ขอแนะตัวเอง ชื่อ ยุพิน เทลเก็น

ลุงบ้านนอกคนหนึ่ง(ไม่ได้บอกว่าจังหวัดไหน) มีอาชีพทำนาทำไร่ แกได้ส่งลูกชายเข้ามาเรียนที่กรุงเทพเมืองศิวิไลซ์ เมื่อลูกชายเรีนนจบก็ทำงานที่กรุงเทพ ไม่มีเวลากลับไปเยี่ยมพ่อและแม่ ก็เลยเขียนจดหมายให้พ่อลงมาเที่ยวหาตนที่กรุงเทพ โดยนัดแนะไปรับที่สถานีรถไฟ แล้วก็พาพ่อตระเวนเที่ยวกรุงเทพและพาไปที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง

ลูกชาย... ผมจะพาพ่อไปกินอาหารอร่อยๆที่พ่อชอบ

พ่อ...ไม่ดีมั้ง พ่อเป็นคนบ้านนอก กลัวทำอะไรไม่ถูกต้องเดี๋ยวเอ็งจะอายคนเขาเปล่าๆ

ลูกชาย... ไม่เป็นไรหรอก พ่อคอยดูผมแล้วกันว่าผมทำอะไร ก็ทำตามผมแล้วกัน

เมื่อกินอาหารเสร็จ ลูกชายก็หยิบไม้จิ้มฟันมาแคะฟัน พร้อมกับเอามืออีกข้างป้องปากด้วย พ่อเห็นก็รีบทำตามลูกชายทันที และลูกชายก็ได้สั่งลอดช่องน้ำกระทิของโปรดพ่อมากิน  พอใส่ปากคำแรกลูกชายเกิดจามขึ้นมาพอดี ลอดช่องก็ไหลออกมาทางจมูกพ่อก็พูดกับลูกชายว่า

พ่อ...ลูกเอ้ย แค่พ่อกลืนไม้จิ้มฟันมันยังติดคอพ่อแทบแย่ ถ้าจะให้พ่อทำลอดช่องออกทางจมูกอย่างคนกรุงเทพ พ่อทำไม่ได้ มันยากสำหรับพ่อจริงๆ

ความคิดส่วนตัว เออ จริงแฮะ เคยลองแล้ว มันยากจริงๆ