น้ำกลิ้งบนใบบอน..ที่คันนา

ช่วงเย็นหลังฝนตกแสงดีครับวันนี้ อารมณ์ศิลป์เกิดมองอะไร ๆ ก็สวยไปหมด ฮ่า ๆๆๆๆๆ ถ่ายภาพนำเสนอผักไปมากมาย ชอบภาพมาโคร แต่ไม่มีเงินซื้อ (มันแพงครับ อิอิอิ) ใช้กล้องแบบพอเพียงก็แล้วกันถึงมาโครไม่ได้มาก ฉากหลังไม่เบลอละลายสะใจ ก็ใช้วิธีใช้ช่วงซูมที่มีมาให้ (กล้องตัวนี้มีช่วงซูม 35-420 มม.) ลองดูว่าจะเป็นอย่างไร


ใบบอนคัน วัชพืชที่อยู่บนคันนาครับ เวลาเก็บไปกินเขาจะมีวิธีการเก็บที่แปลกครับ...ห้ามพูดว่าคัน ฮ่า ๆๆๆๆ
ไม่งั้นปากบานเลยเวลากิน...แต่อร่อยครับ แม่ยายทำให้กินนะครับ

ภาพที่ 1. สังเกตุดี ๆ เป็นภาพที่โฟกัสจุดสนใจไม่ได้ดีนะครับ เพราะน้ำที่อยู่บนใบบอนสะท้อนกับแสงแดดทำให้น้ำไม่ใสนะครับและอีกอย่างการใช้ช่วงซูมที่ยาว ๆ (เกิน 200 มม.ขึ้นไป) จะทำให้ภาพไหวได้เพราะมือที่จับกล้องถ่ายภาพนั้นอาจสั่น ต้องใช้ขาตั้งกล้องช่วย แต่ผมไม่ใช้ครับ..ฮ่า ๆ เกะกะ


ภาพที่ 2 ดูดีขึ้นมาหน่อย เดินหามุมสักนิดได้แสงสะท้อนจากแสงด้านหลัง (ภาพย้อยแสงนิด ๆ ) ทำให้หยดน้ำบนใบบอนดูดีขึ้นมาบ้างนะครับ...


ภาพที่ 3 ถ่ายแบบตรง ๆ ที่ทุกคนคุ้นเคย..ใสเลยครับน้ำบนใบบอน..แต่ฉากหลังไม่เบลอครับ


ภาพที่ 4 เอาแบบเต็ม ๆ แสงเข้าด้านข้าง หยดน้ำคมชัด เส้นสายลายของใบเห็นชัดเจน ถ้าแสงดี ๆ ก็ถ่ายภาพได้ง่ายนะครับ..อิอิอิ..รวมทั้งคนที่ถ่ายภาพด้วย ฮ่า ๆๆๆ


ภาพที่ 5 ภาพแบบมีระยะชัดลึก (ถ้าเป็นเลนส์มาโคร แจ่มกว่านี้ครับ) สังเกตุดี ๆ วัตถุที่อยู่ใกล้ใบบอนยังชัดแต่ที่ห่างไปมาก ๆ ก็จะเบลอละลายหายไปกับฉากหลังครับ แสงเข้าด้านข้างเช่นเคย


ภาพที่ 6 จัดเต็ม ๆ ทั้งใบ น้ำในใบบอนมีเยอะ ฉากหลังไม่เบลอเท่าที่ควร เป็นที่ระยะห่างจากวัตถุที่ถ่ายไม่ไกลมากนัก (คันนาพื้นที่ให้ยืนไม่เยอะ) ทำให้ไม่สามารถใช้ช่วงซูมมาก ๆ ได้ครับ


ภาพที่ 7  มาซะกลางแต่เส้นนำสายตาชัดเจน หยดน้ำคมชัด  ลายเส้นบนใบบอนชัดแสงเข้าด้านข้างสวยครับมีหยดน้ำที่พ้นระยะโฟกัสออกไปเรื่อย ๆ ทำให้ภาพดูดีน่าสนใจครับ


ภาพที่ 8 เพิ่มจุดสนใจและเนื้อหาในภาพ  ภาพนี้มีจุดสนใจหลายอย่างทั้งตั๊กแตนหญ้าสีเขียว หยดน้ำบนใบบอน ไข่ของแมลงที่มาไข่บนใบบอน เส้นนำสายตาเฉียงไปด้านข้าง แสงเข้าทางด้านข้างขวามือ ทำให้เน้นความใสของหยดน้ำได้เป็นอย่างดี  ชอบภาพที่ 7 และ 8 ครับ อิอิอิ

        โม้มามากความรู้การถ่ายภาพแบบเดา ๆ มั่วไปตามสถานการณ์ นะครับ ฮ่า ๆๆๆ อย่าเชื่อผมมากนักทุกอย่างต้องลงมือทำ การถ่ายภาพสมัยนี้ง่ายนะครับไม่เหมือนเมื่อก่อน กว่าผมจะถ่ายภาพแต่ละภาพต้องคิดแล้วคิดอีก (เมื่อก่อนใช้กล้องแมนนวลและฟิล์มถ่ายรูป) ภาพทุกภาพต้องออกมาดี ต้องรู้ล่วงหน้าว่าภาพจะออกมาอย่างไร เพราะต้องเสียฟิล์มที่ถ่ายไปแต่ละภาพนั้นแพง (120 บาท/ม้วน) ผมใช้กล้องฟิล์มหมดไป 4 ตัวกระโดดจากแมนนวลมาเป็นดิจิตอล ยอมรับว่ายากครับทั้งภาษาอังกฤษที่อ่านไม่ค่อยออก ส่วนมากเดา ๆ เอาและโหมดถ่ายภาพมีให้เลือกอย่างมากมาย ( กล้องแมนนวลมีให้ใช้โหมดเดียว M ) แต่ทุกอย่างมันไม่ยากถ้าเรามีความชอบ เรียนรู้ พัฒนาฝีมืออยู่เสมอ ๆ ครับ

        การถ่ายภาพด้วยกล้องดิจิตอล ข้อสำคัญก็คือการอ่านคู่มือ อย่าใช้กล้องอย่างพอเพียงจนเกินไป (ซื้อมา 2 หมื่น ใช้ 2 พัน ฮ่า ๆๆๆๆ ) ทำอะไรไม่เป็นตั้งที่โหมด A ตลอดจนกล้องพัง เลยไม่รู้ว่ากล้องที่ถืออยู่นั้นสามารถใช้งานได้มากมายขนาดไหน อิอิอิ  (ผมก็เป็นในบางครั้ง  ฮ่า ๆๆๆๆ) เดี๋ยวนี้การถ่ายภาพง่ายครับมองเห็นภาพที่ถ่ายได้เลย รู้ว่าชัดไม่ชัดด้วยการเปิดภาพมาดูและขยายขึ้นดูในจอ LCD ขณะนั้นได้เลยครับ การถ่ายภาพทั้งหมดนี้ใช้กล้อง พานาโซนิค FZ 30 เจ้าแก่ของผมใช้มา 7  ปีละ ลุยทุกงานเอามาสวนมานาด้วยทุกวัน แต่ยังใช้ได้ดี ถึงแม้ระบบต่าง ๆ ยังล้าหลังไปมากก็ตาม  มีสิ่งเดียวที่ผมไม่พอเพียงก็คือจำนวนที่ถ่ายภาพแต่ละครั้งไม่เคยน้อยสักทีครับ อย่างน้อย 2 ภาพต่อ 1 วัตถุที่ถ่ายภาพเสมอ เราจะยอมเสียโอกาสไปทำไมจริงไหม

        วันนี้ก็เป็นอีกบล็อกที่นอกเรื่องจากการปลูกผักหวังว่าจะไม่ว่าอะไรนะครับ ช่างภาพบ้านนอก อ่อนด้อยความรู้ ประสบการณ์แบบเดา ๆ ไม่เคยอบรม ไม่เคยเรียนถ่ายภาพ (ทั้งที่อยากเรียนมาก ๆ ) ขอจบด้วยภาพน้ำบนใบบอนแค่นี้แหละครับ..ฮ่า ๆๆๆๆ  มาแบบเดา ๆ นะครับ..อิอิอิ..

จะพอเพียง..เพื่อเพียงพอ..ให้ได้ในสักวัน

                  .......ขอบคุณบ้านสวนพอเพียง.......