นั่งทบทวน

1 เมษายน 2550

ก็สองเดือน กับประมาณ 5 วัน ที่กลับมาอยู่บ้าน หลายสิ่งหลายอย่างที่ได้วาดฝันเอาไว้ก็ได้เสร็จไปบ้างพอที่จะเริ่มลงมือทำอะไรได้บ้างแล้ว ไม่ว่าจะเป็นระบบประปาเข้าสวนและใช้ในบ้าน ด้วยแท้งค์ 2000 ลิตร สูง 9 เมตร เรือนเพาะชำก็พอจะลงมือเพาะอะไรได้บ้างแล้ว ผมเป็นคนค่อนข้างแปลก เรือนเพาะชำเป็นสิ่งที่ผมใฝ่ฝันอยากจะมีตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม วันนี้ผมก็ได้ทำให้ตัวเองแล้ว และทำเพียงลำพัง ด้วยงบประมาณจำกัดจึงต้องทำแบบง่ายๆ เสาไม้ไผ่ตง หาได้ในบริเวณเนื้อที่บ้านไม่ต้องไปซื้อหา คาดด้วยเหล็กท่อน้ำ และลวด เรือนเพาะชำขนาด 9X6 เมตร ในตอนเริ่มต้นนี้ก็พอที่จะเพาะชำอะไรได้แล้ว เล็กไปหรือใหญ่ไปก็ยังไม่รู้ สิ่งแรกที่เพาะในเรือนเพาะชำคือ มะละกอพันธุ์ฮอลแลนด์

เพาะไป 25 ต้น ออกมา 20 ต้น ก็ดีใจ และมีความสุขที่คอยเฝ้าดูมันผลิใบออกมา ก็ลองทำไปทีละนิดละหน่อย คิดเสียว่าเป็นช่วงทดลองงาน อย่าไปทำอะไรใหญ่โตเลย กู้หนี้ยืมสินมาลงทุนไม่ใช่สิ่งที่ผมปรารถนา ค่อยๆคิด ค่อยๆทำไป น่าจะดีกว่า ความสุขเป็นของเรา

บางครั้งวางแผนจะทำอะไรก็อาจไม่ได้ตามแผน ผมอยากยกร่องปลูกผักให้เสร็จ แม่บอกว่าให้ไปตัดหญ้า (ตัดด้วยเครื่องตัดหญ้า) ที่สวนยางปลูกใหม่เนื้อที่ประมาณ 2 ไร่ ทีเคยบอกไปว่าเป็นที่นาข้าวมาก่อน วันนี้ก็ตัดเกือบเสร็จ แม่บอกว่ามีอีก 4 ไร่ใกล้ๆกัน จากบ้านมา 14 ปี ที่ดินอยู่ตรงไหนบ้าง ไม่รู้เลยเหรอเนี่ย ถึงแม้ว่าพ่อ-แม่จะมีที่ดินเหลือไว้ให้เป็นมรดกไม่เป็นหลักร้อยไร่ พันไร่ แต่มันเป็นความภูมิใจของผม ที่พ่อ-แม่รักษามรดกที่ตกทอดมาไว้ได้ พอที่จะแบ่งให้ลูกได้ทำมาหากิน ที่ดินราคาไม่แพงเหมือนในเมือง แต่อย่างที่บอกว่าภูมิใจ ที่พ่อแม่-รักษาไว้ได้ มรดกไม่หายไปกับผีพนัน หรืออื่นๆ อย่างที่ครอบครัวอื่นเขาเป็นกัน  เจอรุ่นน้องในงานแข่งลีนุกซ์ ผมบอกว่าพี่กลับบ้านทำสวนแล้วนะ "ผมอยากทำเหมือนพี่แต่ผมไม่มีที่ดิน" ก็พูดอะไรไม่ออก

ก็มีรูปมาฝาก