คืนฝนตก....ที่น้ำตกนกรำ

คาดไว้แล้วว่าเมื่อวานนี้สมาชิกที่มีโอกาสไปผจญภัยกันที่น้ำตกนกรำ จะต้องสะบักสะบอม ปวดเมื่อยกล้ามเนื้อ เคล็ดขัดยอกจนไม่มีแรงมาอัพบล็อกกันแน่ๆ  หมวยเล็กเองก็เช่นกันค่ะ เกิดอาการอ่อนปวกเปียกแทบบจะลงไปนอนกองอยู่ตรงนั้น  ถ้าทำได้  !

 เมื่อแยกจากพี่โจ และน้องอ้อแล้วก็แวะทานข้าวและอาบน้ำเสร็จก็ปิดสวิทช์ตัวเองเพื่อชาตแบตทันที    หลับไปสามชั่วโมง  ตื่นมากินข้าวแล้วก็หลับอีกครั้ง    ตื่นเช้าปวดไปทั้งตัว  ใครเป็นเหมือนกันบ้างเอ่ย   ?

เข้าไล่เรียงอ่านบล็อกวันนี้แล้ว    ต้องขออนุญญาติผู้ใหญ่ฯ ยกหน้าเวปให้พวกเราสักวันนะคะ  เพราะคิดว่าต่างคนต่างก็คงมีมุมเด็ดของตัวเองที่น่าจะเอามาแชร์กัน  แรกเดิมทีคิดว่าคงหลบกล้องทันบ้าง   แต่เอาเข้าจริงๆหมดปัญญาที่จะให้เป็นเช่นนั้นค่ะ    นี่ถ้าปาปารัสซี่มาเจอเข้าสงสัยคงรีบติดต่อทีมงาน เพื่ออัญเชิญมือกล้องจากปัตตานีให้ร่วมทีมงานแอบถ่ายดาราฮอลลีวูดกับเค้าแน่   5555++

เรื่องอาหารการกิน และภูมิปัญญาการกินการอยู่ หมวยเล็กขอผ่านะคะ   เรื่องมีสาระแบบนี้หาอ่านได้ในบล็อก ผู้ใหญ่เสือ! เอ้ย  !!! ในบล็อกผู้ใหญ่โสฯค่ะ   ส่วนถ้าท่านใดชอบแบบหลุดๆ ฮาๆ  ก็ให้เข้าบล็อกพี่เสินค่ะ   โชคดีแค่ไหนแล้วที่ครั้งนี้เมมโมรี่กล้องพี่เสินเสียไป  1  อัน   มิฉะนั้นภาพหลุดๆ แบบ โหด มันส์ ฮา คงจะออกมาวาดลวดลายให้สมาชิกที่ไม่ได้ไปได้ฮากันกรามค้างอีกเยอะค่ะ

เป็นเรื่องแปลกจริงๆค่ะ   ปกติแดดที่พัทลุงจะร้อนจนเกรียมมาทุกวัน  แต่เช้าวันเสาร์ที่ 23 ฟ้ากลับมืดครึ้มตั้งแต่เช้า   หมวยเล็กนัดพี่โจไว้แปดโมงครึ่งหน้าโรงแรมที่พี่โจมานอนพัก    แล้วก็พาพี่โจไปนั่งทานกาแฟรอพี่บุญพากับนายหัวอยู่ที่ร้านการแฟสดบ้านลุง ตรงโค้งขนมเค้กท่าแคค่ะ   ได้ยินพี่พาบอกแว่วๆว่า  พี่พาหน่ะพร้อมแล้ว  แต่นายหัวยังไม่กลับมาจากตัดยางที!   อ้าวพี่  !!  ก็เมื่อวานนี้พี่พาบอกหนูว่าจะต้องตัดยางตอนเช้าก่อน  หนูก็นึกว่าพี่พาขยันจริงจะเข้าไปตัดยางเอง   ที่ไหนได้  ตอนเช้าหนูแอบเห็นพี่พาเข้ามาอัพบล็อกอยู่เลย   แล้วคนที่ไปตัดยางคือนายหัวคนเดียวเหรอคะ  555+++    

ดั่งประกาศิตของ ผ.บ เลยนะคะ    ฉันสั่ง! เทอตัด !  ...สิทธิเด็ดขาดแบบนี้ถือเป็นสิทธิขั้นพื้นฐานของผู้หญิงเลยนะคะ  ...จริงไหมคะพี่เสิน  ?

การพบปะสมาชิกบ้านสวนฯในครั้งนี้ นอกจะจะได้ทำความรู้จักระหว่างสมาชิกใหม่และเก่าแล้ว  ยังเป็นการได้เรียนรู้วิธีการแชร์ความรักระหว่างคนสองคนที่ตกลงใช้ชีวิตร่วมกัน และกว่าจะมาถึงวันนี้คิดว่าทุกคู่ก็คงผ่านมาแล้วทั้ง สุข ทุกข์ โศก เศร้า เคล้าน้ำตามาแล้วทั้งนั้น  แต่ด้วยที่ทั้งคู่ต่างมีความรักและความเข้าใจให้แก่กันเป็นพื้นฐาน  จึงทำให้มีวันนี้ที่ใครหลายคนแอบอิจฉา

....หนูขอถามพี่เก้  พี่บุญพา พี่แจ้ว นิดนึงค่ะว่า....จริงไหมคะ  ที่เค้าบอกไว้ว่า ผู้หญิงเราให้รักสามีให้น้อย...แต่ให้เข้าใจเขาให้มาก...

.....และหนูขอถามพี่อู๊ด  พี่เสิน และพี่รุณ (ขอโทษนะคะถ้าเรียกผิด)  ว่าพี่ใช้วิธีรักคนข้างๆของพี่ให้มากๆ   แต่ก็เข้าใจเธอน้อยๆก็พอหรือเปลาคะ (รักมากก็เข้าใจเองแหละค่ะ)

เค้าว่าไว้ว่า  ผู้หญิงถ้ารักแล้วจะรักมาก  ...และเมื่อรักมาก   ก็หวงมากจนเกินที่จะเข้าใจอะไรใครง่ายๆ     ส่วนผู้ชาย  ต้องการความเข้าใจมากกว่าความรัก    กรณีครั้งนี้ที่มองเห็นถึงความรักที่ไม่ต้องเข้าใจก็คือ    เมื่อตอนที่พวกเราแวะบ้านพี่แจ้วตอนขากลับ   ได้ยินเสียงพี่แจ้วบอกพี่อู๊ดว่า   ให้ช่วยขึ้นไปเก็บบวบหอมลูกยักษ์ที่ห้อยอยู่ตรงชายคาบ้านชั้นสองลงมาให้หน่อย  พี่อู๊ดหันไปมองแล้วก็ไม่ถามอะไร  ขึ้นไปเก็บลงมาให้แต่โดยดี   หลังจากนั้น บวบหอมลูกนั้นถูกชำแหละ แจกจ่ายเมล็ดข้างในสำดำๆให้ใครต่อใครที่ยังได้การบ้านไม่หนำใจ   ส่วนใยสีขาวนวลของบวบหอมลูกยักษ์ลุกนั้น   เห็นแว๊ปๆว่าอยู่ในมือน้องใจใช่หรือเปล่า   !!!

หมวยเล็กกับพี่โจนั่งรอพี่บุญพาอยู่ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง    เราสองคนก็วิ่งออกไปโบกรถโตโยต้าวีโก้  ป้ายทะเบียนบอกว่ามาจากนครศรีธรรมราชให้เข้ามาจอดเทียบหน้าร้านกาแฟทันที    พี่บุญพาเปิดกระจกมาทักทายและนี่เป็นครั้งแรกที่หมวยเล็กและพี่โจมีโอกาสเจอพี่บุญพาและนายหัวแบบตัวเป็นๆ ตื่นเต๊น   ตื่นเต้น!! และเอ๊ะ ....ใครอีกคนน๊าแต่งยูนิฟอร์มบ้านสวนฯนั่งอยู่ในรถด้วย   ?   อ้อ  !  น้องนนท์นั่นเอง  ยินดีที่รู้จักค่ะ

หลังจากแนะนำตัวแล้ว  หมวยเล็กก็บอกทางไปน้ำตกนกรำกับนายหัว     แล้วบอกว่าเดี๋ยวหนูนำทางเอง!   นายหัวทำสีหน้าแปลกๆนิดนึง เหมือนจะถามว่า  ...แน่ใจหรือ!     และคงอยากหันไปบอกพี่พาว่า  “น้องพา   พี่ว่าเราขับรถเข้าไปเอง โอกาสจะไม่หลงมีมากนะ”   555++ 

ระหว่างรอพี่พา  ได้คาปูชิโน่ร้อนๆช่วยปลุกให้ตื่นจากอาการสลึมสะลือ

รถพัทลุง และนครฯเข้าทางแม่ขรีค่ะ   ที่หมวยเล็กเลือกเส้นทางนี้  เพราะดูๆแล้วว่าเลี้ยวน้อยที่สุดอย่างไรเสียถ้าจะหลงก็คงถามทางได้ไม่อยาก   และก็ไม่เสียชื่อเจ้าถิ่นค่ะนำทางพี่พาเข้าถึงลานเวทีน้ำตกนกรำที่พี่หยอยและชาวคณะรออยู่แล้วเมื่อเวลาประมาณ  10  โมงครึ่ง   ทีมจากปัตตานี และตรัง มาถึงก่อนตามระเบียบ

 เดี๋ยวต้องออกไปแล้วค่ะ  เย็นนี้หลังจากรดน้ำต้นไหม้เสร็จแล้วจะมาเล่าต่อนะคะ นี่แค่เป็นการเริ่มต้นเท่านั้นเองค่ะ  อีกตั้งกว่า สามสิบชั่วโมงที่เราอยู่ด้วยกัน ลองมาดูว่ามีวีรกรรมมันส์ ฮาๆจากใครบ้าง 

เตรียมบริหารกรามไว้ให้พร้อมนะคะ   

.....พบเพื่อจาก จากเพื่อจบ หรือพบใหม่

เสียงหัวใจ ยังครวญถึง รำพึงหา

อาลัยวรณ์ กอดลาจาก ปาดน้ำตา

โอกาสหน้า อีกคราใด เมื่อไรเจอ……

.....แสนสนิท พิศวาส ดุจญาติมิตร

สมาชิก เข้ามาใหม่ อย่าได้เผลอ

เอ่ยวาจา หาสิ่งใด ได้เลยเกลอ

กระเป๋าเธอ หรือการบ้าน บานตะเกียง……