โลกที่แตกต่าง.(.ต่อ.)

อีกหนึ่งของอุปสรรค..ในการเดินทาง..

เป้าหมายในการเดินทางครั้งนี้..

พิธีเปิดการแข่งขัน..

เริ่มแข่งขัน..(ในรูปถักไหมพรมด้วยเท้าเพราะมือไม่มี)..

นนี้ตาพิการ..อาศัยสัมผัสและความรู้สึก..

ขาไม่มี..และเจ้าสาวผมเอง..เพราะอุ้มตลอด.ขึ้นรถลงรถ..ทานข้าว..เข้างานแข่ง...โชคดีที่น้ำหนักไม่มาก..แต่ผมเต็มใจทำ..และมีความสุขในการปฎิบัติ...(โดยปรกติมักจะทำตามหน้าที่ให้ดีที่สุด..ความสุขที่หลัง)

ระบบสัมผัส..เพราะเป็นใบ้..หูหนวก..ผมพูดภาษามือไม่ได้..สะกิดอย่างเดียว..บางทีน้องบอกหิว..ผมแปลว่าเจ็บคอ..น้องจะเข้าห้องน้ำ..ผมแปลน้องง่วงนอน..บางทีน้องก็หัวเราะ(แบบใบ้ๆ)เพราะขำผม..ส่วนผมมึนตึบ..น้องแข่งตัดเย็บเสื้อผ้าสตรี..

ผู้เข้าแข่งข้นอีกคน..มือพิการ..

ตัวอย่างผลงานผู้พิการ...

หมดสภาพ..

งานแข่งขันครั้ง..สำหรับผมแพ้ชนะ..รางวัลไม่สำคัญ..เพราะคนพิการบอกว่า..ขอบคุณมากที่ให้โอกาสและเห็นพวกหนูเป็นคนๆหนึ่งที่มีตัวตนในสังคม...เบี้ยเลียงไม่เหลือซื้อเลี้ยงผู้พิการ..แต่เมื่อเทียบแล้ว..เป็นเงินจำนวนน้อยเหลือเกิน..กับรอยยิ้มและความสุขของผู้พิการ...