ตรุษจีน

บล็อกสุดท้ายของการแอบดูจีน อ้อยหวานจะพาไปแอบดูตลาดจีนกัน การออกไปเดินชม เดินซื้อของในตลาด ชมร้านค้า ข้าวของ และผู้คน เป็นการสัมผัสกับวัฒนธรรมการกินอยู่แบบตรงๆ บ้านพ่ออยู่ไม่ไกลจากตลาด เลยได้ไปเดินดูคนดูของกันวันละหลายรอบ และที่อ้อยหวานกับน้องทำเป็นกิจวัติทุกเช้าก็คือ หกโมงเช้ากว่าๆ จะมีคนเห็นสองสาวก้มหน้าก้มตาเดินออกจากบ้าน มุ่งตรงไปที่ตลาด โดยไม่หยุดที่ไหนให้เป็นการเสียเวลา

บล็อกนี้มาต่อเรื่องการฉลองตรุษจีนแบบต้นฉบับที่หมู่บ้านนอกเมืองซัวเถา ที่ฉลองกันสิบห้าวันสิบห้าคืน เป็นสิบห้าวันสิบห้าคืนที่ได้ยินและได้กลิ่นประทัดกันแต่เช้าตรู่ยันเที่ยงคืน แม้แต่ในหมู่บ้านเล็กๆ ก็ยังยึดถือประเพณีดั้งเดิมกันอย่างเหนียวแน่น ธรรมเนียมการฉลองตรุษจีนที่ทำกันอย่างจริงจัง ไม่ได้สร้างฉาก เพราะไม่รู้ว่าจะสร้างไปให้ใครดู หรือไปหลอกใคร

การที่ได้ไปใช้ชีวิต กินนอนในหมู่บ้านนอกเมืองซัวเถาหรือซานโถว (Shantou) หมู่บ้านที่เป็นบ้านเกิดของพ่อ เป็นเวลาตั้งสิบกว่าวัน อ้อยหวานได้ประสบการณ์ที่มีค่าอย่างที่ไปท่องเที่ยวที่อื่นให้ไม่ได้ ได้สัมผัสกับประวัติศาสตร์ เรื่องราวของบรรพบุรุษ วัฒนธรรม ประเพณี อาหาร การกินอยู่ แม้จะพูดภาษาจีนไม่ได้ แต่ก็มีน้องคอยแปลให้ฟังอยู่ตลอด สิบกว่าวันที่เดินเที่ยวชมหมู่บ้านกับพ่อและน้อง และที่ได้เอาจักรยานออกไปซอกแซกผจญภัยอย่างไม่กลัวหลงทาง อ้อยหวานได้สัมผัสเรื่องราวมากมาย เป็นประสบการณ์ที่มีคุณค่าใหญ่หลวง ได้รับรู้อีกเสี้ยวหนึ่งที่เป็นตัวตนของตัวเอง เพราะ ..อดีตของพ่อแม่ ปู่ย่า ตายาย ก็คืออดีตของตัวเรา

    สวัสดีค่ะ เพื่อนสมาชิกคะ วันตรุษจีนที่ผ่านมา นุสิได้มีโอกาสพาครอบครัวไปเที่ยวถนนเยาวราช ซึ่งปีนี้  ถือเป็นปีแรกที่เราได้ไปเที่ยวถนนเยาวราชด้วยกัน วันตรุษจีนนี้ถือเป็นวันที่สำคัญของคนจีน หรือว่า คนไทยเชื้อสายจีน เพราะถือได้ว่าเป็นวันแห่งครอบครัว วันที่พี่น้องเครือญาติจะได้มาพบปะเลี้ยงสังสรรค์กัน ตลอดถึงเป็นวันที่พ่อกับแม่จะได้แต๊ะเอียด้วย   (อันนี้พ่อกับแม่ชอบมาก)

... ขอให้เพื่อนๆทุกคนมีความสุขในวันปีใหม่
 ... ร่ำรวยเงินทอง
... สุขภาพแข็งแรง และ...โชคดีตลอดไป

เนื่องในเทศกาล ตรุษจีน

ขออวยพรให้พี่น้องชาวบ้านสวนฯเชื้อสายจีน และทุกๆท่าน มีความสุขค่ะ

   ขอให้ทุกท่าน   ร่ำรวยความสุข    มั่งมีพวกพ้อง    ทั้งปีนี้และตลอดไป

ปล.ใครขาดคนช่วยปลูกผัก ขอให้เจอปีนี้นะจ๊ะ