เห่ชมไม้
นอกหน้าต่างฝนยังคงตกพรำๆ โต๊ะทำงานของผมอยู่ตรงหน้าต่างพอดิบพอดี เปิดม่านก็จะเห็นกล้วยกับขนุน ใบอิ่มน้ำเป็นมัน ข้างนองฟ้าชุ่มฝน โปรยปรายแต่เช้ายังไม่หยุด ได้เห็นภาพถ่ายดอกไม้สวยๆของหลายๆท่านที่ถ่ายมาทำให้นึกถึงบทชมไม้ ซึ่งเป็นบทเห่เรือโบราณแต่ปลายอยุธยา ให้ลองพิเคราะห์อ่านดู จะเห็นว่า มีดอกไม้ไทยๆหลายชนิดที่เราอาจไม่คุ้นชิน ไม่เคยเห็น
โคลง
เรือชายชมมิ่งไม้ มีพรรณ
ริมท่าสาครคันธ์ กลิ่นเกลี้ยง
เพล็ดดอกออกแกมกัน ชูช่อ
หอมหื่นรื่นรสเพี้ยง กลิ่นเนื้อนวลนาง ฯ
ช้าลวะเห่
เรือชายชมมิ่งไม้ ริมท่าไสวหลากหลายพรรณ
เพล็ดดอกออกแกมกัน ส่งกลิ่นเกลี้ยงเพียงกลิ่นสมร
ชมดวงพวงนางแย้ม บานแสล้มแย้มเกสร
คิดความยามบังอร แย้มโอษฐ์ยิ้มพริ้มพรายงาม
จำปาหนาแน่นเนื่อง คลี่กลีบเหลืองเรืองอร่าม
คิดคนึงถึงนงราม ผิวเหลืองกว่าจำปาทอง
ประยงค์ทรงพวงห้อย ระย้าย้อยห้อยพวงกรอง
เหมือนอุบะนวลลออง เจ้าแขวนไว้ให้เรียมชม
พุดจีบกลีบแสล้ม พิกุลแกมแซมสุกรม
หอมชวยรวยตามลม เหมือนกลิ่นน้องต้องติดใจ
สาวหยุด พุดทชาด บานเกลื่อนกลาดดาษดาไป
นึกน้องกรองมาไลย วางให้พี่ข้างที่นอน ฯ
มูละเห่
พิกุลบุนนาคบาน กลิ่นหอมหวานซ่านขจร
แม้นนุชสุดสายสมร เห็นจะวอนอ้อนพี่ชาย
เต็งแต้วแก้วกาหลง บานบุษบงส่งกลิ่นอาย
หอมอยู่ไม่รู้หาย คล้ายกลิ่นผ้าเจ้าตราตรู
มลิวันพันจิกจวง ดอกเป็นพวงร่วงเรณู
หอมมาน่าเอ็นดู ชูชื่นจิตต์คิดวนิดา
ลำดวนหวนหอมตระหลบ กลิ่นอายอบสบนาสา
นึกถวิลกลิ่นบุหงา รำไปเจ้าเศร้าถึงนาง
รวยรินกลิ่นรำเพย คิดพี่เชยเคยกลิ่นปราง
นั่งแนบแอบเอวบาง ห่อนแหห่างว่างเว้นวัน
ชมดวงพวงมาลี ศรีเสาวภาคย์หลากหลายพรรณี
วนิดามาด้วยกัน จะอ้อนพี่ชี้ชมเชย ฯ
การประพันธ์ลักษณะนี้ เรียกว่ากาพย์ห่อโคลง คือมีโคลงนำหนึ่งบท ตามด้วยบทพรรณนาเป็นกาพย์ ใช้แต่งเป็นบทเห่เรือ ครั้นเมื่อฝ่ายหน้าฝ่ายในเสด็จประพาสทางชลมารคมาแต่ครั้งโบราณ
บทชมไม้นี้ ใช้เมื่อฝีพายพายเลียบเลาะฝั่ง เมื่อยามเช้าแดดยังไม่จัดจ้านก็พายชิดฝั่งชมดอกไม้รายทางไป
บทประพันธ์นี้ เจ้าฟ้าธรรมาธิเบศร์ พระบัณฑูรวังหน้าในรัชกาลพระเจ้าอยู่หัวบรมโกศท่านทรงนิพนธ์ไว้ น่าเสียดายที่พระชนม์ชีพของท่านไม่ยืนยาว จึงมีงานประพันธ์ไม่มากนัก ด้วยว่าทรงลอบรักกับพระสนม จึงทรงต้องพระอาญาหลวง เฆี่ยนด้วยหวายจนสิ้นพระชนม์
- บล็อกของ นายวิษณุ พรมอินทร์
- อ่าน 8335 ครั้ง
ความเห็น
มานี มานะ วีระ ชูใจ
31 ตุลาคม, 2010 - 16:03
Permalink
ไปกันไกล..กินหนมจากดีกว่า
รวยรินกลิ่นรำเพย คิดพี่เชยเคยกลิ่นปราง
นั่งแนบแอบเอวบาง ห่อนแหห่างว่างเว้นวัน (ค่ำ)
หอมแล้วก้หอมเล่า เคียงคุ่เจ้าจนอิ่มหนำ
เกยกายให้ฝนพร่ำ ก็ฉ่ำเจ้าหอมเช้าเย็น
เป็นเพียงแค่มดตะนอย ตัวจ้อยจิด ทีพลัดติดกลางช่อ พอเพียงใหญ่
คือหนึ่งเสียงหนึ่งคิดเห็น ที่เป็นไป อาจถูกใจหรือไม่บ้าง ลองชั่งดู
จันทร์เจ้า
31 ตุลาคม, 2010 - 16:31
Permalink
โห สุดยอดกวี
โอ สุดยอดกวี ทั้งมานี และ พี่ณุ
พอเพียง และ เพียงพอ บ้านไร่จันทร์เจ้า
lekonshore
31 ตุลาคม, 2010 - 16:26
Permalink
เอามั่ง
พระอาทิตย์ส่องแสง ฟ้าแจ้งแล้วนะคนดี
รีบตื่นเร็ว ๆ สิ จะได้มีเวลาคิดถึงกัน
เกี่ยวกันมั๊ยนี่
msn:lekonshore@hotmail.com
ชีวิตคนเรานั้นสั้นนัก จงมีความสุข สนุกกับชีวิต อย่ามัวคิดอิจฉาใคร
นายวิษณุ พรมอินทร์
31 ตุลาคม, 2010 - 16:35
Permalink
ดอกไม้
นางแย้ม จำปา ประยงค์ พุดจีบ พิกุล สุกรม สาวหยุด พุดทชาด บุญนาค เต็ง แต้ว แก้ว กาหลง ใครรู้จักชนิดใหนบ้างนี่ ไม้ไทยโบราณทั้งนั้น เห็นจะคุ้นก็แต่จำปา
ann
31 ตุลาคม, 2010 - 17:05
Permalink
มีแต่ดอกไม้
แอนมีแต่ดอกไม้ ....
หากมีเสียง ด้วยคงดี....
ฟังกันดังเทือนแล้ว...
....ความสุขอย่างแท้จริง ด้วยหลักเศรษฐกิจพอเพียง....
chai
31 ตุลาคม, 2010 - 17:17
Permalink
วิษณุ
อ่านแล้วเพลินดีจังพี่
ทำความดีนะครับ จะได้มีความสบายใจ msn/krawmovie@hotmail.com
มะโหน่ง
31 ตุลาคม, 2010 - 18:18
Permalink
ลุงๆ
ถ้าได้เจอกัน...หลานขอต้นไม้ต้นจิ เอาแบบดอกหอมๆอ่ะ แต่...ไม่เอาต้นกล้านะ ฝากเลี้ยงไว้ก่อน
สุดมือสอย ก็ปล่อยมันไป^^ ธรรมะ จากท่าน ว.วชิรเมธี
ป้าเล็ก..อุบล
31 ตุลาคม, 2010 - 18:18
Permalink
ติมาแลดอกไม้
อ่านก็เพลินดีนะ
084-167-4671
anongrat2508@hotmail.com
น้ำหวาน
31 ตุลาคม, 2010 - 20:23
Permalink
พี่นุ
ขอบคุณบทกลอนค่ะแต่ว่าหวานเจ็บตามากเลย
ตัวหนังสือมันเล็กเกินไปค่ะ ยังไงก็ขอบคุณพี่นุ
ที่เอาบทกลอนและดอกไม้ไทยๆมาฝากค้า
มนต้นกล้า
31 ตุลาคม, 2010 - 22:00
Permalink
พี่นุ
แล้ว กลอนของขุนช้างขุนแผนล่ะ
ฉากตอน ขุนแผนดอดเข้าหานางพิมอ่ะ ก็เพราะน้า
ฉันจะปลูก ผัก ให้ลูกทาน
หน้า