นำภาษาใต้มาให้หัดแหลง

หมวดหมู่ของบล็อก: 
มาหัดแหลงกั้นเด้โหมเรา
1. ฉับโหยง   ไม่แน่ใจว่าจะเป็น "หยับโหยง" หรือไม่ ถ้าใช้ หมายถก ไม้หก หรือ กระดานหก ที่กระดกขึ้นลง  หากเปรียบจากสำนวนว่า "หยับโหยงโพงไม้เรี้ย ผัวเล่นเบี้ย เมียเล่นหยับโหยง" คงต้องแปรสำนวนเอาเองนะครับ


2. สังแหย้ว มูสังแหย้ว ก็ว่า   เป็นคำเรียกสมมติตัวอะไรสักอย่างที่ไว้หลอกเด็กทารก หรือเลยกว่าทารก แต่ยังเป็นเด็ก ว่าจะมาทำร้ายหรือจับตัวเอาไปนะ ถ้าไม่หยุดร้อง เช่น "แน่งเสียต้ะ สังแหย้วมาแล้วโด้"  คือ นิ่งเสียนะจ้ะ มูสังแหย้วมาแล้วโน่น"
3. ของแหลง  หมาย ถึง ของแสลง (งดเสียบ้างก็ดี)
4. งั้นแหละเหวอ  หมายว่า อย่างนั้นเองเหรอ  เป็นอย่างนี้นี่เอง
5. แม่ไก่รังทัง เป็นสำนวนเปรียบคนที่อยู่ไม่นิ่ง ปัด ๆ เหมือนแม่ไก่หารังจะวางไข่ ไม่รู้จะลงตรงไหนดี
6. หยัดใจ หมายว่า ไว้วางใจ  ตั้งใจ  เชื่อใจ
7. คดแค็ดขดแข็ด หมายถึง ไม่ตรง คดไปคดมา เป็นรูปตัวเอส
8. เหลียด  เป็นกริยาหมายถึง ป้าย เช็ด   เช่น เหลียดปูน  หมายถึง ใช้ปูนกินหมากป้ายไว้เป็นครื่องหมาย  ใครเอาขี้หมูกมาเหลียดไว้กรงนี้หล่าว 
9. หัวสังคัง  หมายถึง หัวเป็นชันนะตุ  ถ้าเป็นสำนวน น่าจะหมายว่า ไอ้ตัวสำมะคัญ
10. ขี้เท่อ   (ไม่น่าถาม)
11. ฮาย !!!  ชาดเจ็บหัวแหม็ด

ความเห็น

มึนตึ๊บ

พี่โสทรเคยเขียนบล็อกเกี่ยวกับการอนุรักษ์ภาษาถิ่นไว้ค่ะ


สมาชิกสามารถเข้าไปเพิ่มเติมศัพท์ได้ทุกภาคค่ะ


http://www.bansuanporpeang.com/node/6981

หนัดเหนียน แปลว่า มาก มากมาย

เช่นรักน้องหนัดเหนียน  แปลว่ารักน้องมาก :bye:

ไม่หัดแหลงแล้วคะ เพราะว่าแหลงได้ตั้งแต่แหลงได้  :confused:   ต้องหัดเขียนเพราะว่าเอาภาษาใต้มาเขียนยากจังหู

ทำแค็ก  หัวที    เหิด     ถอง

เพราะชีวิต...คนเรา    เกิดมา....ไม่นาน ก็ต้องตาย
ต้องกลายเป็นความว่างเปล่า
Cr. เ่ท่าที่มี - กางเกง

มาเรียนด้วยคน.............หยัดใจ เพิ่งเคยได้ยิน...:sweating:

....ความสุขอย่างแท้จริง ด้วยหลักเศรษฐกิจพอเพียง....

ได้ความรู้อีกแล้วครับ ขอบคุณครับ


ตามมาหัดแหลงกันถิ พอดีแหลงใต้ไม่ค่อยชับเท่าไหรนิ

e-mail. puangpech_@hotmail.com

 

หย่าเถ=อย่าซน


หย่าร่ำ=อย่าร้อง

เทียมเกิด เทียมเฮย ยังไม่ค่อยเห็นใคร โจกเจก ท่าว อีเฒ่านี้ที ทำไหรไม่เคย หลกหลก กับเพื่อนพึด บอกว่าให้ แขบแขบ เข้ามั่ง  ชุ่นแต่อีกินสิื่งเดียว คั่วแต่หัวครกยาร่วง นัี่งตอยไปพลางกินไปพลาง น้ำมูกไหลอยู่ทวดทวด

 

ตอโพรกตอรือ ว่าจิไปเที่ยวภูเก็ตกับเขากัน ต้องไปหัดแหลงภูเก็ตกับเขากัน ไปหากายี ไปกินมะลิ ไปนุ่งก้อสั้น ไปใส่ก้อยาว

พันพรุยก้าไม่โร้ หัวแม่มุย รูดุย พันพรุยพรุยก้าต้องหาเวลาไปเที่ยวภูเก็ตให้ได้

เมื่อมีสิ่งนี้ๆ เป็นปัจจัย สิ่งนี้ๆ จึงเกิดขึ้น

หน้า