คนพร้อมหรือไม่พร้อมทำได้

ผมคิดว่า หากเราศึกษาอย่างดี มีการวางแผน แล้วลงมือทำ พร้อมกับเก็บข้อมูลจากผลที่ได้ เพื่อนำมาแก้ไขปรับปรุงสิ่งที่บกพร่อง การทำเกษตรก็สามารถเลี้ยงเรา เลี้ยงครอบครัวได้น่ะครับ มีปราชน์หลายท่านที่มีแนวทางที่น่าศึกษา บางเรื่องผมก็เอาประสบการณ์ของคนอื่นมาเป็นแนวทาง แล้วนำมาต่อยอดให้เหมาะสมกับสภาพแวดล้อมของตัวเอง

ผมโชคดีที่ตอนนี้ยังไม่มีลูก ไม่มีครอบครัว จึงไม่ต้องตอบคำถามที่ว่า หากทำการเกษตรวิถีพอเพียง แล้วจะเอาอะไรกิน แต่ผมเชื่อมั่นว่าผมสามารถเลี้ยงลูกเลี้ยงเมียผมได้ด้วยวิถีทางแห่งเกษตรพอเพียงครับ

ลองคิดเล่นๆ น่ะครับ หากต่อไปโลกเกิดขาดแคลนอาหาร คนที่ทำการเกษตรมีกินมีใช้ โดยพึ่งพิงคนอื่นน้อยที่สุด จะสบายขนาดไหน เรื่องนี้มีมูลเป็นไปได้น่ะครับ เพราะเศรษฐีน้ำมันยังมาเช่าที่ดินทำนา ส่งข้าวกลับประเทศตัวเองเลย

ผมแค่คิดเล่นๆ น่ะครับ

ขอบคุณครับ

ดิฉันทำงานประจำมากว่า 20 ปี ในสายอาชีพที่ใครๆก็บอกว่าเป็นงานที่สร้างความเครียด งานหนัก และกดดันพอสมควร ระหว่างทางก็เจอะเจอปัญหาในการทำงานสารพัด หลายครั้งตัดสินใจออกจากงานโดยที่ยังไม่มีงานทำ อาจเป็นคนโชคดีอยู่บ้างที่ว่า ประเดี๋ยวก็มีคนกลับมาตามให้ไปทำอีกอยู่เรื่อยๆ จนดิฉันเบื่อว่าชีวิตการทำงานเป็นลูกจ้าง ถ้าเรายังมีแรงดี ทำให้เขาสุดๆ เขาก็รักเขาก็เอ็นดู แต่มองไปรอบตัว เพื่อนพี่ที่ร่วมงานบางคนเขาอายุเยอะแล้ว หมดไฟแล้วแต่ต้องทนทำ เพราะไม่มีทางเลือก

ดิฉันไม่อยากอยู่ในสภาพที่ต้องทนทำ หรือต้องทนเพราะไม่มีทางเลือก ดิฉันใช้เวลาคิดอยู่หลายปี แล้วนี่คือสิ่งที่ดิฉันสร้างความเปลี่ยนแปลงให้ตัวเอง

1. คิดใหม่ว่าดิฉันจะไม่ทำอะไรเพียงเพราะเงิน แต่ไร้ความสุข

2. ดิฉันค้นพบว่าดิฉันชอบต้นไม้และความเรียบง่าย

3. ดิฉันสรุปว่า ทฤษฏีเศรษฐกิจพอเพียงของในหลวงคือคำตอบ

4. ถึงแม้ดิฉันยังทำงานประจำในกรุงเทพ แต่ดิฉันเริ่มทำในสิ่งที่เป็นความมั่นคงส่วนตัวและครอบครัวในอนาคต

คือสร้างที่อยู่ที่กินให้กับตัวเอง ไม่ว่าจะเกิดอะไร จะอีกกี่วิกฤต จะดูไบ ยูเอส ยุโรป หรือฟองสบู่ในจีนจะแตก แต่ดิฉันมีครัวที่มีผักปลาให้เก็บกิน แค่ว่าใจเราพอ ไม่ทุกข์ร้อนกับใคร ที่มีมากกว่า ก็น่าจะเป็นสุขได้นะคะ

    อ่านเรื่องนี้แล้วนะครับ เดี๋ยวจะน้อยใจว่าผมยังไม่อ่าน แต่คิดว่าคงต้องตอบยาว เลยยังไม่ได้ตอบการที่มีภาระ มีครอบครัว มีลูกที่ต้องส่งเสียให้เรียน การที่จะออกมาทำเกษตรเลยนี่ทำไม่ได้แน่นอนครับ เพราะช่วงแรกที่เริ่มอาจไม่มีรายได้ หรือมีก็น้อยอยู่ การที่จะออกมาในภาวะที่มีอะไรที่ต้องรับผิดชอบนี่ ต้องวางแผนดีๆ อย่างน้อยก็ต้องมีเงินเก็บ เพียงพอสำหรับตัวเอง และครอบครัว ถ้าเป็นไปได้ ทำงานประจำไปด้วย ทดลองทำสวนปูทางให้ตัวเองไปก่อน พร้อมเมื่อไรค่อยลงเต็มตัว

ผมคิดแบบของผมว่า ทำเกษตรนี่ ช่วงแรกทำให้มีกินก่อนดีที่สุด แล้วค่อยๆ ศึกษาหาลู่ทางไป เพื่อนมี สังคมมี เดี๋ยวมันก็ไปของมันเอง แต่ที่สำคัญอย่าลืมความพอเพียง

ในเมื่อเรามีภาระที่จะต้องรับผิดชอบ เราก็เริ่มจากปลูกน้อยๆก่อนค่ะ ทำงานประจำไปด้วย ปลูกผักไปด้วย เอาแค่พอกินก่อน แล้วค่อยขยับขยายเรื่อยๆ บางครั้งเราอาจไม่ต้องเลิกงานประจำก็ได้ ทำควบคู่กันไปเลย ดาคิดว่าคำว่าพอเพียง ไม่ได้หมายถึงต้องปลูกผัก ต้องเป็นเกษตรอย่างเดียวนะค่ะ แต่ดาคิดว่า น่าจะหมายถึงการใช้ชีวิตให้พอดี กับรายรับ รายจ่ายของแต่ละคน เพราะฉะนั้นสิ่งที่พอเพียงสำหรับเรา อาจไม่พอเพียงสำหรับอีกคนก็ได้ เราก็ต้องมาประยุกต์ใช้กันไป

ดิฉันเคยคิดเหมือนคุณเลย ตอนแรกที่เราทำมักเจอแต่อุปสรรค์ค่ะ แต่พอเราเรียนรู้ที่จะอยู่กับสิ่งที่เราต้องการแล้วมันจะมีความสุขและเรียนรู้ได้เร็ว แล้วเราจะรู้วิธีแก้ปัญหาและผ่านพ้นมันมาได้ค่ะ 

   พูดง่ายๆ พอเราก้าวเข้าไปสู่วิธีการเกษตรจริงๆ เราก็จะค้นพบวิธีเอาตัวรอดได้เอง  เพียงแต่เราไม่ยอมแพ้เสียก่อน (ยิ่งพูดยิ่งฟังยากป่าวอะเนี่ย )  

   เราทำในสิ่งที่รัก   มักทำได้ดีที่สุดค่ะ