เตรียมรับมือภัยพิบัติ

๑. ยามเย็น ชวนขวัญข้าวไปชมทุ่งชมสวน  ก็ให้นึกรักถิ่นฐานบ้านเกิดตัวเองขึ้นอีกอักโข

ว่า ที่ใหนถิ่นใด จะน่าอยู่ สุขเสรีอย่างบ้านเราเมืองเราไม่มีอีกแล้ว  วิ่งกันจนเหงื่อโทรมหน้า

ทั้งเจ้าขวัญก็เหงื่อไหลออกซอกขา จึงแวะพักให้เจ้าขวัญเล็มหญ้า  ส่วนตัวเองนอนพักเอกขเนก

ในขนำป่ายาง  .... ตะวันเย็นรอนต่ำเต็มที 

ด้วยความเคยชินในอาชีพ...นอนไปคิดไป ก็เพ้อเจ้อไปพอเป็นสาระว่า  บ้านเรา..เริ่มสร้าง

วิถีพอเพียง  เหมือนการลงหลักปักเสาให้มั่นคง  ... แต่ ถ้าไม่คิดปักรั้ว  ... เสาบ้านอาจจะคลอน

เพราะภัยนอก  ถ้าไม่คิดแผนเฝ้าระวังป้องกันหรือหนีภัย .. เราอาจจะลำบาก  โลกภายนอกเปลี่ยน

แปลงอยู่ทุกวินาที  ภัยธรรมชาติเกิดทุกแห่งหน

เมืองไทยมีรอยเลื่อนที่อาจจะเกิดแผ่นดินไหว อยู่ 13 รอยเลื่อน  ปักษ์ใต้บ้านเราโค่นไม้ใหญ่ปลูกสวน

ยางกันเสียมาก  หน้าฝนหน้า ถ้าปีนี้ฝนแรง  ดินโคลนเคลื่อนถล่มลงมาในบางท้องทียังมีโอกาสอยู่

และ สึนามิชายฝั่งก็ต้องระวัง  ... ถิ่นใด  มีความเสี่ยงใด  ต้องประเมินป้องกัน  บ้านเรา...ผมเฝ้า

เตือนบอกเจ้าต้นกล้าและแม่ต้นกล้า  ว่าหน้าฝนระวังดินภูเขานะ  ฝนตกหนักหลายวัน ให้ระวัง  ยางพารา

รากตื้นเกาะหน้าดินไม่ได้  .. อยู่ชายเขาชายควนต้องระวัง