รายงานตัว...
เพราะมัวแต่ไปลั่นล้าทิ้งภาระไว้เบื้องหลัง...เลยต้องรีบไปสะสางให้เสร็จก่อน ทำให้มารายงานตั้วช้าค่ะ(อีกแล้ว)...สมช.รายงานตัวกันครบแล้วจะเหลือไรให้ก้อยบ้างเนี่ย...
เล่าเรื่องดีกว่านัดเจอกับพี่แก้วที่JJ mallแล้วเดินมาสวนค่ะพอมาถึงก็เจอลุงโรส พี่วิทย์(ตอนแรกไม่รู้ว่าใคร) พี่ดวงกับแฟนพี่ดวง(ไม่รู้ว่าใครอีกแล้วแต่จำหน้าแฟนพี่ดวงได้เลยเดาว่าต้องเป็นพี่ดวง)
หลังจากนั้นก็มีอาแปะใจดีคนนึงเดินหิ้วกระติกน้ำ+น้ำ...เข้ามา
แล้วก็ตามมาด้วยพี่ปุ๊ก+พี่ตุ้ย
แล้วก็พี่พริก+แฟนพี่พริก พร้อมถุงขนมมัดไต้ถุงโต
เมื่อทุกคนพร้อมแล้วก็เดินตามคุณครูลุงโรส...ไปเดินศึกษาพรรณไม้กัน
อันนี้ต้นอะไรครับนักเรียน...ใครตอบได้บ้าง
หลังจากเดินเรียกเหงื่อกันได้พอสมควรก็พักทานน้ำ ทานขนมกันค่ะ...พอดีพี่มายโฟนอินเข้ามาพี่ปุ๊กเลยปลีกตัวไปเม้าส์ซะหน่อย(ตัดกำลังก่อน)
ระหว่างที่พี่ปุ๊กเม้าส์อยู่...ก้อยก็เริ่มปฏิบัติการกับมัดไต้ทันที...555+ อร่อยมากเลยค่ะพี่พริก
พี่รัตนพงษ์ พี่อูและพี่ตะวันมาถึงแล้ว...เลยได้ถ่ายรูปรวมกันก่อนที่จะไปแบ่งสมบัติค่ะ
แบ่งสมบัติแล้ว...ก็ได้เวลาท้องร้องแล้วค่ะ...เคลื่อนขบวนมากินข้าวกัน มีลุงพี พี่ดงดม พี่กระต่ายดำ(ตอนแรกก้อยเห็นหน้าพี่กระต่ายดำแล้วแอบกลัวอ่ะ) พี่นนท์ พี่วุฒิและน้องมะโหน่ง มาเพิ่ม
ผู้หลักผู้ใหญ่กำลังคุยกันอย่างเมามัน...นั่งไม่สนุกขอยืนคุย...ไม่ได้มีเรื่องกันนะคะ อิอิ
เริ่มมีการแยกกลุ่ม...ดูจากท่านั่งก็รู้ว่า...แอบห่วงกลัวตกลงไป อิอิ
ฝั่งโน้นคุย...ฝั่งนี้....อิอิ
น้องมะโหน่งที่น่ารัักของกลุ่ม...เริ่มเป็นกังวลหลังจากมี sms จากอาจารย์ สงสารน้อง...
สองสาวคู่ซี้...พี่อูยอมสละช้อนส้อมเพื่อถ่ายรูป (เข้าใจค่ะพี่มาไกลไม่ได้ทานอะไรมา อิอิ) ส่วนพี่ตะวัน คนอะไรยิ้มไม่หุบเลย...น่าส่งประกวดนางสาวไทยยิ้มเก๊ง เก่ง
ตากล้องสุดหล่อเผลอเป็นแชะ...ก้อยถ่ายรูปพี่วุฒิเยอะค่ะเลยเลือกรูปที่หล่อที่สุดมา 555+
สนุกสนานเฮฮากันมาพอสมควรก็ต้องได้เวลาแยกย้ายกันกลับ...พร้อมกับอาหารที่เกลี้ยงงงง
คุ้มค่ากับที่นั่งรถมาค่ะ ถึงจะเจอกันแค่เวลาสั้นๆแต่ก็สนุกมีความสุขดีค่ะ
สัมผัสได้ถึงความมีน้ำใจและความจริงใจของทุกคนที่อยากจะ แบ่งปัน สร้างสรรค์ พอเพียง ให้กับเพื่อน สมช.ด้วยกัน
สมช.ท่านใดที่พลาดโอกาส ครั้งหน้าถ้ามีอีกอย่าพลาดนะคะ...
ความรู้สึกบางอย่างบอกออกมาเป็นคำพูดไม่ได้...ต้องมาสัมผัสด้วยตัวเองแล้วจะรู้ค่ะ
==========================
================
- บล็อกของ little finger
- อ่าน 8781 ครั้ง
ความเห็น
ทราย
8 ตุลาคม, 2010 - 20:34
Permalink
พี่ตั้ม
ดูล่างจอหน่อยจ้า
ตั้ม
8 ตุลาคม, 2010 - 21:01
Permalink
ทรายพี่ขอโทษ
มัวแต่ไปแถ..บล็อคอื่น..กะ..ดูวีดีโอฮีโร่..เพิ่งเข้ามาดูใหม่ เรียกแช็ตทรายก็ออฟเสียแล้ว..ขอโทษนะ...ตัวเอง
แสวงหาชีวิตที่สงบ..หลบลี้หนีความวุ่นวาย
little finger
8 ตุลาคม, 2010 - 21:22
Permalink
ตกลงกันแล้ว
ตกลงกันแล้วค่ะพี่ก้อย
หนุ่มเกาหลีนั้นคืออดีต อิอิ
ตั้ม
8 ตุลาคม, 2010 - 21:27
Permalink
อ้อ..จำได้แล้ว..ก้อย
จำได้ว่าก้อยไม่ทันดูภาพนั้นนิ..มิน่า..มะเข้าใจเรื่องราวของหนุ่มเกาหลีคนนั้น..แต่มะใช่พี่ในปัจจุบันนะ
แสวงหาชีวิตที่สงบ..หลบลี้หนีความวุ่นวาย
เซพ
8 ตุลาคม, 2010 - 21:00
Permalink
กันและกัน
ดูแล้วมีความสุขจัง..
little finger
8 ตุลาคม, 2010 - 21:23
Permalink
มีความสุข
แต่ช่วงเวลาแห่งความสุขมักจะผ่านไปเร็วค่ะ...
แต่ไม่รู้ว่าเวลาของมะโหน่งตอนนั้นจะผ่านไปเร็วหรือป่าว อิอิ
มานี มานะ วีระ ชูใจ
8 ตุลาคม, 2010 - 21:15
Permalink
มีรางวัล
มาก้ดีแล้ว...ข้าวครัวทำอะไรอาร่อยๆมาสักจานสองจานนะ...พี่หิวเล่ว...ฮา
ประกาศ...ใครก็ได้ครับที่สามารถถ่ายรูปคุณแก้วแบบชัดเจ๋งมาโพสได้ผมมีรางวัลครับ..
หายากจังเลยครับ...หลบเก่งจริงๆ...คุณแก้วเราเนี้ย...
เป็นเพียงแค่มดตะนอย ตัวจ้อยจิด ทีพลัดติดกลางช่อ พอเพียงใหญ่
คือหนึ่งเสียงหนึ่งคิดเห็น ที่เป็นไป อาจถูกใจหรือไม่บ้าง ลองชั่งดู
little finger
8 ตุลาคม, 2010 - 21:25
Permalink
การตลาด
เป็นหลักการตลาดอย่างนึงค่ะ พี่พุทรา
ดึงดูดให้คอยติดตาม...
พี่แก้วเค้าแพ้แสงไฟกล้องค่ะ
ดวงหทัย
8 ตุลาคม, 2010 - 21:17
Permalink
กลับถึงบ้านโดยสวัสดิภาพ
นับถือน้องก้อยเลย มาไกลนะคนเดียวด้วย
little finger
8 ตุลาคม, 2010 - 21:27
Permalink
ไม่ไกลเท่าไหร่
ไม่ไกลเท่าไหร่ค่ะ พี่ดวง
นั่งบ่อยจนอาจจะเริ่มชิน อิอิ
ของก้อยนั่งแค่ 3 ชั่วโมงกว่าๆ
แต่พี่อูนี่สิ นับถือมากกกกกกกกก
หน้า