ถนนเลียบชายฝั่งทะเลด้านตะวันตกของอ่าวไทย (Scenic Route)

"การเดินทางท่องเที่ยว ทำให้เรารู้สึกเล็กลง เพราะเราได้เรียนรู้ว่า พื้นที่ที่เรายืนอยู่ มันเป็นเพียงจุดเล็กๆ จุดหนึ่งของโลก”

 “Travel makes one modest. You see what a tiny place you occupy in the world.” – ― Gustave Flaubert

ยิ่งเดินทางท่องเที่ยวไปกว้างไกลเท่าไร เรายิ่งเรียนรู้ว่าเรานั้นเล็กกระจ้อยร่อย การเดินทางท่องเที่ยวทำให้เราเรียนรู้โลก  อย่างที่บางคนพูดว่า ‘เปิดหู เปิดตา’ อ้อยหวานขอเสริมอีกนิดคือ ‘เปิดใจ’ ยิ่งท่องไปยิ่งทำให้รู้ว่า ตัวเรานั้นไม่ใหญ่เลย เปรียบดั่งเม็ดทรายบนชายหาด..

โลกนี้เปรียบดังหนังสือเล่มใหญ่ คนที่ไม่ได้เดินทางท่องเที่ยว ก็เหมือนกับอ่านหนังสือเล่มนั้นเพียงหนึ่งหน้า

“The world is a book and those who do not travel read only one page.”

― Augustine of Hippo

อ้อยหวานเอามาเขียนใหม่ว่า

..โลกนี้เปรียบดังหนังสือเล่มใหญ่ หากเธอไม่ได้เดินทางท่องเที่ยว ก็เหมือนกับเธอดูเฉพาะหน้าปก

ช่วงนี้มีบล็อกของอ้อยหวานออกมาบ่อยมาก ต้องรีบเขียน เพราะทริปปั่นจักรยานเลาะเลียบอ่าวไทยนี้เกิดขึ้นเมื่อเดือนกุมภาพันธ์ที่ผ่านมา ถึงแม้ความประทับใจจะคงอยู่กับเราไปนานแสนนาน แต่ความทรงจำ เรื่องราว รายละเอียด เริ่มจะเลือนหาย

อ้อยหวานอยากเล่าประสบการณ์ ถ่ายทอดว่าเมืองไทยเรานี้มีดี และการปั่นจักรยานเที่ยวนั้นดีเช่นไร

หลังจากใช้ชีวิตสุขสบายที่หัวหิน ถึง 3 วัน วันรุ่งขึ้นอ้อยหวานและคุณผู้ชายได้ออกจากที่พักกันแต่เช้า ที่จริงควรจะพูดว่ากันแต่มืด วันนี้เราต้องปั่นบนถนนเพชรเกษมถึง 20 กว่ากิโล

หัวหินคืนหนึ่งนั้น ติดตรึงใจฉัน

จำไว้มั่นไม่อาจเลือน อยู่กันสองคนเป็นเพื่อน

เปรียบเสมือนอยู่เมืองสวรรค์  แดนวิมานอันสุขสบาย

น้ำคำเธอบอกฉัน ใต้โคมสวรรค์

คืนนั้นเองบนหาดทราย ฝากคำสัญญาไม่คลาย

หากหัวหินไม่สิ้นหมดทราย เธอมิคลายจากฉัน

เช้าวันนั้นเราตื่นแต่เช้ามืด และออกเดินทางทันทีที่เห็นแสงแรกของดวงตะวัน ในบันทึกของอ้อยหวานเขียนไว้ว่า..

7 กุมภาพันธ์ - อัมพวาไปหาดเจ้าสำราญ 65 กิโลเมตร เราออกจากที่พักหกโมงเช้าถึงหาดเจ้าสำราญเวลา 11.00 โมง เราเห็นนาเกลือทอดยาวสุดสายตา…