ปัญหาเรื่องน้ำ เครียดแล้วครับ

หมวดหมู่ของบล็อก: 

       เมื่อวานน้ำที่สูบไว้ รดน้ำผักและต้นไม้ไปหมดแทงค์ จะสูบน้ำใหม่ก็สูบไม่ขึ้น คิดว่าก็จะรอตอนเช้าเมื่อระดับน้ำเพิ่มขึ้นมาก็น่าจะสูบได้ แต่ระดับน้ำในบ่อกลับไม่เพิ่มขึ้นมา ทำให้สูบน้ำไม่ได้เลย ทำยังไงดีล่ะครับคราวนี้ ผักต่างๆที่ปลูกไว้รอบบ้าน และในสวนหลังบ้าน ต้องปล่อยให้มันตายไปต่อหน้าต่อตาอย่างนั้นเหรอ เครียดคิดอะไรไม่ออก ผมก็โทรปรึกษา 1111 เจ้าหน้าที่รับเรื่องครับ แต่ก็ไม่หวังอะไรมาก คิดว่าคนที่มีเรื่องเดือดร้อนมากกว่าผมคงมี 

     สระที่ขุดไว้น้ำแห้งไปนานแล้ว อันนี้ก็ไม่เท่าไร แต่บ่อน้ำตื้นที่เป็นเส้นเลือดหลักของบ้านนี่สิ น้ำมาแห้งเอาตอนนี้ ลำพังใช้ในครัวเรือนก็น่าจะพอ แต่วันนี้สูบน้ำไม่ขึ้น เพราะระดับน้ำไม่เพิ่มขึ้นมา ต่อไปก็คงไม่เพียงแต่ต้นไม้พืชผักที่ไม่มีน้ำรด คนก็จะไม่นีน้ำใช้ไปด้วย ไม่เคยเครียดอะไรแบบนี้มาก่อนเลยครับ 

ความเห็น

เป็นแบบนี้ทั่วประเทศเลยนะ ขนาดที่สุพรรณน้ำไม่เคยแห้ง ยังแห้งเลย

เจาะบ่อบาดาลมันจะออกมั้ย  เห็นใจอย่างมากเลยนะ

พอเพียง และ เพียงพอ บ้านไร่จันทร์เจ้า 

เจาะบาดาล ไม่ใช่ทางออกครับ

  1. บริเวณที่ผมอยู่ร้านที่รับเจาะบาดาลบอกว่าไม่นีน้ำ
  2. สองค่าเจาะแพง ราคา 80,000 จนถึง 120,000  แพงมากครับ

ทำไมถึงพันฮั่น  ฟังดูจะแพงกว่าแถวตะวันออกนะ   หรือว่า ผู้ประกอบการบ้านเรามันน้อย ไม่มีการแข่งขัน

ตามรอยพ่อคิด ด้วยวิถีชีวิต ที่เพียงพอ

ช่วยส่งแรงใจแทนแล้วกันนะSmile

พอเพียง และ เพียงพอ บ้านไร่จันทร์เจ้า 

น้องโสทรใส่ตัวเลขผิดหรือเปล่านะ  ทำไมแพงขนาดนั้น  เจ้ขุดเมื่อไม่นานมานี่  เฉพาะค่าแรง 3000 ค่าอุปกรณ์ก็ไม่เท่าไหร่  แต่ของเจ้น้ำเป็นสนิม รดต้นไม้ได้ดีใช้อาบซักผ้าไม่ได้ แถวนั้นน้ำเป็นสนิมหมดเลย

สี่พันค่ะ เมือปี 51  เจาะลึก  26  เมตร  น้ำใส 

สามปีที่แล้วผมไปถามราคา 4 นิ้วแปดหมื่น 6 นิ้วแสนสอง

ไม่กี่วันมานี้ให้พี่สาวไปถามร้านที่พี่สาวเขารู้จักกัน เขาบอกว่าแสนสองแต่ถ้าเจาะก็ลดให้ได้อีก
แต่ผลการเชคข้อมูลพื้นที่บริเวณบ้านผมไม่สามารถเจาะบาดาลได้ มีชั้นหินอยู่
ถึงเจาะมีน้ำก็ไม่เจาะหรอกจะเอาเงินที่ไหนตั้งแสนสอง

เข้าใจว่า เจาะ  สเมิร์ฟ  หรือเปล่า ถ้าอันนี้แพงแน่นอนค่ะ

พอเพียง และ เพียงพอ บ้านไร่จันทร์เจ้า 

อุตส่าห์เปิดเครื่องแต่เช้ายังไม่ทันพี่จันทร์เจ้าขา วันหลังต้องตื่นแต่ดึกซะแล้ว

เริ่องน้ำเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดจริงๆ ภาคใต้ถึงแต่จะมีปริมาณน้ำฝนเยอะ แต่ถึงหน้าแล้งก็ไม่มีน้ำใช้กัน ขนาดน้ำประปายังต้องแบ่งโซนปล่อยน้ำเพราะน้ำไม่พอ ปัญหาอย่างนึงน่าจะมาจากการจัดการน้ำ โดยเฉพาะระบบชลประทาน หลังจากย้ายมาอยู่ภาคกลางทำให้ได้เห็นว่าที่นี่น้ำมันดีจริงๆ เป็นเพราะระบบชลประทาน เหมือนจะเป็นโครงข่ายใยแมงมุมเลย เขาทำนากันปีละ 3 หน ต่างกันที่บ้านที่พัทลุง บางปีไม่มีน้ำจะทำนาทั้งๆที่เป็นหน้าทำนา ต้องรอน้ำจากน้ำฝนเพียงอย่างเดียว ฝายคอนกรีตกั้นห้วยเพื่อส่งน้ำมาที่นา ตอนหลังพังไม่มีงบประมาณจากราชการมาช่วยเหลือ เลยต้องเลิกทำนากัน หันมาปลูกยาง เพราะมันต้องการน้ำน้อยกว่าข้าว ที่นากลายเป็นสวนยาง กรีดยางไปซื้อข้าวกิน

ชลประทาน ก็พึ่งยากครับ แต่พัทลุงน่าจะดีกว่าตรัง

หน้า