บล็อกของ แดง อุบล

               เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา วันหยุดไม่ได้ไปทำงาน มีเวลาอยู่บ้านสวนเต็มวัน ฝนทำท่าว่าจะตกตั้งแต่เมื่อคืน ภาวนาอยู่ในใจว่า ขอให้ตกลงมาหนัก ๆทั้งวันด้วยเถอะ และแล้ว 10 โมงตรง ฝนก็เทลงมาห่าใหญ่

              หลังจากที่จัดการกับที่ดิน 5 ไร่ ข้าง ๆสวนยางพาราเป็นสวนผสมไปแล้ว ทุกอย่างที่ แดงกับพี่เวทย์ทำ อยู่ในสายตาพ่อแม่ตลอด ท่านดูความมุ่งมั่น ทำจริง ด้วยสองแรงของลูก ทุกเช้าลูกสองคนจะรีบไปสวน ปลูกไม้ผล ไม้ใช้สอย ทุกวันวันละ หนึ่งชั่วโมงก่อนมาทำงานประจำ แล้ววันหนึ่งพ่อก็บอกว่า พ่อได้ซื้อที่ 6 ไร่ ห่างจากบ้านสวนไม่กี่ร้อยเมตร พ่อแม่บอกว่า ถ้าจะทำเกษตรแบบพอเพียง ถ้าจะให้ครบการทำจริง ๆตามแบบวิถีพอเพียงตั้งแต่สมัยปู่ย่าของเรา เราต้องไม่ซื้อข้าวกิน พ่อบอกที่ดินที่พ่อซื้อ ยกให้ลูกทั้งสองจัด

ปลูกทุกวัน เพื่อจะให้ครบร้อยต้นให้ได้

 เมื่อฝนตกลงมา ทุกอย่างพร้อม ปฏิบัติการ ททท. ( ทำทันที )ก็เริ่มขึ้น ลุยแล้วนะพี่น้องบ้านสวน

สถานที่ก่อสร้าง

              หลังจากที่ได้รับพันธุ์ไม้จากป้าเล็กเมื่อวันเสาร์ ป้าเล็กแนะนำว่าทำสวนครั้งแรกให้ลงกล้วยก่อน เพราะกล้วยจะให้ผลเร็ว เห็นผลผลิตแล้ว จะได้มีกำลังใจ ลงมือปลูกกับสามีสองคนค่ะ เพราะเรามีกันสองคน ไม่มีลูกค่ะ ห้าไร่จะปลูกกล้วยให้ได้อย่างต่ำร้อยต้น แล้วปลูกไม้ผล เงาะ ทุเรียน ลำใย และไม้ผลสารพัดพันธุ์ที่จะพอหาได้ค่ะ ปลูกแซมต้นกล้วยค่ะ ให้กล้วยเป็นร่มเงายามหน้าแล้ง  ตอนนี้เริ่มลงมือแล้วค่ะ ปลูกทุกวันก่อนมาทำงาน วันละชั่วโมง ทุกเช้าค่ะ แรงงานหลัก คือคนที่หล่อที่สุด ที่ยืนข้างรถนั่นแหละค่ะ

              นี่คือสิ่งที่ได้รับจากป้าเล็กอุบลค่ะ มิตรภาพ น้ำใจ พี่น้องบ้านสวนของเรา ญาติก็ไม่ใช่ เป็นใครก็ไม่รู้ เมื่อวันเสาร์เข้าเมืองนัดเจอป้าเล็ก มิตรภาพที่ยิ่งใหญ่ ที่ไม่มีคำบรรยาย มันเป็นกำลังใจ เป็นจุดเริ่มต้น หลังจากนั้นกลับบ้านก็เริ่มลงมือเลย ขอบคุณลุงและป้าเล็กด้วยความเคารพอีกครั้งค่ะ