ส่งการบ้าน .... AR. วิชาฟักข้าว

     ที่ลุงวุ่นวายอยู่ขณะนี้ ก็คนละเรื่องเดียวกันนี่แหละ ครับ

   ขอบคุณในความอาทร ที่หลานตุ๋ยมีให้กะลุงนะครับ

      สำหรับเรื่องดวงตา ก็อย่างที่เคยบอกครับ ลำหรับลุงถือว่าเรื่องปกติ ไม่มีอะไร และไม่น่าห่วง

   เรื่อง menus อาหาร ลุงชอบทำทานเอง มากกว่า หาซื้อ เพราะไม่ชอบผงชูรส ทั้งรสชาติ ไม่สนองตัณหาลิ้นอีกด้วย .... ที่แน่ ๆ ... เป็นการฝึกให้ใจเย็น ที่จะต้องรอ - คอย ทุกสรรพสิ่งที่เรา "อยาก" จะได้เห็นว่า เวลา เป็นเรื่องสมมติ .... มี / ไม่มี .... สั้น / ยาว ... เป็นเรื่องที่เราเข้าไปอยาก นะหลาน

    เห็นไหม บางครั้ง ...เราก็ลืมเวลา = เวลา เป็น 0

          บางครั้ง ... ยาวจัง เมื่อเราอยากผลักไส สิ่งที่ไม่สบอารณ์ให้ไปพ้น ๆ ซะที

          บางครั้ง ... สั้นมาก เมื่อเราอยาก หน่วงเหนี่ยว รัดรึง เก็บความพึงใจไว้ตน ...

     ครับ .. ปัจจุบัน มีอุปกรณ์ อำนวยความ สะดวก และย่นเวลา ในการปรุงอาหารเยอะชนิด แต่ก็ต้องแลกด้วย ทรัพย์ และราคา ค่างวด ไม่น้อยทีเดียว

    เย็น ๆ ๆ ๆ .....

      ป้าละก็ .... ขืนตอนซะหมด ไม่เหลือตอ ... !

         ถึงเวลา อยากให้จิิ๋กกี๋ มีลูก แล้วป้า จะเอาเชื้อมาจากไหนละครับ ... เดี๋ยวก็วุ่นวายอีกรอบ

   ของเขาคู่กัน ... ตอนแรกผมก็คิดอย่างป้า แต่พอตั้งสติได้ ก็หาวิธีแปลงเพศดูก่อน แต่ไม่แน่ใจว่าจะสำเร็จไหม ...

   ตอนนี้ ...  ผมจึงต้องพยายาม สู่ขอจิ๋กกี๋ มาเป็นเจ้าสาว ให้เขาอยู่กครับ