บู๊ ... กะ ... บุ๋น

    แกงต้มเปรอะ จะขาดหน่อไม้ ซึ่งเป็นพระเอกไม่ได้ เมื่อมีพระเอก ก็ต้องมีนางเอก มิฉะนั้นนิยายก็จะขาดความสมบูรณ์ (ผู้ร้ายไม่จำเป็น) นางเอกในต้มเปรอะ คือ ชะอม

     ไข่เจียว  เหยาะซีอิ้วอย่างเดียว ทานกะข้าวร้อน ๆ ก็พากระเพาะฝ่าความหิวไปได้ซักมื้อ ละน่า ..... แต่หากให้มีรสชาติ เด็ดชะอมลงไปตีให้เข้ากันก่อนเจียว ก็จะสนองรัดดวงได้มากกว่า ยิ่งทานร่วมกะแกงส้มละก็ ฮึ ๆ ๆ ...

     ครับผม .... จั่วหัวมาขนาดนี้ ท่านคงเดาได้แล้วซีนะ ว่าบล็อกนี้ คงเกี่ยวกะชะอมแน่ ๆ .... ซึ่งท่านก็เดาถูกต้องแล้วครับ ที่ข้าพเจ้าจะนำเสนอต่อไปนี้ คือ ชะอม

     รู้อย่างนี้ ท่านคงอุทาน “เฮ้อ ...”  แล้วปรารภในดวงจิต ต่อ ด้วยความรำคาญ ว่า “รู้ เห็น มาตั้งนานแล้วล่ะลุง”

     บางท่านที่ชื่นชอบ ก็อาจต่อด้วย ปัจจัย ว่า  “ฮือ ... ก็อร่อยดี”

       ส่วนท่านที่ไม่ชอบ ก็ต่อด้วยปัจจัย ว่า  “ไม่ชอบว่ะ ... เหม็น .. ออก แถมรำคาญหนาม”

     อ๊ะ ๆ ๆ ... โปรดอย่าเพิ่งจินตนาการ อะไรก่อน .... ดูข้อมูลก่อนซีครับ ...

     ที่ข้าพเจ้าจะนำเสนอ ไม่ใช่เมนูอาหาร หรือรสชาติ ชะอมหรอกนะ ... ไม่งั้นไม่แปะหัวไว้ด้วย “บู๊ ... กะ ... บุ๋น” หรอกครับ

      เพื่อจะได้ไม่เสียเวลาของท่าน อันดับแรก มาดู  “ชะอมบู๊” กันก่อน

    นี่ไงครับ ชะอมบู๊ ... ก็ชะอมที่เราพบเห็นทั่ว ๆ ไปนี่แหละ

      นี่เป็นส่วนลำต้น ที่แก่ ครับ

            อีกภาพครับ .... ชะอมบู๊ เช่นกัน แต่ครานี้เอายอดอ่อน ๆ กำลังน่าทานมาให้ดูกัน

            ท่านสังเกตไหมครับ ... ว่าที่ข้าพเจ้าเรียก ชะอมบู๊ .... ก็เพราะ ไม่ว่าต้นแก่ หรือยอดอ่อน  เขาพกอาวุธมาเพียบ ก็หนามแหลม ๆ ที่เห็นนั่นไง แหย่มือเข้าไปตัด เขาก็ตำ

                แหย่เข้าช่องปากก็ตำ .... ไม่ทราบไปร่ำเรียนวิทยายุทธ์มาจากสำนักไหน ... ฮึ ๆ ๆ  ....

    เอาครับ ทีนี้ .... มาดู ชะอมฝ่าย “บุ๋น” กันบ้าง

        นี่ ลำต้นที่แก่ ของชะอมบุ๋น ครับ

    ส่วนนี่ ภาพยอดของ ชะอมบุ๋นเขาล่ะ

        เอ้า .... ให้ดูอีกภาพ เพื่อความชัดเจน ว่ายอด ชะอมบุ๋น เป็นอย่งไร

            ภาพเหล่านี้ ไม่ได้ตัดแต่งแต่ประการใดครับ .. (คงไม่ตอ้งสาบาน นะ)

            จะเห็นได้ว่า เขาไม่พกพาอาวุธ อาจมีไม้จิ้มฟันอันเล็ก ๆ ติดอยู่นิดหน่อย ทำอันตรายใครในลักษณะอาวุธ แทบไม่ได้

                แต่ ... ถ้าทิ่มลูกตา .... ศาลก็อาจใช้ดุลยพินิจ ว่าเป็นอาวุธได้นะจ๊ะ ....

     เห็นไหม ครับว่าข้าพเจ้า .... ม้าาาาย ... ดาาาาย  ขี้หก ....

         ชะอมบู๊ ... ก็ชะอมที่เราพบเห็นทั่ว ๆ ไป พกหนามไว้อื้อ ครับ

         ชะอมบุ๋น .... คนขายกิ่งพันธุ์ เขาบอกข้าพเจ้าว่า “ชะอมไรหนาม” ...  เห็นแปลกดี เลยซื้อมาปักดินไว้เล่น ๆ ด้วยเห็นว่าไม่หนักหนาอะไร

           ไว้วันหลัง เจอกันใหม่นะครับ หวัดดีครับ .... ฮุ ๆ ๆ ๆ .....