1234

สิ่งหนึ่งที่มีชีวิตได้คือการกิน กินอย่างไรไม่ให้อด คนเราไม่ต้องปรับหมด แล้ววันที่ตัดสินได้คืนวันที่มีกินวันนั้นเราถึงจะเดินตามแนวได้ วันนี้เดินได้แค่ไหนเราทำไปแล้วจะรู้ว่า พอเพียง เป็นอย่างไร บางครังคนเราเองคิดไปเองว่าต้องกลับไปทำนาทำสวน บางครั้งเราลืมมอง(อนาคตของลูกเราว่าค่าใช้จ่ายมันมากนักผมมองในแบบของตัวเองที่มีครอบครัว)กลับไปในโลกใบนี้สิ่งหนึ่งที่ต้องทำคือความอยู่รอด ลูกต้องเรียนทำอย่างไรแนวทางที่ถึงจะผสมไปได้ บางครั้งมันมีเหตุผลรอบด้านเราต้องเอามาวิเคราะห์เราต้องมองถึงความเป็นจร็งในสังคมด้วย วันหนึ่งผมได้บอกกลับคนรอบข้างผมจะเดินตามแนวพระราชดำริ คำที่ลอยมากลับลมจะเอาอะไรกิน (ผมโมโหมากแต่เราตอบไม่ได้เราเพิ่งเริ่ม)แต่วันนี้สามารถตอบได้ คือการทำสิ่งทำได้ทำไปปลูกได้ปลูกไปไม่ต้องซื้อซื้อบางอย่างที่ต้องซื้อก็ต้องซื้อ ทำอย่างไรที่ไม่ต้องพึ่งคนอื่นมากแต่สามารถอยู่รวมกับผู้อื่นได้และแบ่งปันค