มารู้จักกุ้งบางบัวทองให้มากกว่านี้

ขอบคุณค่ะ...ถ้าต่อไปครูนุ้ยมีอะไรชี้แนะได้เลยค่ะ  ถือว่ากุ้งเป็นน้องเป็นนุ่ง  กุ้งจะดีใจมากเลย...พอเจอคนที่เป็นครูทีไร  ทำไม...กุ้งต้องสงบเสงี่ยมขึ้นมาทันทีเลย  สงสัยจะกลัวไม้เรียว.... 

มีฉายาแล้ว  ดีใจจัง...   กุ้งกลัวว่าคนอ่านจะรู้สึกเบื่อค่ะ  เพราะประวัติกุ้งก็ไม่ได้มีอะไรมากมายโลดโผน  ถ้าจะเขียนให้ละเอียดใครจะมาทนอ่าน  เอาคร่าว ๆ ให้มันสนุกสนาน  จะได้เห็นตัวตนที่แท้จริงของกุ้งด้วย   ดีใจที่ทุกคนชอบค่ะ...

จะให้เรียกพี่หรือน้องก็บอกได้นะคะ ....กุ้งดีใจมากเลยค่ะที่ทำบล็อกนี้ขึ้นมา  เป็นบล็อกแรกที่ทำโดยไม่มีผู้ช่วย  เลยยังตะกุกตะกักและไม่ได้เตรียมคำพูดมาก่อนนึกอะไรออกมาก็พิมพ์เลย...ดีใจที่เสียงตอบรับดีมากเพราะรู้สึกเหมือนถูกยอมรับจากทุกคนให้เป็นพี่น้องอย่างเต็มตัวและเหมือนกุ้งได้เข้าบ้านนี้อย่างเต็มตัว...ขอบคุณค่ะ...ขอบคุณทุกคนที่ให้กำลังใจและยินดีต้อนรับ...ขอบคุณจริง ๆ

แหม ! น้องก็ชมเกินไป ...(แต่หัวใจพี่พองโต)   ถ้าพี่อยากเข้าวงการคงเข้าตั้งแต่สมัยเรียนแล้ว  พ่อหวงน่ะ  กลัวจะเสียคนเลยไม่อนุญาต..ไม่งั้นพอลล่าก็พอลล่าเถอะไม่มีทางได้เกิดหรอก...(เพราะพี่ไปดับไฟโรงพยาบาล  ฮา....)  

พอได้ทำบล็อกนี้พี่ก็ทำสมุดขึ้นมาเล่มหนึ่ง   เขียนชื่อที่อยู่ของคนที่ส่งของให้เราและ Note ไว้ว่าส่งอะไรมาให้  และเขียนชื่อสมช.และนิ๊กเนมของเขา  ประวัติเล็กน้อยที่พอจะรู้ (แฟน, ลูก ฯลฯ) และความอาวุโสเป็นพี่หรือน้อง  ทำเท่าที่ทำได้   พอเข้ามานาน ๆ คงมีรายละเอียดมากขึ้นเรื่อย ๆ เอง  (ท่าทางเอาจริง)  ต่อไปอีกหน่อยคงแทบไม่ต้องบันทึกมันคงเข้ามาอยู่ในหัวเอง..ลองทำบ้างก็ได้นะจ๊ะ...

แผนนี้ได้ผล  บอกแล้วว่าเดาแก่ ๆ (ไม่ใช่สิเดาสาวที่สุดไว้ก่อน )  ถ้าไม่ใช่ก็จะมาแก้ตัวเอง ....อิ..อิ...