สมุนไพร ภูมิปัญญาโบราณ สืบสานศาสตร์แห่งการรักษา

“สมุนไพร”  เป็นสิ่งที่อยู่คู่กับมนุษย์มานานนับพันๆปี  มนุษย์ได้มีวิวัฒนาการการรักษาอาการเจ็บป่วยของตนเองและได้รู้จักสมุนไพรที่จะนำมาใช้ในการรักษาอาการเจ็บป่วยหรือโรคต่างๆ  โดยได้สั่งสมความรู้  ประสบการณ์แล้วสืบทอดกันมาจากรุ่นสู่รุ่น 

บ้างก็มีการบันทึกเป็นลายลักษณ์อักษร  จนเกิดเป็นภูมิปัญญาโบราณขึ้น   แต่เมื่อวิวัฒนาการทางการแพทย์สมัยใหม่ได้เริ่มเข้ามามีบทบาทในการรักษาโรคมากขึ้น  การรักษาโรคสมัยใหม่เห็นผลทันใจ  ทำให้ภูมิปัญญาสมุนไพรที่สั่งสมมานานค่อยๆ ลบเลือนหายไป  คนรุ่นใหม่ไม่รู้ว่าพืชชนิดไหน  มีสรรพคุณอย่างไร  จะใช้อย่างไร  จะรู้บ้างก็เพียงแค่ไม่กี่ชนิดที่ได้เห็น  ได้ยิน  ได้ฟังจากการบอกต่อและจากสื่อต่างๆ  เท่านั้น  ทางภาครัฐก็ไม่มีการสนับสนุนและวิจัยเกี่ยวกับพืชสมุนไพรอย่างจริงจัง  มีพืชสมุนไพรของไทยหลายชนิดที่ต่างประเทศนำไปวิจัยแล้วจดสิทธิบัตร
         
         จนเมื่อ  พ.ศ.  2535  รัฐเริ่มกลับมาเห็นคุณค่าของสมุนไพรไทยอีกครั้งและได้แถลงนโยบายต่อรัฐสภาไว้เมื่อวันที่ 21 ตุลาคม 2535 ว่า  " ให้มีการผสมผสานการแพทย์แผนไทยและสมุนไพรเข้ากับระบบบริการสาธารณสุขของชุมชนอย่างเหมาะสม"  นั้นจึงเป็นหนทางที่จะทำให้สมุนไพรกลับมามีบทบาทในการรักษาโรคมากยิ่งขึ้นในยุคปัจจุบัน
       
          หลังจากรัฐบาลได้มีนโยบายให้มีการผสมผสานการแพทย์แผนไทยและสมุนไพรเข้าไปในการรักษาแล้ว  การใช้สมุนไพรในการรักษาก็มีมากขึ้น  หลายโรงพยาบาลได้มีการสั่งจ่ายยาแผนปัจจุบันร่วมกับสมุนไพรให้กับผู้ป่วยด้วย  หลายหน่วยงานได้จัดตั้งกลุ่มทำสมุนไพร  และมีการส่งเสริมการปลูกสมุนไพรอย่างแพร่หลาย

          ผมเป็นผู้หนึ่งที่เห็นความสำคัญของสมุนไพรที่มีมาแต่บรรพกาล  จึงอยากเขียนบทความที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับสมุนไพร  เพื่อเป็นการเผยแพร่ความรู้เกี่ยวกับสมุนไพรและแลกเปลี่ยนความรู้และประสบการณ์  และหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะเป็นประโยชน์แก่สาธารณชนไม่มากก็น้อยครับ

..........รอติดตามผลงานนะครับ....ขอเวลาเรียบเรียงก่อน.......