เดินป่าที่ภูสอยดาว...จ.อุตรดิตถ์

การเดินป่าเป็นสิ่งท้าท้ายอย่างหนึ่ง...เมื่อถึงจุดหมายจะรู้สึกสุขใจอย่างบอกไม่ถูก อย่างน้อยก็ทดสอบ กำลังกายและกำลังใจของตนเอง  เราจะไปดูดอกหงอนนาค  ป่าสนกลางทะเลหมอก  และดูดาวที่เค้าว่าใกล้เหมือนจะสอยดาวได้เลย

วันที่ไปตรงกับวันหยุด คนเยอะมาก ๆ ขนาดไปค้างบ้านพี่ชายที่พิษณุโลกและออกแต่เช้าก็เกือบไม่ทันเพราะหลงทางตามเคย....

คุณผู้ชายบอกว่าเดินป่าต้องใส่รองเท้าสวมสบายไม่งั้นจะไม่สนุก... งานนี้เลยต้องใส่คู่เก่งไป...พอถึงสนามจริงรองเท้าสีขาวแซมชมพู ช่างหวานแหววไม่เหมาะกับป่า หากจะเปลี่ยนใจก็สายเสียแล้ว ... จะซื้อผ้าใบแม้วเกรงว่าจะไปไม่ถึง จึงจำใจใส่น้องหวานแหววลุย

มีเพื่อนร่วมชะตากรรม 4 คน กำลังพอดี...2 คนนี้เคยขึ้นภูกระดึงไม่ต่ำกว่า 3 ครั้ง ... เพื่อนของคุณผู้ชายมาไกลจากขอนแก่นและเลย มานัดเจอกันที่พิษณุโลก..

เดินไปสักพัก ต้องหาไม้ช่วยผยุง ขนาดออกกำลังกายสม่ำเสมอช่วงนั้น  ก็เอาการเหมือนกัน... เสื้อผ้าเดินป่าต้องซับเหงื่อดี ๆ โปร่งสบาย และไม่หนักตัว... ใครที่เตรียมไรไปเยอะ ๆ ระหว่างทางสิ่งของพวกนี้อาจจะถูกโยนทิ้งระหว่างทางได้...หรือไม่ก็บริจาคให้ลูกหาบ..

เราไปแต่ตัว สิ่งของก็จ้างพี่เค้าหาบไป กิโลละ 30 บาทมั้ง จำไม่ได้แต่ว่าคุ้มมากๆ  ที่ภูสอยดาวสิ่งอำนวยความสะดวกน้อยมากๆ น้ำ อาหารไม่มีขาย ต้องหอบขึ้นไปเอง ระหว่างทางก็ไม่มี

การเดินทางอย่างเร็ว 5 ชั่วโมง อย่างช้า 7 ชั่วโมง ของก้อยใช้ไป 6 ชั่วโมง  ข้อจำกัดเยอะทำให้มีนักท่องเที่ยวน้อย ป่าจึงค่อนข้างสมบูรณ์  มีอะไรให้ดู ให้เห็นตลอดทาง ....

มอส และเห็ดขอนไม้ มีให้เห็นตามขอนไม้ที่ตายแล้ว และไม้ยืนต้น ... ไม้ใหญ่ยังมีให้เห็น...หญ่ายมาก

บัวผุดชนิดหนึ่ง เค้าขึ้นใกล้ ๆ กับทางเดิน ดีใจที่ได้เห็นแม้จะดอกเล็กนิดเดียวและยังไม่บาน

แขกไม่ได้รับเชิญระหว่างนั่งพักเหนื่อย กับน้อง ๆ เพื่อนร่วมทาง ก้อยเห็นเลยตะโกนบอกน้องเค้า กระโดนแทบไม่ทัน ตัวใหญ่มาก

จุดหมายปลายทาง... ที่มีหมอกปกคลุม.... พอเห็นยอดก็มีท้อบ้างเพราะเดินมาเกือบสามชั่วโมงแล้ว

ทางขึ้นเป็นเขาชัน... ข้าง ๆ เป็นเหว และวันที่ไปมีฝนตก... ใครเหนื่อยก็พัก ใครไหวก็เดินต่อ ... จะเห็นหน้ากันจนคุ้น .. จนวันเดินทางกลับเลยก็ได้... มิตรภาพเกิดได้เสมอระหว่างเดินทาง

สุดท้ายก็ถึงจุดหมาย...ฉากหลังเป็นดอกกระดุมทอง (หากจำผิดขออภัย) แซมด้วยดอกหงอนนาค อากาศเย็นสบาย.... ครั้งหน้ามาเที่ยวภูสอยดอยกันใหม่นะคะ