ความในใจ อยากบอก อยากขอบคุณ ตอนที่ 1
หลังจากที่ได้เข้ามาเป็นสมาชิกบ้านสวนพอเพียงแห่งนี้ ได้รับอะไรดีๆในชีวิต มากมาย และรวดเร็ว ต่อจากนั้น ก็ได้หัดเขียนบล็อก ก็ได้พี่เลี้ยงใจดีในบ้านสวน หลายๆท่านคอยสอน คอยแนะนำ
จนได้มารู้จักกับ นนท์ เห็นครั้งแรกที่แสดงความเห็นในบล็อก ก็คิดว่าน่าจะเป็นคนภาคเดียวกัน เพราะถ่ายรูปคู่กับนางเงือก ที่แหลมสมิหรา จ.สงขลา ต่อมาก็เริ่มใช้ภาษาใต้ หลังจากนั้นก็บอกว่าคนบ้านเดียวกัน ทำให้เริ่มสงสัย อยากรู้จักมากขึ้น
ระยะหลัง น้องโสทร ได้ติดตั้ง โปรแกรม chat ให้สมาชิกได้คุยกัน ก็ได้คุยกับ นนท์ ใครทักใครก่อน ลืมแล้วค่ะ สรุปแล้ว นนท์ คือเพื่อนรุ่นเดียวกัน(ในบล็อกแรกๆเค้าจะเรียก พี่ ตลอด) สมัยเรียน ม.ต้น ที่ไม่เคยรู้จักกันเป็นการส่วนตัว เพราะเรียนที่นี่แค่ปีเดียวเองค่ะ(ม.1)หลังจากที่ได้คุยกันก็คุยกันมาตลอด
จนใกล้วันทำบุญวันเกิดเวป ก็ได้ถาม นนท์ ว่าจะมางานนี้มั๊ย เค้าก็บอกว่าสนใจ แต่ต้องเคลียร์งานก่อน พอดีในจังหวะนั้น พี่แก่(ชื่อที่ใช้ ล็อกอิน)ก็ได้ให้โอกาสสมาชิกที่ต้องการเดินทางจาก กทม.มางานนี้ โดยเครื่องบิน c130 พอดี
ลูกสาวที่ไปเรียนอยู่ที่นั่นสนใจอยากกลับมางานนี้ด้วย ก็ได้ติดต่อกับ นนท์ บอกเขาว่าถ้าเขามา ให้ลูกสาวมาเครื่องพร้อมกับเขาด้วย ทั้งๆที่ไม่เคยรู้จักเค้าเป็นการส่วนตัวเลย นนท์ เค้าอยากติดต่อกับพี่แก่ ก็ติดต่อกันทาง chat ไม่ได้ ได้แต่ฝากข้อความไว้ จนถึงเกือบเที่ยงของอีกวัน พี่แจ้วก็ได้โทรหา บอกว่าให้ติดต่อ นนท์ ให้หน่อย พี่แก่อยากคุยด้วย วันนั้น เลยได้ข้อสรุปว่า นนท์ จะมางานวันเกิดเวป พร้อมกับลูกสาว(น้องกิ๊ฟท์) และก็ครอบครัวคนคลองอ้อมอีก 4 คนและก็มารู้หลังจากติดต่อทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ว่า เครื่องบินลำดังกล่าว จะไปลงที่นราธิวาส
พี่แก่ ไม่ได้ร่วมเดินทางมาด้วย แต่จะมีรถตู้ที่ พี่แก่ จัดไว้ให้มารอรับไปเจอกับ พี่แก่ ที่ปัตตานี และก็เดินทางต่อ มาพักที่หาดใหญ่ 1 คืน
หลังจากตัดสินใจไปแล้ว ที่จะให้ลูกสาวมาพร้อมกับ นนท์ เพื่อนรุ่นเดียวกัน ที่ไม่เคยรู้จักกันเป็นการส่วนตัว แต่จากการที่ได้คุยกัน ทำให้รู้ว่าเขาเป็นใคร พ่อแม่พี่น้องเป็นใคร บ้านอยู่ที่ไหน มาเครื่อง c130 ไปลงที่นราธิวาส โดยที่ลูกสาวต้องนั่งรถมาหา นนท์ เพื่อนแม่ ผู้ชาย ที่มีเสียงเหมือนผู้ชายมีอายุคนหนึ่ง ซึ่งลูกสาวเคยรู้จักและไม่ชอบน้ำเสียงนี้เลย(ลูกโทรบอกหลังจากโทรคุยกับ นนท์)
การตัดสินใจครั้งนี้ ไม่ได้ปรึกษาพ่อของลูกมาก่อน เพราะเวลาจำกัดในการตัดสินใจ และวันนั้นไม่สามารถโทร.ติดต่อกับพ่อเขาได้
หลังจากนั้น เริ่มเครียดแล้วค่ะ
1.ลูกสาว ต้องเดินทางมาเจอ นนท์ ครั้งแรก ในเวลา 5.30 น.จากราม 2 มาราม 1
2.เครื่องบินไปลงที่นราธิวาส การเดินทางหลังจากนั้นจะเป็นยังงัย..ห่วงค่ะ มาก....
3.นนท์ ก็แค่รู้จักกันผ่านเวป บ้านสวน ให้ลูกสาวมาเจอเขาตอนเวลา 5.30 น.
4.เครื่องบิน คนในครอบครัว ก็ไม่เคยมีใครเคยนั่งมาก่อน(เคยท้าลูกสาวไว้ว่า ลูกได้รับปริญญาเมื่อไหร่พ่อกับแม่จะนั่งเครื่องบินไปงานรับปริญญา)
5.พี่แก่ ก็รู้จักนิดหน่อย ผ่านเวป
6.คนคลองอ้อม ก็รู้จักนิดหน่อย ผ่านเวป
คิดๆๆแล้วก็เครียดค่ะ มากๆ
แค่นี้ก่อนนะ ขอเวลาไปคิดทบทวนก่อนค่ะ
ติดตามความในใจ ตอนต่อไปนะค่ะ
- บล็อกของ บุญพา
- อ่าน 6643 ครั้ง
ความเห็น
นายวิษณุ พรมอินทร์
25 ตุลาคม, 2010 - 01:52
Permalink
พี่บุญพา
ให้รอยยิ้มอีกคนนะ
บุญพา
25 ตุลาคม, 2010 - 16:20
Permalink
น้องวิษณุ
ติดตาม ตอนต่อไป พรุ่งนี้นะค่ะ
ทำวันนี้ให้ดีที่สุด เวลาชีวิตน้อยลงทุกวัน
แก่
25 ตุลาคม, 2010 - 15:40
Permalink
บุญพา
เขียนต่อซิ รออ่านอยู่นะ ผู้ที่ทำให้ C130Hมีชีวิต กลับเข้าที่ทำงาน ปลอดภัยแล้ว
บุญพา
25 ตุลาคม, 2010 - 16:19
Permalink
พี่แก่
รอพี่มาอ่าน เช่นกันค่ะ
ขอบคุณนะค่ะ สำหรับมิตรภาพดีๆ
ตอนต่อไป พรุ่งนี้ค่ะ..
ทำวันนี้ให้ดีที่สุด เวลาชีวิตน้อยลงทุกวัน
ดงดม
26 ตุลาคม, 2010 - 10:16
Permalink
มิตรภาพ ที่เกิดขึ้น
มันสวยงามแบบว่าเราไม่ต้องเติมแต่ง มันออกมาจากส่วนลึกของจิตรใจ หาไม่ได้ง่ายๆ สมัยนี้ นะ
บุญพา
26 ตุลาคม, 2010 - 11:48
Permalink
พี่ดม
ยังไม่จบ ติดตามอ่านต่อนะค่ะ
ขอตัวไปลากพระกลับวัดก่อน ตอนบ่ายน่าจะได้ลงบล็อก..ต่อค่ะ
ทำวันนี้ให้ดีที่สุด เวลาชีวิตน้อยลงทุกวัน
หน้า