เรื่องของคนมีลำไส้แต่ไม่ใช่กระสือ

เหตุใดลำไส้จึงรั่ว : จะมีอะไรมาทำให้ลำไส้รั่วนอกจากอาหาร และยา ที่เรากินเข้าไป และรวมไปถึงความเครียด อาหารที่ส่งผลโดยตรง ได้แก่ พวกแป้ง น้ำตาล และข้าวขัดขาวทั้งหลาย การทานอาหารซ้ำซาก ไม่ว่าจะไปใหนก็กินแต่เมนูเดิมๆ ทั้งอาทิตย์ ไม่กินผักไม่กินผลไม้เลย แบบนี้รับรอง ไส้ทะลุแน่ๆ เพราะร่างกายได้รับสารอาหารเดิมๆ สารเคมีก็มีโอกาสเข้าไปสะสมในลำไส้

แหล่งอาหารรักษ์ลำไส้: อาหารที่เป็นมิตรกับลำไส้ได้แก่ อาหารที่มีไวตามินเอ ไวตามินอี และสังกะสี ผักที่สุดยอดมิตรแท้ของลำไส้ก็คือ "มะเขือเทศ"

(ภาพมะเขือเทศจากตลาดนัด) ที่นอกจากจะมีไวตามินหลายชนิดแล้ว ยังมีสุดยอดสารต้านอนุมูลอิสระทรงพลังอย่าง" ไลโคปีน" ที่ต้านการติดเชื้ออย่างได้ผล และมีน้ำตาลโมเลกุลขนาดกลาง(FOS) ทำหน้าที่เป็นสารอาหาร "พรีไบโอติกส์" ช่วยทำลายแบคทีเรียตัวร้าย และเกื้อกูลแบคทีเรียตัวดีในลำไส้อีกด้วย

(ภาพมะเขือเทศจากตลาดนัด) มะเขือเทศจะให้ประโยชน์สูงสุดเมื่อผ่านความร้อน แม้ว่าไวตามินจะเสียไปบ้าง แต่ "ไลโคปีน" กลับเพิ่มมากขึ้น หากใครที่ชอบทานมะเขือเทศแช่เย็น ก็ควรนำออกมาวางไว้ให้หายเย็นก่อนทาน เพราะความเย็นจะทำให้ไลโคปีนลดลง

(ภาพนี้ถ่ายมาจากตลาดนัดเช่นกัน) นอกจากนี้อาหารชนิดอื่นๆ ที่มีประโยชน์ต่อลำไส้ โยเกิร์ต น้ำผึ้ง แก้วมังกร กล้วยหอม (อั๋ยย๋ากล้วยหอมหรอ oddzyกินไม่ได้ค่ะ ขืนกินเข้าไปตายแง๋แก๋) หน่อไม้ฝรั่ง หอมหัวใหญ่ กระเทียม และข้าวสาลี

ทำอย่างไรเมื่อลำไส้รั่ว: ปรับตัวเรื่องอาหารการกิน งดกินแป้งและน้ำตาลขัดขาว และหันมากินข้าวไม่ขัดสี หรือน้ำตาลทรายแดง กินอาหารให้หลากหลายขึ้น กินผักและผลไม้ดื่มน้ำมากๆ เพื่อช่วยการทำงานของร่างกายทั้งระบบ งดเครื่องดื่มกาเฟอีนและแอลกอร์ฮอที่จะไปกระตุ้นลำไส้ให้ทำงานผิดปกติ ทานอาหารให้ตรงเวลา ออกกำลังกายเบาๆ ให้ร่างกายมีภูมิต้านทานสู้กับโรค ทานอาหารให้ครบ 5 หมู่

ปรับสภาพจิตใจ อย่างไรก็ดีควรเลือกวิธีที่เหมาะสมกับตัวเองมากที่สุด อาจจะเลือกไปปฏิบัติธรรม  ท่องเทียว พักผ่อน และที่สำคัญพักผ่อนให้เพียงพอ

อาการลำไส้รั่วอาจจะฟังดูน่ากลัว เพราะอาจะนำไปสู่โรคอื่นๆมากมายที่จะตามมา แต่เราก็รักษาและป้องกันได้ด้วยตัวเราเอง ทั้งเรื่องการกิน และการพักผ่อน

 ขอขอบคุณข้อมูลจาก นพ. กฤษดา ศิรามพุธ แพทย์ด้านเวชศาสตร์อายุรวัฒน์และผู้อำนวยการศูนย์เวชศาสตร์อายุรวัฒน์นานาชาติ จากนิตยสาร Health&Cuisine ฉบับที่ 120 หน้า 32-33

และขอขอบคุณบ้านสวนพอเพียงแห่งนี้สำหรับพื้นที่น้อยๆ

"ยังไม่ถึงคราวตายก็ไม่วายชีวาวาส ใครอาฆาตเข่นฆ่าไม่อาสัญ

ยังไม่ถึงคราวตายก็ไม่วายชีวาวัน แม้แต่ไม้จิ้มฟันแทงเหงือกยังเสือกตาย"

(กลอนของใครไม่รู้ แต่ก็ขอขอบคุณมา ณ ที่นี้ด้วย)