บล็อกของ หมวยเล็ก

วันนี้ที่พัทลุงฝนตกทั่วฟ้าค่ะ  สบายไปไม่ต้องรดน้ำต้นไม้ไปหนึ่งวัน

เย็นวานนี้ตั้งใจจะเข้ามาเล่าต่อว่าหลังจากที่พวกเราเจอกันแล้วมีความสนุกสนานแค่ไหน  แต่ก็ไม่อยากแก้ตัวนะคะ คือว่าเมื่อวานนี้อากาศดีเหลือเกินค่ะ   ฝนตกมาตั้งแต่บ่าย  และก็โปรยปรายพรำๆพอเย็นสบายๆในช่วงเย็น  ต้นไม้ต้นหญ้าก็ไม่ต้องรด  หลังจากทานมือเย็นกับที่บ้านแล้วก็ออกมานั่งรับลมฝนและคิดอะไรเพลินๆ  ซึ่งส่วนใหญ่ในความคิดก็คือความรู้สึกจากค่ำคืนนั้นที่เราค้างแรมกันที่น้ำตกนกรำนั่นแหละค่ะ   

คาดไว้แล้วว่าเมื่อวานนี้สมาชิกที่มีโอกาสไปผจญภัยกันที่น้ำตกนกรำ จะต้องสะบักสะบอม ปวดเมื่อยกล้ามเนื้อ เคล็ดขัดยอกจนไม่มีแรงมาอัพบล็อกกันแน่ๆ  หมวยเล็กเองก็เช่นกันค่ะ เกิดอาการอ่อนปวกเปียกแทบบจะลงไปนอนกองอยู่ตรงนั้น  ถ้าทำได้  !

 เมื่อแยกจากพี่โจ และน้องอ้อแล้วก็แวะทานข้าวและอาบน้ำเสร็จก็ปิดสวิทช์ตัวเองเพื่อชาตแบตทันที    หลับไปสามชั่วโมง  ตื่นมากินข้าวแล้วก็หลับอีกครั้ง    ตื่นเช้าปวดไปทั้งตัว  ใครเป็นเหมือนกันบ้างเอ่ย   ?

วันนี้ไปมาแล้วค่ะ !!!

สิบโมงเช้าวันนี้  พี่หยอยมาหาที่บ้าน   เพราะเรามีนัดกันว่าจะขอติดตามพี่หยอยลงพื้นที่จริงล่วงหน้า  เหตุผลคือ   กลัวหลงค่ะ เพราะจะทำให้เสียเวลามาก  และเหตุผลต่อมาคือเนื่องจากถูกขู่ไว้เยอะ   และคนขู่อาจจะไม่อยากให้เราไปงานนี้ก็ได้  จึงได้ขู่ว่าการเดินป่าแบบนี้เราจะต้องเจอทากแน่ๆ   เราซึ่งเป็นคนกลัวทากขึ้นสมองอยู่แล้ว  จึงจะขอลงพื้นที่ชิมลางดูก่อนว่าทากชุมอย่างที่โดนขู่ไว้หรือเปล่า     แล้วเราต้องเตรียมตัวอย่างไรบ้ง   คนเค้าขู่ไว้ว่าเดินป่าทางพัทลุง ทากเยอะมากกกก  !!

ก่อนนอนเมื่อคืนนี้  ได้เข้ามาเขียนรายละเอียดเรื่อง "หนานขานาง"   ซึ่งก็คือสถานที่ที่พี่หยอยบอกว่า กลุ่มที่จะขึ้นไปพักแรมบนน้ำตกในคืนวันที่ 23 กรกฏาคม 2554 จะทำการผูกเปลยวนกันบริเวณนี้  

เพิ่งหายจากอาการอกสั่นขวัญแขวนเมื่อสักครู่นี้ค่ะ

ก่อนไปกรุงเทพทำน้ำหมักไว้หลายไห

ล้าง แล้วก็สับๆๆ

เข้าบ้านสวนฯ มาเมื่อคืน เห็นคำรำพรรณตั้งเด่นเป็นสง่าอยู่หน้าบ้าน   พาลคิดไปว่าช่วงนี้มีแต่เรื่องชวนให้ผู้ใหญ่ฯปวดหัวใจ (หรือเปล่า?)

.....ยอดอัญชัญ พันกอดค้าง กลางหน้าฝน

กลีบสุคนธ์ รำพันอ้อน ขอกอดฉัน