เมื่อชีวิตต้องเปลี่ยนแปลง......

ไปน่ะดีแล้วค่ะ  จะรู้สึก รักเมืองไทย น้ำตาไหลตอนฟังเพลงชาติ ซาบซึ้งตอนได้ยินเพลงเฉลิม

ซึ่งความรู้สึกแบบนี้จะไม่เกิดขึ้นเลยถ้าเราไม่เคยไปใช้ชีวิตต่างแดน

สมัยนู้น โจไปอยู่คนเดียวเหงาสุดๆเลยค่ะ แต่ก็อยู่เกือบยี่สิบปีอ่ะคะ 

กว่าจะได้กลับ  

ขอให้เดินทางปลอดภัยนะค่ะ ชีวิตเราต้องเดินไปข้างหน้าอยู่แล้ว และยิ่งมีครอบครัวไปอยู่ด้วยพร้อมหน้าแบบนี้ไม่น่าจะมีอะไรน่าเป็นห่วง แต่ก็อดใจหายไม่ได้ใช่ใหมค่ะพี่ดม เหมือนอ๊อดครั้งแรกที่ก้าวขาขึ้นเครื่อง และวินาทีที่ต้องแอบเก็บน้ำตาก็คือตอนที่ เครื่องบินพุ่งทะยานขึ้นสู่ยอดฟ้า ตอนนั้นใจหายแว๊ปเลย คิดไปทั่ว คิดไปหลายเรื่องว่าเราจะมีโอกาสได้กลับมาบ้านอีกใหม ต่อจากนี้ไปชีวิตเราจะเป็นอย่างไร จะไปอยู่ที่ใหน และที่คิดถึงมากที่สุดคือ พ่อแม่ 

ขอให้พระคุ้มครองค่ะ

พี่ดม ผมมาช้า ลัวส่งพี่ไม่ทัน

พี่ดมมีครอบครัวและความรับผิดชอบ ย่อมห่วงมากเป็นธรรมดา ถ้ามีงานลองรับ และมีครอบครัวอบอุ่น ปัญหาอื่นๆ เล็กลงไปทันตาเลยครับ พี่ไปเริ่มช่วงหน้าร้อนถือว่าดีนะครับได้เห็นอะไรเยอะดี

ยังไงเป็นกำลังใจให้ครับ

เดินทางปลอดภัย โชคดีครับ

เดินทางปลอดภัย โพสรูปบ้านใหม่มาให้ชมกันเร็วๆ เด้อจ้า
สิรอท่า ขอให้โชคหมาน อยู่ดีมีแฮงเด้อ แข็งแรง ทั้งกาย ทั้งใจ จ้า