แกงส้มหมูย่าง+ส้มป่อย+มะเขือพวง+เผือก

9 มีนาคม 2550

วันนี้ เหนื่อยอีกวัน เหนื่อยกับงานปูน คนที่ไม่เคยทำงานก่อสร้างคงไม่ทราบว่า การผสมปูน การหิ้วถังปูนมันเหนื่อย และหนักขนาดไหน ถ้าคุณผสมปูนไม่ถูกวิธียิ่งจะทำให้หนักขึ้นไปอีก งานเหนื่อยหนักแค่ไหน แต่มีความสุข ความสุขที่ว่าคือทำกันสองคนกับพ่อ งานวันนี้คือเทปูนลาดพื้นใต้ที่วางแทงค์น้ำ ทำกันตั้งแต่เช้าได้ทานข้าวมื้อเที่ยงตอนบ่ายโมง

ประเด็นที่จะคุยวันนี้ไม่ใช่เรื่องงานก่อสร้างหรอก แต่จะพูดเรื่องอาหาร

ทำงานกันเหนื่อยๆ ก็ต้องกินข้าวแต่เป็นกับข้าวมื้อเย็น ที่คุยกันไว้ตั้งแต่ตอนเช้าแล้วว่ามื้อเย็นจะทำกับข้าวอะไร การทำกับข้าวเป็นชีวิตปกติของครอบครัวชนบท ซึ่งไม่มีกับข้าวถุงพลาสติก ไม่มีร้านขายอาหารตามสั่งในหมูบ้าน อาหารส่วนใหญ่ก็ต้องทำกินเอง มื้อเย็นนี้คุยกันแล้ว สรุปว่าจะ ทำแกงส้ม+หมูย่าง+ส้มป่อย+มะเขือพวง

บ่ายแก่ๆ พ่อเริ่มเอาหมูออกจากตู้เย็นมาย่าง  ผมเหนื่อยหลับไปตื่นอีกทีห้าโมงเย๋นครึ่ง  ส้มป่อย มะเขือพวง วางอยู่บนโต๊ะแล้ว พ่อเด็ดมะเขือพวง ผมช่วยพ่อเด็ดส้มป่อยแล้วหั่น
ถามพ่อว่า ส้มป่อยได้จากไหน "คันนาหลังบ้าน"   มะเขือพวงได้จากไหน "คันนาหลังบ้าน" สรุปแล้วคันนาหลังบ้านทั้งนั้น ยังภูมิใจกับการหาได้โดยไม่ต้องใช้เงินซื้อทั้งหมด  แล้วเผือกยังไม่มีเลย พ่อเดินไปหน้าบ้าน กลับมาพร้อมเผือกหัวเล็กๆ เครื่องปรุงพร้อมแล้ว แม่มารับหน้าที่ต่อในการแกงส้ม

แกงส้มหม้อนี้ พ่อแม่ลูกช่วยกันทำช่วยกันปรุง มื้อเย็นก็ทานข้าวด้วยกัน ด้วยความเอร็ดอร่อย ซึ่งเป็นความสุขอย่างหนึ่งที่ซื้อหาไม่ได้

คนที่ได้ทำงานใกล้บ้านแล้วได้อยู่กับพ่อ-แม่ เป็นความโชคดีที่สุดแล้ว
สำหรับคนที่ต้องทำงานไกลบ้าน กลับไปเยี่ยมท่านบ้างบ่อยๆ ยิ่งดี
กลับบ่อยไม่ได้ ถ้ามีโอกาสก็กลับไปทานข้าวกับท่านบ้าง
ความสุขเหล่านี้หาซื้อไม่ได้

อย่าปล่อยให้ท่านทานข้าวกันเพียงลำพังเป็นเวลานานๆ