ลุงยามจอมซ่า ท้าชกลูกท่านประธานฯ

ได้เห็นภาพถ่ายฝีมือน้องโกโก้ตอนงานวันเกิดเว็บ ผมทึ่งในสายตาและมุมมองของเด็กคนนี้ ว่าจะเขียนบอกท่านประธานตั้งแต่ตอนนั้น ก็มีเรื่องอื่นๆมาเป็นเหตุให้ลืมไปเสียสนิท (ตามวิสัยคนชรา)

เมื่อสี่สิบปีก่อน ผมแอบเอากล้องถ่ายรูปพ่อมาหัดถ่ายรูปด้วยการออมเงินไปซื้อฟิล์มแล้วให้เจ้าของร้านถ่ายรูปช่วยใส่ฟิล์มให้ จากนั้นก็ถ่ายรูปเพื่อนและญาติๆ พอเอาฟิล์มไปล้าง (ถ่ายแล้วต้องรีบล้างเพราะกลัวเหม็น ) แล้วเอามาให้พ่อดูเพื่อขอสตางค์ไปอัดรูป พ่อให้มาห้าสิบบาทบอกว่าคงมีรูปดีไม่ถึงสิบรูป และก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ มีรูปดีเพียงห้ารูปจากการถ่าย 37 รูปลงฟิล์มครั้งแรกในชีวิต จากนั้นจึงมุมานะหาความรู้ด้วยการอ่านบทความจากหนังสือต่างๆตามห้องสมุด ซักถามช่างภาพที่มาถ่ายรูปตามงานต่างๆ เก็บออมเงินมากขึ้นสำหรับซื้อฟิล์มมาหัดถ่ายและเป็นค่าใช้จ่ายในการอัดขยายภาพ พอเริ่มที่จะสามารถรับจ้างถ่ายรูปให้เพื่อนๆในโรงเรียนได้แล้ว ก็มีอันต้องย้ายเข้ามาอยู่กทม. ซึ่งเป็นทั้งผลดีและผลเสีย ข้อดีคือค่าใช้จ่ายในการซื้อฟิล์ม ล้าง อัดขยายรูปถูกลงกว่าเดิมมาก ข้อเสียคือการถ่ายรูปในกรุงเทพฯเป็นเรื่องธรรมดามากใครๆก็ทำได้ ดังนั้นจึงเป็นการยากที่จะหารายได้จากการรับจ้างถ่ายรูปเป็นงานอดิเรก แต่ก็มีผลดีตามมาคือทำให้ผมถ่ายรูปได้ตามใจชอบ ไม่ยึดติดกับแนวทางตามตำรา สามารถพัฒนาฝีมือและแนวทางของตนเอง

แต่พอเห็นรูปถ่ายของน้องโกโก้แล้วทึ่ง เด็กคนนี้มีแนวทางการถ่ายรูปคล้ายๆผมมาก ลองเปรียบเทียบดูกันเองนะครับ

อ้อ...เกือบลืม ต้องการเปรียบเทียบรูปถ่ายให้เห็นมุมมองกันแบบจะๆ กรุณาใช้เม้าส์ของท่านให้เป็นประโยชน์นะครับ

ภาพถ่ายกลางถนน

ภาพใบไม้โคลสอัพ

ภาพฆ้องโคลสอัพ

สระมรกต

ภาพรองเท้าของคนที่เข้าไปทำบุญ

คงเชื่อแล้วใช่มั๊ยครับว่าไม่ใช่เหตุบังเอิญ เด็กคนนี้มีมุมมองที่ไม่ธรรมดา (ที่ท่านประธานฯเปรยว่า "ไม่รู้ว่าถ่ายอะไรมา") ฝากท่านประธานให้โอกาสแกได้ถ่ายรูปบ่อยๆเท่าที่เวลาและโอกาสจะอำนวย (ตอนนี้ไม่มีค่าใช้จ่ายเพิ่มอีกแล้วเพราะเป็นกล้องดิจิตอล) แนะนำเว็บภาพถ่ายให้น้องเค้าเข้าไปดูไอเดียคนอื่นๆที่ www.multiply.com (อาจต้องช่วยสมัครสมาชิกให้ก่อนน่ะครับ) รึไม่ก็ใน Flickr, Picasa

ตอนนี้ก็อยู่ที่ดุลย์พินิจของท่านแล้วว่า ระหว่างลุงพี มุมแดง(ไม่ใส่เสื้อแดงแน่นอน) กับน้องโกโก้ มุมน้ำเงิน(ลูกท่านประธาน) สมาชิกเชียร์ฝ่ายไหนกันครับ...............   ฮ่าๆๆ