บล็อกของ ธนนันท์

วันนี้มีเรื่องน่ายินดี 2 อย่าง เลยปล่อยให้ผ่านไปไม่ได้ ทั้งเรื่องไปงานบวชเฉลิมพระชนมพรรษาและอีกเรื่อง ที่น่ายินดีคือการได้พบพี่ Suthikarn

พี่เขาเป็นพยาบาลอยู่ต่างอำเภอ ก็นัดกันสองเที่ยวแล้วแต่คลาด เพราะเที่ยวก่อนไม่ได้เปิดดูกล่อง เลยเวลานัด เที่ยวนี้ก็เลยจัดเต็ม (เต็มถุง)

พี่กานตัวเล็กกว่าธนนันท์มากค่ะ แต่ยังสาวและสวย ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นพี่ โกงอายุอีกแล้ว คนบ้านสวน ใคร ๆ ก็อยากเป็นป้ากันทั้งนั้น มีแต่ธนนันท์ที่อยากเป็นน้องตลอดกาล

ุุ

๕ ธันวา วันพ่อ ก่อเกิดสุข สร้างเสริมลูก เผ่าไทย ขยายผล

ลูกขอกราบ แทบเท้า เอามงคล ลูกทุกคน รักพ่อ ขอแทนคุณ

งานพ่อหนัก ลูกประจักษ์ ในดวงจิต ขออุทิศ กายใจ สนับสนุน

ลูกทุกคน รักพ่อ พร้อมเทิดทูน ขอนาบุญ จงบันดาล ผสานใจ

ทั่วแผ่นดิน ถิ่นแคว้น แดนเหนือใต้ ทรงห่วงใย เสริมสร้าง ทางสดใส

สืบเนื่องจากได้ติดตามบล็อกคุณลุงพูนปลูกป่า ได้พูดคุยกับคุณลุง ธนนันท์บอกว่าธนนันท์โชคดีมีปู่ย่าปลูกไม้ให้ใช้ อยากใช้เมื่อไหร่ก็ให้คนไปเลื่อยมาใช้ได้เลย แล้วก็ได้ใช้บ่อย ๆ จนปู่บ่นว่าจะเอาไปสร้างอะไรเยอะแยะ ตัดที 20-30 ต้น ตัดมาหลายครั้งแล้วด้วย (ข้าวขึ้นเล้าเสร็จก็จะไปเลื่อยอีกนะปู่)

คุณลุงพูนบอกว่ากลับกัน ลุงต้องปลูกไว้ให้ลูกหลานใช้ แล้วลุงพูนก็ปลูก ปลูก ปลูก ดังที่ลุงนำมาลงบล็อกให้พวกเราได้ดู

วันนี้จะพาไปดูสวนผักของย่าค่ะ ย่าทำนาด้วย ปลูกผักไว้กิน ไว้ขาย เลี้ยงวัว เลี้ยงไก่  ทำเอง ขายเอง แล้วยังรับซื้อจากเพื่อนบ้านเอาไปขายตลาดในเมือง ภายใน 1 อาทิตย์ย่าไปขายเฉพาะช่วงบ่ายวันอาทิตย์วันเดียว เป็นตลาดนัดตอนเย็น ขายกับข้าว พืชผักพื้นบ้าน เน้นให้ปลอดสาร เมื่อก่อนย่าขายที่ รพ. ด้้วย แต่เดี๋ยวนี้ลดลงขายที่เดียว

กินข้าวอิ่มแล้วต่อไปก็เป็นการดู...ดูผ่านเลนส์กล้อง...จิ๊กของลูกมาทำเท่กับเขาหน่อย อิจฉาน้องศิษฐ์ เห็นท่านี้มานาน เอาซะหน่อย...ที่จริงถ่ายกล้องปัญญาอ่อนก็ได้ภาพออกมาเหมือนกัน เพราะไม่ได้รู้เทกกะนิกอะไรกับเขาสักกะอย่าง กดชัตเตอร์เป็นเฉย ๆ ...อยากเท่...(ว้าว!...เท่ได้ใจ..สะใจจริง ๆ ) 

เจอก่อนกลุ่มแรก ปู่กับอา เกี่ยวอีกทุ่งติดกัน ปู่เงยหน้า..ถ่ายรูป

วันนี้เป็นโอกาสดี จะได้ออกจากรู ไปสูดอากาศบริสุทธิ์ข้างนอกบ้าน ต้องเตรียมตัวให้ดี ๆ เผื่อได้ออกสื่อ  เนี่ย! สุดชีวิตได้เท่านี้ ลูกชายคนเก่ง เรียนเอกถ่ายภาพ แต่ไม่เคยเล้ย! ที่จะถ่ายให้แม่ สวย ๆ ผอม ๆ เหมือนไทบ้านไทเมืองเขา ยังมีหน้ามาบอก...แม่ทำหน้าดี ๆ หน่อย จะลงเน็ตไม่ใช่เหรอ...เออ! ก็มันดีได้เท่านี้... 

ที่จริงเรื่องการเพาะเห็ดบล็อกนี้จะลงเมื่อวันก่อนแล้ว แต่เผอิญเครื่องคอมพ์เกิดเน่าเสียก่อน (ลืมให้กินน้ำหมัก)  เลยต้องลงวันนี้ และต้องรอให้เพื่อน ๆ สมช. หนีไปนอนเสียก่อนค่อยลงบล็อก เรื่องนอนดึกไม่ใช่ปัญหา ปกติธนนันท์ก็นอนตี 3 ตื่น 6 โมงเช้า  มานานเกือบ 20 ปีแล้ว เรื่องไม่ได้นอนเป็นเรื่องจิ๊บ ๆ ยิ่งช่วงนี้โดนลูก ๆ ทิ้งให้อยู่บ้าน เขาและเธอทั้ง 3 คน ไปค้างบ้านป้าได้ 3 อาทิตย์แล้ว ธนนันท์ก็เลยต้องหาเพื่อนคุย เฝ้าเวปทั้งคืน

สืบเนื่องจากการที่ได้เห็นบล็อกปลูกผักไฮโดรใช้น้ำหมักแทนน้ำยาเคมีของพี่วัด-ฉะ-ริน อ้าว! ม่ายช่าย...พี่วัชรินทร์  ทหารกล้า...

ธนนันท์ก็ระริกระรี้อยากลองมั่ง โห!...ไม่น่าเชื่อความฝันที่จะปลูกผักแบบนี้ถูกฝังกลบไปนานเป็นเวลาสิบกว่าปีแล้ว เพราะเขามีแต่สูตรที่ใช้น้ำยาสารเคมีปลูกกัน ซึ่งธนนันท์เป็นไม้เบื่อไม้เมากับสารเคมีทุกชนิด