บล็อกของ ann

การเดินทางไม่มีวันสิ้นสุด....ถึงเวลาออกเดินทาง ทุกครั้งก็ตัองมีจุดหมายปลายทาง ครั้งนี้..... ได้รับการ์ดเชิญ....เป็นการ์ดสีชมพูหวาน.. เป็นงานแต่งงานของเพื่อนรักเพื่อนlove ตอนเรียนมหาวิทยาลัยฯ... ตั้งใจไว้แต่แรกจะนั่งรถไฟ เพราะบ้านเพื่อนอยู่ใกล้สถานนีรถไฟบ้านมาบอำกฤต แต่ต้องเป็นไกค์นำเที่ยว เลยต้องเลื่อนเวลาอีกวัน แต่หากให้ไปรถไฟคงไม่ทัน เลยเปลี่ยนจากรถไฟเป็นรถทัวร์  ตีั๋ตั๋วนครศรีฯ-กรุงเทพฯ แต่ลงแค่ เขาตีนเป็ด...... ปากทางเข้า บ้าน มาตอำมกฤต ถือตั๋วอยู่ในมือ พร้อมออกเดินทางนะคะ...

รอรถที่ บ้านหิน... ปากทางเข้าบ้านใครเอ่ย.......

หนึ่งในร้อย...นี้คงเป็นเพียง ส่วนหนึ่ง ที่คิดและทำได้สำเร็จ แต่ให้เต็มร้อย คงไม่เต็มเท่าไหร่ ตามแรงกำลังที่มีอยู่ ...อย่างน้อยก็ได้ก้าว มาแล้วก้าวหนึ่ง...ทุกวันที่ได้ทำงานที่ตัวเองชอบมันมีพลังมากมาย....ตื่นขึ้นมา ยิ้มให้ตัวเองในกระจก...พร้อมแล้ว ที่จะทำงาน..ในทุก ๆ เช้า

วันหนึ่งพ่อถามว่าทำอะไร? บอกว่า สร้างโรงเรียน พ่อเห็นแล้วยิ้ม (โรงเพาะทุเเรียน) 

พ่อเป็นผู้อำนวยการ ลูกขออะไรอำนวยความสะดวกให้หมดเลยตั้งตัวเองเป็นผู้จัดการจัดการทำเองทุกอย่าง...

..ฝนตกโปร่ย ๆ เย็นสบาย....ทำสบู่สมุนไพร..กันดีกว่า...  ซื้อ อุปกรณ์การทำจาก ธกส. ทำไม่ยากค่ะ พร้อมคำอธิบาย แอนเคยเห็นพี่พาทำ ก็เปิดอ่านก่อน เพื่อความแน่ใจ...ต้องขอบคุณพี่พา ไว้ ณ ที่นี้ด้วย.. วันนี้ แอนนำมาต่อยอด..

อุปกรณ์ซื้อได้จาก ธกส. มีแค่สองอย่างนี้ ก็กลายเป็นสบู่ได้แล้ว ...

วันหยุด ที่ไม่ได้หยุด....บางวันอยากจะอยู่บ้านเฉย ๆ เดินรอบ ๆ บ้านดูนี้ โน่น นั่น คิดแล้วมีความสุข ทั้งกายและใจ แต่ความรับผิดชอบ ก็ต้องรับไป...วันนี้จะพาไปเที่ยวป่ายางค่ะ..มีภาระต้องไปเก็บมังคุด ณ. ดินแดนอันไกล โพ้น...(พูดเหมือนหนังกาตูนเลย  ไม่ได้ไปป่ายางนานมากแล้ว หากไม่มีกิจ ก็ไม่ค่อยได้ขึ้นไป พร้อมหรือยังค่ะ …. แตะมือเบา ๆ ไปค่ะ… ก่อนท่านจะเปลี่ยนใจ…

ออกเดินทางเลยค่ะ จะไปพิชิตภูเขาข้างหน้านั่น......ให้ดูถนนหน้าบ้าน... ไม่อยากจะคุย...

ตามหาความหวาน หัวข้อ คงแปลกใจ.... ตั้งให้ดูดี.. เป็นการจับผึ้งค่ะ ถึงเวลาจับมาหลายวัน.... แต่ครั้ังนี้คงพลาดไม่ได้   แอนตามไปหาความหวานด้วย... จับที่บ้านยาย ตามมานะคะ...

บ้านไม้ของยาย....เป็นบ้านร้างในสวนมะพร้าว...เป็นที่อยู่ของผึ้งเป็นอย่างดีไม่เปิดให้เช่าแต่ให้อยู่

แลกกับน้ำผึ้งหวาน ๆ ...

เก็บรูป มาเล่า ตอนที่ 2 ความรู้สึกล้นใจ ......

บางคนอาจจะแค่ผ่านมาเจอ แต่บางคนผ่านมาเพื่อต้องการพักใจ ไว้ที่ไหนซักแห่ง ใจที่ล้า ไม่รู้จะไปทางไหน ไม่รู้ว่าจะทำต่อไปยังงัย และแล้ววันหนึ่งก็มาเจอ บ้านสวนฯ

เริ่มจากปลูกผักกินเอง.....จากวันนั้น มาจนถึงวันนี้

ไม่ยากเลย กับการเริ่มต้น....

เก็บภาพ มาเล่า....ช่วงนี้จะได้เจอกันช่วงกลางคืน กลางวันแอนอาจจะเดินเล่น และถ่ายรูปอยู่ที่ไหนสักแห่ง เดินไปอาจจะเจอโน่น นี้ นั้น ต้องขอแชะ ๆ (ถ่ายรูป) ตามประสา วันนี้ได้มาหนึ่งเรื่อง.เก็บรูป มาเล่า. แม่สอนให้เราเก็บ หอม รอมริบ จะเชื่อดีมั๊ย?

เพราะแม่เก็บพริก ไว้ไม่เคยขาด...

อยู่แต่สวน ^^ ฟังแล้วอาจแปลได้สองความหมาย อยู่แต่สวน สำหรับคนใต้ บอกว่าอยู่คนเดียว..และอีกความหมาย อยู่แต่สวน ไม่ได้ไปไหน.. หากเพิ่มคำว่าใน.. ก็จะมีความหมายสมบูรณ์มากขึ้น อยู่แต่ในสวน..จบล่ะ ภาษาใต้วันละคำ.. เข้าเรื่องที่จะเล่าดีกว่า..ช่วงนี้มีความสุขกับการชื่นชมต้นไม้ ผลไม้ต่าง ๆ  ...มีอะไรบ้าง..มาชมและชิมกันนะคะ ..ลองกอง กำลังให้ผล เหลือจากความแห้งแล้ง มีผลให้ชื่นใจ

เห็นแล้วหายเหนื่อย..