ขนมจากภูมิปัญญา "ลอดช่องเขียว"

ไม่แปลกใจที่ผู้เฒ่าผู้แก่ตจว. ถึงได้แข็งแรง

ออกกำลังและทานของที่มีประโยชน์จริงๆค่ะ

:love: :love: :love:

ตอนเด็กๆ ก็ช่วยแม่เฒ่าทำขนมเปียกปูนอยู่บ่อยๆ ค่ะ

มีหน้าที่หาใบเตย และผักหวาน มาตำๆ คั้นเอาน้ำมาผสมกับแป้ง

ได้สีธรรมชาติ ปลอดภัย และมีกลิ่นหอมค่ะ

และมีหน้าที่ในการกวนขนม กวนซะกล้ามขึ้นเลย

เวลาขนมเริ่มหนืดๆ จะกวนยากขึ้น ต้องใช้ความพยายาม ไม่งั้นขนมไหม้ค่ะ

ครกแบบนี้แถวบ้านไม่ค่อยมีแล้วค่ะ

น้องแจ้วที่แบ่งปันประสบการณ์และภูมิปัญญาท้องถิ่น

พี่แจ้ว อากาศร้อนๆเอาลอดช่องมายั่วน้ำลายพันนี้..บาปนะค่ะ

...พี่แจ้ว..ในน้ำที่กรองขนมใส่ เค้าจะใช้น้ำปูนใสค่ะ

ตอนยังเด็กแม่เคยพาทำ...มีหน้าที่ช่วยโม้แป้งโดยเครื่องโม่หิน

กินตอนตักจากน้ำใหม่ๆอร่อย หอมติดใจ...ทุกวันนี้หาทานยากแล้วค่ะ

ถ้าได้ซดลอดช่องหวันเที่ยง ๆ นะ...ได้แรงอกนิ

ได้ความรู้ดีจังครับ สมัยนี้คงใช้เครื่องจักรทำกันหมดแล้ว ตอนเด็กๆเวลากินลอดช่องเสร็จ ก็จะขอยายกินน้ำในหม้อแช่ตัวลอดช่อง มันได้ความกลมกล่อมดีเวลาได้ซดน้ำลอดช่องด้วยถ้วยสังกะสี

เห็นคนทำแล้วแน่ใจว่าอร่อยแน่ๆ ฝีมือภูมิปํญญาท้องถิ่น :cheer3:

ตอนเด็ก ๆ แม่ทำประจำเพราะทำได้ครั้งละมาก ๆ เป็นโคม ๆ เลย เพราะลูกหลายคน กินได้หลายวัน ทำง่ายด้วย...........:cheer3: