป็นไรหรอกค่ะพ่อ กลับบ้านเราเถอะ "




ที่มา : FW

...
ด้วยรักค่ะ จาก lek onshore

ความเห็น

ไม๊

ฉันจะปลูก ผัก ให้ลูกทาน

เคยอ่านค่ะ เศร้า สงสารคนเป็นพ่อ

e-mail. puangpech_@hotmail.com

 

ทำไมเขาถึงทำกับ พระในบ้าน ของเขาได้ขนาดนี้นะ

สักวันหนึ่งสิ่งที่เขาทำกับบุพการีเขาจะต้องตกถึงเขาไม่ช้าก้อนานแล้ววันนั้นเขาจะได้สำนึกเอง(สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม)

ใจร้ายที่สุด ไม่รู้จะพูดอะไรกับคนที่คิดได้แค่นี้ แต่คิดว่าไม่นานเค้าจะได้รู้สึกบ้าง จากลูกเค้าเอง

:sweating: อ่านแล้วเศร้านะพี่เล็ก ทุกสิ่งทุกอย่างอาจจะเกิดจากเวรกรรมมันก็ต้องหมุนเวียนกันไป


                   ผู้ชายคนนั้นอาจจะโดนลูกกระทำเหมือนกัน

เฮ้อ..คนสมัยนี้กินนมวัว นมควายมากไปหน่อยค่ะ

เศร้าจังเฮ้อ..........

......................................

เพิ่งจะเริ่มต้น...ขอกำลังใจด้วยนะครับ

 คนแบบนี้มีด้วยเหรอ

อ่านแล้วอึ้ง และได้ข้อคิดหลายอย่าง มีความรู้สึกว่าสิ่งที่เราทำให้พ่อมาตลอดชีวิตนั้น เราไม่ใช่ลูกอกตัญญูเหมือนสองผัวเมียนั่น  พ่อแม่เราจะไม่พบกับเหตุการณ์แบบนี้เด็ดขาด

แบ่งปัน สร้างสรรค์ พอเพียง

 

หน้า