น้ำจรดฟ้าเหนือเขื่อนศรีนครินทร์

         วันนี้ค้นได้อัลบัมรูปที่ไปกินลมชมวิวสูดโอโซนและอาบบรรยากาศปลายฝนต้นหนาวมาก็เลยมารีวิวให้ชมกันค่ะตามมาเลยค่ะตอนนี้เราลงจากรถบัสปรับอากาศออกมาเหยียดแข้งเหยียดขาหน้ารถพอผ่อนคลายอิริยาบทกับการนั่งมานานในบรรยากาศคาราโอเกะบนรถประเภทข้าเจ้าจับไมค์ได้แล้วไม่มีทางวาง...แล้วเราก็มองเห็นเวิ้งน้ำของเขื่อนศรีนครินทร์อยู่ต่อหน้าเราทนแดดร้อนอีกสักนิดเดี๋ยวก็มีเรือมารับนั่นไงมาแล้ว     ทุกคนลงเรือสวมชูชีพขืนไม่เชื่อตกน้ำป๋อมแป๋มไม่รู้ด้วย

หลังจากที่นั่งมาในเรือชั่วโมงกว่าๆ และแล้วเราก็มาถึงที่พักเป็นเรือนแพหมู่ฉากหลังเป็นป่าและภูเขาเขียวขจี เข้าที่พักด้วยหัวใจพองโตความเหน็ดเหนื่อยหายไปด้วยเวลคัมดริงค์เป็นน้ำหวานรสชุ่มคอ ตามด้วยของว่างเป็นขนมปังหน้าหมู   บนแพสอาดสอ้านตกแต่งเรียบร้อยเราเก็บข้าวของเข้าห้องใครห้องมันแล้วก็มา
จอยกันและแล้วความสนุกบนแพก็เริ่มขึ้น

 หลายคนนอนกินลมชมวิวได้หนังสืออ่านแล้วก็หลับแต่หลายคนกว่าสนุกกับการเล่นน้ำอะไรจะสะใจเท่าการกระโดดตีลังกาลงน้ำตูมๆเรือแคนูรออยู่อีกฟากของหลายคนลงแพคว้าได้ไม้พายลงเรือพายเรือไปภูเขาฝั่งตรงข้ามกัน  เราเองไปกับเจ้านายและภรรยาลงเรือเร็วขับโดยคุณโป้งเจ้าของรีสอร์ทนี่คุณโป้งคุยสนุกมากเจ้านายชอบคอดริงค์เหมือนกัน   ลมแรงปะทะหน้าแต่สดชื่นอิ่มเอมกับเวิ้งน้ำรอบข้าง เห็นเทือกเขาเป็นขอบอยู่ลิบๆ เรือเร็วพาเราลัดเลาะไปตามอ่าวโน้นอ่าวนี้ผ่านไร่องุ่น..และป่ารังที่กำลังออกดอกสีขาวพราว พอเราเทียบเรือเข้าไปใกล้ได้กลิ่นหอมกรุ่น  พอพาเราวนกลับมาที่พักอีกครั้งคุณโป้งก็เอาเรือเร็วนั่นเอนเทอร์เทนอีกกลุ่มที่รออยู่คือเรือกล้วย  เธอลากเรือกล้วยวนๆไปแล้วก็เทนึกถึงเรือกล้วยที่เราเช่าตอนเราไปเที่ยวทะเลสิแต่ที่นี่ดีกว่าเพราะเป็นน้ำจืดเวลาคว่ำเรือกล้วยแล้วเราตกน้ำ  น้ำเข้าปากแต่ไม่เค็มไม่เหนียวตัว

หลายคนเพลินกับการแช่น้ำให้ปลาตอดปลาเยอะมากยิ่งตอนเช้าตรู่กุ้งกระโดดจ๋อมแจ๋มตลอดเวลาสองหนุ่มสาวคู่ฮันนีมูนไม่มีอะไรดีไปกว่านั่งมาลันดูแกมาแลดูกัน

เวลาแห่งความสุขอีกคือเวลากินที่นี่กินไม่อั้นอาหารเย็นเป็นปลาและต้มมีทั้งรสจืดและรสจัด ตบท้ายด้วยผลม้ตามฤดูกาลอาหารเช้า

เอบีเอฟจานใหญ่ใครไม่อิ่มเบิลได้อีกข้าวต้มก็มีสังเกตุว่าอาหารเหลือทุกมื้อ อาหารก็อร่อยแต่เหลือเพราะเขาทำมากเรียกว่ากินจนพุงกาง

          ส่วนตอนนอนผมขอนอนกับเพ็นกวินเละ(มันเละเพราะมันเก่าซักแล้วซักอีก ก็ตอนนี้อายุ11แล้วยังติดตุ๊กตาเพนกวินที่แม่ซื้อให้ตั้งแต่ตอนจำความได้)ถ้าไม่ได้กอดผมนอนไม่หลับอ่ะ (เทวดาที่บ้านของใครเป็นอย่างนี้บ้าง)  ทริปนี้จบก่อนนะจ๊ะ.......