ก้าวแรกแห่งความฝัน

หมวดหมู่ของบล็อก: 

วันนี้เป็นอีกวันหนึ่งที่รู้สึกตื่นเต้น...และใจหายแว๊บๆ ก้อวันนี้เป็นวันที่เล็กต้องเขี่ยน..ใบลาออก..พอจะออกจริงๆมันก็รู้สึกใจหายเหมือนกัน ทั้งที่เล็กก็เตรี่ยมตัวมานานแล้ว ก้ออย่างว่าแหละเราเคยทำแบบนี้มาตั้ง 10 กว่าปีแล้วเนอะ...วันนี้เราพร้อมที่จะก้าวออกมาจากระบบมนุษย์เงินเดือน...มาเป็นเกษตรกรอย่างที่เราคิดและอย่างทำมาตั้งนานแล้ว...แต่ตอนนั้นเรายังไม่พร้อมหลายๆอย่าง...ตอนนี้เราพร้อมเกือบ 100 % ...มีหลายคนถามว่าอายุยังน้อยอยู่จะรีบออกไปทำไม..แต่เล็กกลับคิดว่าอายุน้อยยิ่งต้องรีบออกมาลอง..เพราะหากลองแล้วรู้ตัวเองว่าไม่ใช่สิ่งที่ชอบ..เรายังมีเวลาได้เริ่มต้นใหม่ได้อีกหลายหน...แล้วคุณละกล้าที่จะเริ่มต้นหรือยัง?


 

ความเห็น

ถึงผู้ใหญ่ไม่ชวน...ก็ต้องออกอยู่ดี เพราะพร้อมที่จะทำแล้ว อิอิอ

น้องเล็ก

ลองก่อน ผิดก่อน แก้ไขก่อน สำเร็จก่อน

ถ้าออกมาเมื่ออายุเยอะ ถ้าผิดพลาดจะไม่มีเวลาและแรงที่แก้ไข

สุข สนุกทุกๆวัน และขอให้สำเร็จดังใจหมายนะครับ

อีกไม่นานจะตามไป........สู้ครับ

เป็นกำลังใจให้นะคะ ก้าวใหม่ก้าวนี้ขอให้ประสลความสำเร็จค่ะ

 

 

"ขอบคุณน้ำใจที่แบ่งปัน ขอบคุณบ้านสวนพอเพียง"

 ชื่นชมในการกล้าตัดสินใจ และขอให้ตั้งใจในการเมต้นครั้งใหม่ อุปสรรค มีไว้แก้ไข ไม่ได้มีไว้ให้ท้อ...หากมีความพยายามและใจรัก... ทุกสิ่งย่อมสำเร็จค่ะ....น้อยเองยังใจไม่เด็ดดี่ยวพอ เลยขอเลือกทั้งงานราษฎร์ งานหลวง..

ชีวืตที่เพียงพอ..

ถ้ามีทั้งงานราษฎร์ งานหลวงให้ทำ ก้อทำมันทั้ง2 อย่างเลยค่ะ....ไม่เห็นต้องออกมาทำเลยทำคู่ก้อได้ค่ะ

น้องเล็ก

  แต่ว่าแอ๊ปไม่ต้องลาออก แค่ย้ายมาอยู่ต่างจังหวัดเฉยๆ แต่แรกๆก็แปลกๆ ตอนนี้ปรับตัวได้แล้ว รู้เลยว่าทำไมมาช้าจัง น่าจะมาตั้งนานแล้ว ชิวิตในการปลูกผัก เลี้ยงสัตว์ นี้ดีจริงๆ สุข อิ่มใจ หาซื้อไม่ได้  ดีใจด้วยคนค่ะ

ไปแรก...คงต้องปรับตัวนิดหน่อยค่ะ...แต่ยังงัยก็บ้านเราคงไม่ยาก

น้องเล็ก

ยอมรับว่าไม่กล้าทิ้งงานตรงนี้ไปค่ะ เเต่จะพยายามทำให้มันอยู่ตัวให้มากกว่านี้ เพื่อที่จะมีเวลาได้ทำอะไรที่ชอบมากขึ้น...

ตอนนี้ปลูกผักเป็นงานอดิเรก  หลงไหลธรรมชาติเเละชีวิตชนบทอย่างที่สุด เเต่เเค่รักมันคงจะไม่พอ ลงมือเข้าจริงๆเมอาจจะไปไม่รอด เมว่านะ เมอยากมีบ้านในสวนเเละปลูกผักกินเองมากกว่าที่จะไปทำการเกษตรอย่างจริงจังเพื่อเป็นอาชีพ เมไม่ได้เก่งขนาดนั้น ถ้ามีครอบครัวช่วยมันก็คงจะง่ายขึ้น เเต่ตัวคนเดียว ยังไงก็ไปไม่รอด...ตอนนี้ขอเอาเวลาว่างไปหัดปลูกผักกินเองไปก่อนเน๊อะ

ยังไงก็ขอเอาใจช่วยนะค่ะ ...

 

เป็นธรรมดาในความผูกนัน 10 ปี

ไม่ไช่น้อยๆเลยเป็นธรรมดา

ของช่วงเวลาของชีวิต

ขอให้คุณเชื่อมั่นในการตัดสินใจของคุณนะคะ

เป็นกำลังใจให้ค่ะ   ทุกสิ่งทุกอย่าง  เริ่มต้นได้เสมอ...เพียงขอให้คุณได้เริ่ม....

อ่านเป็นริกกี้  ซะงั้น...เก่งกว่าป้าอีกที่กล้าตัดสินใจ...ถ้ามีต้นทุนและอุปกรณ์พร้อมก็ลุยเลย...อย่ากลัว...ป้านะขาดต้นทุน..ไม่ต้องมากหรอกขอที่ดินแค่ 1 ไร่ ป้าลาออกวันนี้เลย....เป็นกำลังใจให้คะ...

คิดให้แตกต่าง...แต่อย่าแตกแยก

หน้า