บล็อกของ Slowlife

เลยปีใหม่มาแล้ว 6 วันนะคะ แต่ยังอยุ่ในเทศกาลปีใหม่และคงไม่เป็นไร ถ้าเราจะส่งความปราถนาดีให้ทุกๆ คน ขอให้ชาวบ้านสวนพอเพียง มีความสุขกับการปลูกผักนะคะ

สวัสดีปีใหม่ค่ะ

ระยะหลังตั้งแต่ไม่ค่อยจะมีเวลาว่าง แทบไม่ได้ถ่ายภาพแบบมีความสุข...ชนิดที่ถ่ายให้ชัด เอามาทำโน่นทำนี่ อันนี้ยังพอได้ทำ แต่ถึงขนาดว่า ถ่ายแบบมีความสุข ละเมียดละไม ระยะหลังแทบจะไม่....

วันนี้ Slowlife พบพบกลอนบทหนึ่ง ที่ผนังห้องน้ำโรงพยาบาล ไม่ทราบว่าเป็นของใครนะคะ มีความหมายดี Slowlife ก็มีชีวิตในแนวทางแบบในกลอนบทนี้แหละค่ะ แต่เขียนให้มันเข้าใจได้ง่ายๆ ลึกซึ้ง สละสลวย เหมือนในกลอนบทนี้ไม่เป็น  คิดว่ามันเป็นอีกนิยามของความพอเพียง ลองอ่านดูนะคะ เขาเขียนว่า

Slowlife มีปัญหาเรื่องน้ำที่ใช้รดผัก น้ำของการประปานครหลวง กลิ่นคอลรีนฉุน ระดับน้องๆ น้ำในสระว่ายน้ำเลยนะคะ ครั้นจะรองเอาไว้ให้ระดับคลอรีนระเหยออกก่อนจะนำไปรดผัก

Slowlife ชอบกินน่ะค่ะ...เป็นความชอบส่วนตัว ก็เลยอยากปลูก จริงๆ แล้วซื้อตามร้านผักอีสานก็มีขายค่ะ แต่มันแอบเซ็งตรงที่ไม่สด ใส่ตู้เย็นไว้วันเดียวเหลืองซะงั้น สงสัยว่าคงค้างหลายวัน Slowlife หาซื้อเมล็ดพันธุ์ไม่ได้ แถมไปถามซื้อ คนขายยังทำหน้ามึนๆ ใส่อีก...ท่านใดมีไว้ในครอบครอง และปรารถนาอยากแบ่งปัน บอกนะคะ Slowlife จะส่งซองเปล่าติดแสตมป์ไปให้... บอกแล้วว่าเป็นคนตรงๆ อยากได้ก็จะขอ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ ^_^

เกาะติดกระแสเดินป่าของชาว สมช.นิดนึง ถือเป็นควันหลงคนรักป่า จริงๆ Slowlife อยากไปร่วมขบวนขึ้นเขาเจ็ดยอดกับ สมช. พอดีว่าเพื่อนอีเมล์มาชวนไประนองก่อน เป็นทริปแบบตัดสินใจยาก ไม่ไปครั้งนี้ก็คงจะไม่ได้ไปถือว่าพลาดแล้วพลาดเลย ....

แอบเชียร์ สมาชิกบ้านสวนฯ ขึ้นเขาเจ็ดยอด ก่อนที่ตัวเองจะไปเข้าป่าระนอง กลับมาแล้วยังมาแอบอ่าน blog ของแต่ละคน ดูรูปสวยๆ พร้อมอ่านบรรยากาศที่คนเคยเดินป่าเท่านั้นถึงจะ in หลายๆ ครั้งที่ต้องตอบคำถามของคนรอบข้างว่า ไปเดินป่าทำไม ????  แรกๆ ก็ยังมีแรงตอบว่าเดินป่าแล้วได้อะไร มาหลังๆ ก็บอกว่า "ให้ลองไปเดินดู" จำความรู้สึกตอนแรกที่ยังไม่ได้เดิน ...ขณะที่เดิน....ถึงจุดหมาย และกลับลงมา....Slowlife เชื่อว่าทั้งคณะที่ไปคงได้ความรู้สึกทั้งที่เหมือนและแตกต่างกันไป

หมอชิต....ยังคงวุ่นวายอยู่เป็นปกติ เรายังรู้สึกดีกับการได้แบกเป้ไปสถานีขนส่งเสมอ ไม่ว่าจะเป็น สายเหนือ สายใต้ หรือแม้แต่สนามบิน แม้จะไม่ปลอดโปร่ง เพราะยังมีภาระบางอย่าง แต่ก็ยังรู้สึกดี....ยังมองเห็นภาพเงาของเพื่อนร่วมทางอีกหลายๆ คนที่เคยมานั่งรอเพื่อออกเดินทางร่วมกันในวันวาร