ชีวิตมันช่างน่าแปลก อยากไปอยู่อย่างพอเพียงแล้วในวันนี้

มีชีวิตก็ต้องสู้กันต่อไป สู้ๆครับ

ลองพยายามค้นหาดูนะคะว่า ความพอเพียงของตัวเองขั้นพื้นฐานคืออะไร  เพราะความพอเพียงของแต่ละคนไม่เหมือนกัน  หากค้นพบได้แล้ว  ลองคิดดูว่า จะต้องทำอะไรได้บ้างตามศักยภาพของเรา  เพื่อให้ไปถึงจุดนั้นให้ได้  ก็จะทำให้รู้ว่าชีวิตไม่น่าเบื่อหน่าย         

ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ 

ลองหาอาชีพอิสระทำดูใหมครับ อาจจะทำใจลำบากในช่วงแรกเพราะเคยมีรายได้ทุกเดือนแล้วไม่ได้แต่จะได้ความอิสระมาแทน ไม่ต้องทำงานแบบฝืนใจทำเพราะต้องทำตามคำสั่งใคร ถ้ายังไม่พร้อมก็ต้องทำใจละครับ(ตัวผมก็ยังกินเงินเดือนอยู่เลย)

    นะแรงจริง ๆ ผมขอเอาใจช่วยครับ ตั้งสติให้ดี ๆครับผม (แหม..ตั๊กแตน กิ้งก่า ยังมีคู่ นะครับ)

ขอเป็นกำลังใจให้สู้ๆต่อไปน่ะค่ะ คุณไม่ได้ลำบากคนเดียว คนอื่นๆก็เคยลำบากเช่นกัน อย่าเพิ่งหมดหวังน่ะค่ะ ตัวกฤติมาเองมีลูก2คน เมื่อ 2ปีที่แล้ว สามีก็ตกงานประมาณว่าหากินอยู่คนเดียวเป็นมนุษย์เงินเดือนเช่นกัน ก็กัดฟันสู้เพื่อลูก ช่วงนั้นก็ทะเลาะกับสามีอยู่หลายครั้งจนเกือบจะเลิกกัน แต่เพราะลูกจึงอดทน ช่วงปีนี้สามีได้ทำงานแล้ว ก็รู้สึกดีขึ้นบ้างแล้ว ที่อธิบายมานี้อยากให้คุณรู้ว่าคุณไม่ได้ลำบากเพียงลำพัง เมื่อคุณผ่านจุดนี้ไปได้ทุกอย่างก็จะดีขึ้นค่ะ..สู้สู้

เป็นกำลังใจให้อดทนๆๆและสู้ต่อไปค่ะ

:cheer3:

คิดดีทำดี สักวันจะได้สิ่งดีๆ ตอบแทน สู้ๆ  เป็นกำลังใจให้นะคะ

เคยมองชีวิตรอบ ๆ ตัว มีหลากหลายที่ต่างกันมาก หลายอย่างไม่ได้อย่างใจก็เยอะ  ...วันนี้ได้ข้อคิดว่าหากจะตัดสินใจอะไรสำคัญสักอย่าง ขอให้กินให้อิ่มก่อน นอนให้หลับเต็มตื่น มองสิ่งรอบ ๆ ให้กว้าง ๆ เปลี่ยนมุมมองบ้าง บางทีอาจสมมุติว่าเราเป็นอีกคนหนึ่งที่ไม่ใช่ตัวเราแต่มองว่าตัวเราเองกำลังทำอะไร ฯลฯ  ... ที่สำคัญ มีข้อมูลมากพอที่จะตัดสินใจด้วยจะดีมากทีเดียว  ถ้าทำได้ให้เอาเกือบเวลาทั้งหมดรวบรวมหาข้อมูล เวลาตัดสินใจนั้น ไม่ต้องรีบร้อน ... ครั้งหนึ่งมีใกัลยาณมิตรท่านหนึ่งให้ข้อคิดมาว่า หากไม่ตัดสินใจด้วยอารมณ์ชั่วขณะหรือระยะเวลาอันสั้น วันข้างหน้าที่หันกลับมามองวันนี้ได้อย่างไม่ต้องรู้สึกเสียใจเลย ... เอาใจช่วยนะคะ

มันเป็นรูปแบบของการสัมภาษณ์มั่งครับ ขอเป็นกำลังใจให้ครับ

เป็นกำลังใจให้คะ ตอนนี้ต้องอดทนเพื่อสิ่งที่ต้องการในภายภาคหน้า และขอให้ได้ใช้ชีวิตอย่างที่ต้องการคะ :cheer3: :cheer3: