รำแดง@ชุมชนแห่งการเรียนรู้ ตอน ๑

หมวดหมู่ของบล็อก: 

ตั้งแต่กันยายน-วันนี้ ทุ่มเทกับงานสร้างฐานการเรียนรู้ วิถีโหนด นา คลอง คน อยู่ที่ตำบลรำแดง อ.สิงหนคร สงขลา ร่วมกับ ม.เทคโนโลยีศรีวิชัย สงขลา งานที่รับลุล่วงไป ใช้พลังขับเคลื่อนเยอะมาก (จึงเว้นวรรคการเขียนบล๊อค) ไปพักหนึ่ง



แบบเริน(เรือน)ที่ทำขึ้นโดยใช้ไม้โหนด ฝาบ้านใช้ตับตาล หลังคากระเบื้องดินเผา ถอดแบบโดยนักศึกษาจากศิลปากร นำมาสกรีนเสื้อยืดใช้รณรงค์เผยแพร่



เรินหลังนี้อายุ ๕๐ ปีเจ้าของบ้านยังอาศัยอยู่จริง จึงเป็นที่มาของโครงการอนุรักษ์เรือนพื้นถิ่นโดยการปรับปรุงซ่อมแซม เพื่อเป็นฐานการเรียนรู้ ให้กับคนทั่วไปนักเรียน นักศึกษา และนักท่องเที่ยวจากภายนอก



ศาลาเล่าเรื่องได้ถูกสร้างขึ้น ด้วยการระดมฝีมือช่างพื้นบ้านในชุมชน และใช้ ไผ่ กับโหนด มรดกทรัพยากรอันล้ำค่าของรำแดง



ลุงแปลก กำลังใช้เชือกมัดเสาไม้ไผ่ เพราะเราไม่มีไผ่ลำโตๆ จึงใช้ลำเล็กๆมามัดรวมพลังรับน้ำหนักโครงหลังคา



ภูมิปัญญาการใช้ไม้แทนตะปูร้อยเสาไผ่ ยังมีอีกหลายเรื่องที่จะบอกเล่าถึง การอยู่ดีกับเรือนพื้นถิ่น งานก่อสร้างยังไม่เสร็จสมบูรณ์



เล่าเรื่องวิถีโหนด นา ไผ่ คลองคนรำแดง ยังมีเรื่องครัวชุมชน กินดีมีสุขของรำแดง อีกหลายประเด็น กะนำเสนอรวดเดียว แต่ไม่ไหวแล้วจ้า ง่วงสุดๆ จึงแบ่งสองตอน ติดตามพรุ่งนี้นะจ๊ะ (โดยเฉพาะชาวสงขลา) และใกล้เคียง สำหรับคืนนี้ ขอลาไปก่อน หลับสบายจ้าๆๆๆ


 



     

ความเห็น

วิถีชีวิตจริงๆเลยพี่หยอย ขอบคุณค่ะที่นำภาพมาฝาก

แต่ไม่มีผู้ที่จะทำหน้าที่หยิบยกมาสื่อให้ถูกต้อง ทำเรื่องเก่าๆใช้พลังมากจนล้าไปหมด

วิถีชุมชน  ภูมิปัญญาไทย  ที่ต้องหันไปมอง 

สมัยที่ท่องอุบล วันนี้ไม่แน่ใจ ยอมรับการเปลี่ยนแปลง สังคมพาผู้คนใช้เงิน แทนการใช้ชีวิตใช้มือใช้ตีน

ร่วมด้วยช่วยกันอนุรักษ์ไว้

ทั้งอนุรักษ์และใช้จริง  อยู่ดีจริงๆเรือนพื้นถิ่น  องค์ความรู้ด้านช่างพื้นบ้านนักศึกษาด้านนี้จะได้เรียนจากของจริงค่ะ สนใจจะไปเรียนรู้ เชิญได้ตั้งแต่ มกราปีหน้าค่ะ

ภูมิปัญญาของชาวบ้าน ใช้งานได้ทนทานจริงๆครับพี่ ขอบคุณมากครับ

แถวเรินแม่เล็กไม่ค่อยเห็นแล้วพี่หยอย เล็กเกิดไม่ทัน ตอนเล็กเกิดมาเป็นบ้านแบบสมัยใหม่แล้ว แต่ถ้าแถวบ้านย่าเล็ก (บ้านถิน คลองรี)ยังพอมีให้เห็นค่ะ:cheer3:

 

 

msn:lekonshore@hotmail.com

ชีวิตคนเรานั้นสั้นนัก จงมีความสุข สนุกกับชีวิต อย่ามัวคิดอิจฉาใคร

เอาแบบเอาช่างไปจากรำแดงเลย ช่วงนี้พี่หยอยเที่ยวหรอยอยู่ รำแดงแล้ว แถวคลองรีบ้านแต่แรกสวยๆเพนิ

     สมัยพี่เด็กๆก็โตมากับไม้โหนด เรินหลังแรกก็หลังคาจาก ฝาก็จาก พ่อแม่จะเย็บจากเอง ฟากนอกชานเป็นไม้ไผ่ แต่ตอนนี้ก็ต้องรื้อออก เพราะความแข็งแรงมีน้อย และคนทำก็อายุมากขึ้นทุกวัน ลูกหลานคนรุ่นหลังก็เอาแต่เรียนหนังสือ ไปอยู่ที่อื่นก็มาก เลยไม่มีใครได้สานต่อ แต่พี่ก็ยังชอบเรินแบบนี้อยู่นะ เพราะไม่ร้อน


                             พี่เก้

..โอกาสไม่ได้มีทุกวัน..

 

หน้า