บล็อก

8 มีนาคม 2550

ไม่ได้เขียน Blog หลายวัน บางวันนึกจะเขียน แต่คิดอีกทีวันนี้ ชีวิตไม่มีอะไรน่าสนใจ บางวันเหนื่อยจนนั่งหน้าคอมพิวเตอร์ไม่ไหว เพราะชีวิตผมตอนนี้ไม่ได้นั่งทำงานหน้าคอมพิวเตอร์เหมือนเมื่อก่อนแล้ว กำลังวางรากฐานเพื่อทำสวน หรือพูดให้สวยก็คงเกษตรกรมั่ง ทุกวันนี้จับจอบจับเสียม เลื่อย เครื่องมือต่างๆ จนมือด้าน เหนื่อยทุกวัน ได้เหงื่อทุกวัน ที่สำคัญ มีความสุข เหนื่อยก็พัก อยากนอนก็นอน ไม่ต้องมารำคาญใจ ไม่ต้องมาเหนื่อยใจ กับความ ...แหลของเพื่อนร่วมงาน(บางคน) ไม่มีนายจ้าง แต่ได้ค่าจ้าง เป็นข้าวสามมื้อ จากพ่อ และแม่  นี่คือตอนนี้ แต่อนาคตอันใกล้ ค่าจ้างข้าวสามมื้อต้องเปลี่ยนเป็นอย่างอื่น ถ้าไม่งอมืองอเท้า ติดตามกันต่อไปครับท่านผู้ชม..

11 กุมภาพันธ์ 2550

การแข่งขันระบบปฏิบัติการลินุกซ์ ครั้งที่ 7 (NECTEC Linux Competition NLC 2007) เป็นส่วนหนึ่งของงาน  มหกรรมประกวดเทคโนโลยีสารสนเทศ และการสื่อสารแห่งประเทศไทย ครั้งที่ 6  ซึ่งจัดที่ ห้องไอส์แลนด์ฮอล ศูนย์การค้าแฟชั่นไอส์แลนด์ 7-9 กุมภาพันธ์ ที่ผ่านมา

ผมเดินทางไปถึงตั้งแต่วันที่ 6 เพราะต้องการไปดูลาดเลาก่อน บ้านนอกเข้ากรุงก็ต้องไปดูสถานที่ก่อน จะให้เดินทางไปถึงวันงานทีเดียวกลัวไปไหนไม่ถูก

เช้าวันที่ 7 ผมรีบไปแต่เช้าลงทะเบียน ลงทะเบียนแค่แจ้งชื่อแล้วก็ได้ป้ายคล้องคอมา 1 อัน เอ..

2 กุมภาพันธ์ 2550

เริ่มตั้งแต่เมื่อวานได้โค่นและขุดต้นมะม่วงหิมพานทิ้ง เนื่องจากถูกหนอนทำลาย ที่บ้านจะเรียกหนอนพวกนี้ว่า "หรา" เช่น  "โดนหราไช" ก็คือ "โดนหนอนเจาะ"

เมื่อคืนออกมานอกบ้านเห็นพระจันทร์ส่องแสงสว่างสวยดีมีรูปมาฝาก
ถ่ายติดหลังคาบ้านไปด้วยเลย

28 มกราคม 2550

ตื่นเช้าขึ้นมาด้วยพร้อมอาการไข้ เลยต้องกินพาราเป็นอาหารเช้า
แล้วเริ่มเก็บของที่ขนมาจากภูเก็ตให้เข้าที่เข้าทางให้พอเริ่มใช้งานคอมพิวเตอร์ได้
เก็บของเข้าที่เข้าทางแล้วก็ใช้เครื่องดูดฝุ่น ดูดฝ่นทั่วบ้าน อาบน้ำ แล้วทานข้าวมื้อเที่ยง
ทานยาพารา 2 เม็ตแล้วนอนพักผ่อนเพราะรู้สึกมีไข้ขึ้นมาอีก ตื่นมาอีกทีสี่โมงกว่าแล้ว
ตื่นขึ้นมารู้สึกหิวแล้วเดินไปหลังบ้านเห็นผักเหมียง

27 มกราคม 2550

วันนี้ (27 มกราคม 2550)เป็น วันเดินทางกลับบ้านด้วยการขี่มอเตอร์ไซด์ HONDA MTX 125 กลับบ้านด้วยระยะทาง ภูเก็ต-ตรัง 312 กิโลเมตร (ตามระยะทางในแผนที่)

25 มกราคม 2550

วันที่ 25 มกราคม เป่็นวันที่เตะตะกร้อกับเพื่อนๆ วันสุดท้าย และมีการเลี้ยงส่ง ที่หน้าบ้าน อ.ไพรัช มีเพื่อนเป็นนักดนตรี ที่เตะตะกร้อด้วยกัน มาบรรเลงเลงให้บรรยากาศเป็นไปด้วยความสนุกสนาน ผมเมาเบียร์จนต้องกลับไปก่อน

นึกแล้วก็ใจหายเพราะเพื่อนบางคนเล่นตะกร้อกันมาเกือบ 7 ปี สังคมของคนเล่นกีฬา ต่างวัย ต่างอาชีพ ต่างฐานะ ต่างความรู้ แต่ชอบตะกร้อเหมือนกัน ความรักความผูกพันธ์ย่อมไม่จางหาย

เช้าขึ้นตื่นขึ้นมายังปวดหัวไม่หาย แต่ยังพอไหว ทำเวบ sothorn.org ดีกว่า
วันนี้ก็วันสุดท้ายแล้วที่จะอยู่ภูเก็ต พรุ่งนี้ก็จะได้กลับบ้านแล้ว

โกผล
อ​. ​ไพรัช
อ​.​สมชาย
จ่า
พี่​เคล้า
พี่​เขียว
โกแดง
พี่หนวด