สาวน้อยเข้ากรุง(ประทับใจไม่มีวันลืม)

ตั้งแต่ยื่นใบลาไปประชุม กทม. ไม่ได้คาดหวังว่าจะได้เจอสมช. ด้วย ความเป็นสาวชนบท...555.. เขียนให้ดูดีหน่อยหนึ่ง...คิดว่าจะไม่ได้เข้าบ้านสวนทั้งอาทิตย์แน่...แต่ได้รับข้อความจากแก้วว่า..เรื่องที่สถานที่ประชุมเผื่อจะมาเจอ.. ตัวเราก็ไม่กล้าไปไหนคนเดียวเสียด้วย ถึงอายุจะย่าง 40 แล้วก็ตาม..แต่ได้ขอเบอร์แก้วไว้ ...ด้วยความคิดว่าไปไม่ถูกก็โทรถามทางแก้วแล้วกันละเน้อ.... จน ถึงวันที่ 5 เดินทางมากทม. เวลา 15.00 น. โทรศัพท์ ตกน้ำเฉย..เบอร์แก้วหาย..เบอร์มะโหน่งหาย เพราะเก็บในเครื่อง...ทำไงละที่นี้...เผ่นไปซื้อโทรศัท์ใหม่ก่อนขึ้นรถ..เวลา 15.30 น. เป็นการเดินทางที่ฉุกละหุกที่สุด....แต่โชคดีที่หอบโน๊ตบุคมาทำงานด้วย เลยต่อ wifi  ของโรงแรมได้...จึงได้มีเบอร์ติดต่อแก้ว....แก้วบอว่าได้นัดพี่น้องบ้านสวนแล้ว....และหาที่นัดเจอ...อันตัวเราก็อย่างที่เล่าแต่แรก...ไม่สันทัดเมืองกรุงเสียด้วย ..เลยสารภาพกับแก้วตรงๆ..ว่าถ้าให้พี่ไปเองพี่ไปไม่ถูก...น้องก็น่ารักเหลือหลาย อุตส่าห์ขับรถมารับถึงที่พัก...แล้วต้องขับรถย้อนกลับไปที่นัดหมายอีกเกือบชม....คิดดูละกันค่ะว่า...ตอนออกจากโรงแรม ลุงพีโทรมาว่า อีก 1 ชม. ถึง

ปรากฏว่า น้อยกะแก้วไปถึงพร้อมลุงพีเลย...

ไปถึงเจอสาวน้อยตาคม นั่งกินไอติมคอย...ล่วงหน้าไป 1 ถ้วยแล้ว...รูปของแก้วแฟลตไม่ขึ้น

 รูปนี้ใช้แฟลตแล้วนะคะ

ตามมาด้วยพี่ชายสุดหล่อ(ฝาแฝดน้าเน็ก) กับหลานชายที่สุดหล่อไม่แพ้กันน้องขงเบ้ง...

โชคดีจังค่ะที่ได้เจอพี่ดงดม..ก่อนพี่จะไปเมืองนอก...และขอบคุณสำหรับ...อาหารมื้อเย็นที่นี่ค่ะ...

สุดท้ายหากน้องขงเบ้ง..ยังไม่มีคนจองขอจองไว้ให้หลานสาวได้หม้าย...จองกันเห็นๆๆ...ตามมาด้วยน้องจ๋า..สาวใต้ตาคมอีกคน...น้องจ๋ามาถึงน้อยยิ่งหมอง...555..เพราะน้องจ๋าทั้งสดใส..

.และคุณลุงที่แสนจะใจดีของบ้านสวนเราอีกท่าน...ลุงพี...ก็ตามมาถึงไล่เลี่ยกัน

.พวกเราคุยกันแบบไม่รู้สึกหิว..จนกระทั่ง..1 ชม...ผ่านไป....พนักงานเดินมาถามว่า..

จะสั่งอะไรเพิ่มไหมคะ

แง่ว...เลยมองหน้ากัน..งงๆ..ก็ยังไม่สั่งอะไรเลย...มัวแต่คุยๆและก็คุย..อ้อ...ของฝากสิเต็มโต๊ะ

เลยต้องรีบสั่งก่อนที่จะโดน พนักงานค้อนอีกรอบ...เป็นเมนูเด็ดที่พี่ดงดมแนะนำมาค่ะ

ถึงเวลา เกือบทุ่ม..พี่ดงดมติดภาระกิจ..ลับ...เลยขอเก็บภาพไว้...

โดยฝีมือของแก้ว...คนน่ารัก..แต่ขอเป็นเบื้องหลัง

และพี่ทรายที่เดินทางมาถึง...พี่ทรายขอเป็นสาวนอกจอ..เช่นเดียวกับแก้วค่ะ...ไม่เหมือนสามสาว แอน น้อย จ๋า ที่สู้กล้องตลอด

วันนี้นอกจากได้พบปะพี่น้อง...ยังได้รับการบ้านกลับมาทำต่ออีกด้วย  การบ้านจากลุงพี และแก้ว  มะเขือส้ม งาม้อน บวบยักษ์ ฟักข้าว ฟ้าทะลายโจร

นี่ก็หนังสือจากแก้ว...ช่างรู้ใจ.. วิถีพอเพียง...กำลังสนใจอยู่พอดี

น้ำฟักข้าว..ของพี่น้อยได้มีโอกาสได้ลิ้มลอง..เพราะความใจดีของลุงพี..ที่อุตส่าห์แวะมาฝากอีกรอบ..เสียดายจังไม่เจอลุงพี..มัวแต่เถลไถลอยู่ในห้องเรียนวารีบำบัด...อยากจะบอกว่าน้ำฟักข้าวอร่อยมากเลยค่ะ...ชื่นใจๆๆๆ

สุดท้ายเมล็ดมะรุม จากแก้ว...ที่อุตส่า กลับไปนั่งแกะเมล็ด...แล้วนำมาฝากในวันก่อนกลับ...เมื่อได้ยินน้อยบอกว่าจะเอามาเพาะแจกชาวบ้าน... จากการคุยกันเรื่องเมล็ดพันธ์ ทำให้รู้ว่ากว่าจะได้มาแจกอย่างที่เห็น แก้วต้องมานั่ง บรรจุ เขียนชือเมล็ดพันธุ์  เขียนซอง  โห...ไม่ใช่จะง่ายๆ... น้อยแค่นั่งแกะเมล็ดมะเขือ ได้ 10 กว่าลูก ก็ขี้เกียจแล้ว  แถมบางเมล็ดพันธุ์...ยังปล่อยให้ขึ้นราอีก... แก้วยังสอนวิธีการเก็บเมล็ดพันธุ์ไว้ได้นานอีกด้วย...ใครที่ได้รับเมล็ดพันธุ์จากแก้ว...นับโชคดีนะคะ...เพราะผู้ให้ตั้งใจอย่างเต็มเปี่ยมที่จะให้ทุกคนได้รับเมล็ดพันธุ์ดีๆๆไปขยายพันธุ์ต่อไป

      โลกออนไลร์หลายๆคนบอกว่าน่ากลัว...แต่มิตรภาพที่ได้สัมผัสและได้รับครั้งนี้...

เป็นมิตรภาพที่ประทับใจไม่มีวันลืมจริงๆค่ะ...

ขอบคุณสำหรับการต้อนรับ...ที่แสนประทับใจค่ะ...